Ciekawa opowieść o postrzeganiu świata przez francuską nastolatkę. Trzeba przyznać, że autorce udało się oddać, jak bardzo w tym wieku ludzie widzą wszystko jako czarno-białe, bez kompromisów. Powieść jest też o przyjaźni, o zaufaniu, a także o relacjach w rodzinie - paradoksalnie z najbliższymi czasami jest nam najtrudniej. Historia chwilami nieco przewidywalna, a często bardzo naiwna, ale to jest z pewnością efekt pierwszoosobowej narracji, prowadzonej z punktu widzenia trzynastoletniej Lou (tak więc poznajemy różne rzeczy razem z nią, mimo że jako bardziej doświadczeni czytelnicy możemy przypuszczać, że jest nieco inaczej, niż ona to widzi). Tematyka bardzo ciekawa, budujące jest w tej książce to, że współczesna nastolatka, która ma niemal wszystko, potrafi pochylić się nad nieszczęściem bezdomnej; zauważyć, że nie każdy żyje sobie w ciepełku i ma codziennie co zjeść. Mocny głos w sprawie polityki socjalnej państwa. Z jednej strony naiwnie, z drugiej bardzo odważnie. Dobrze prowadzona narracja, powieść bardzo wciąga i dobrze się ją czyta. Cieszę się, że natknęłam się na tę książkę.

Ciekawa opowieść o postrzeganiu świata przez francuską nastolatkę. Trzeba przyznać, że autorce udało się oddać, jak bardzo w tym wieku ludzie widzą wszystko jako czarno-białe, bez kompromisów. Powieść jest też o przyjaźni, o zaufaniu, a także o relacjach w rodzinie - paradoksalnie z najbliższymi czasami jest nam najtrudniej. Historia chwilami nieco przewidywalna, a często...