Lubię książki z historią w tle. Ta zapowiadała się naprawdę ciekawie, a i polski wątek zachęcał.
Opowieść jest całkiem zgrabna. Helena - córka imigranki z Polski właśnie skończyła studia i szykuje się do ślubu z narzeczonym Nedem. On jest lekarzem, ona nauczycielką. Są młodzi, zakochani i szczęśliwi. Niestety, matka Heleny umiera, a ta - pamiętając o pochodzeniu matki i wszystkich jej opowieściach o cudownym zyciu w Polsce - postanawia pochować ją w rodzinnych stronach, obok ukochanego mężą. Razem z Nedem wyruszają do Polski.
I tu zaczęłam się denerwować. Niby lata 60-te zeszłego stulecia, ale Polska ukazana fatalnie. Mam nieodparte wrażenie, iż autorka przeczytała jakieś tandetne opracowania na temat naszego kraju, a nie rzetelną literaturę przedmiotu. Polska jest zacofana, niemalże dzika, śmierdząca, nietolerancyjna, a ludzie głównie piją, napadają i kradną. No i panuje komuna - główny straszak autorki. Ale to jeszcze nic. Bo kiedy wreszcie Helenie i Nedowi udaje się dojechać do Polski, wieś do której trafiają jest jeszcze dziwniejsza. Kościół zamknięty na kłódkę, typ bez święceń kapłańskich udziela sakramentów, chłopy piją i biją, a baby piorą, sprzątają i boją się chłopów. Ale za to... Niemalże wszyscy znają angielski!
Gdyby rzecz nie działa się w Polsce, którą kocham - książka by mi się naprawdę podobała. Niestety, kompletne zafałszowanie polskich realiów przekreśliło całą moją przyjemność z czytania.

Lubię książki z historią w tle. Ta zapowiadała się naprawdę ciekawie, a i polski wątek zachęcał.
Opowieść jest całkiem zgrabna. Helena - córka imigranki z Polski właśnie skończyła studia i szykuje się do ślubu z narzeczonym Nedem. On jest lekarzem, ona nauczycielką. Są młodzi, zakochani i szczęśliwi. Niestety, matka Heleny umiera, a ta - pamiętając o pochodzeniu matki i...