Doktor Judym, doktor Bondarczuk i doktor Żywago - to największa trójca doktorów z licznymi romansami i mezaliansami w tle. Wyłączając przy tym profesora Rafała Wilczura z tytułowego "Znachora", bo jego wcale nie ciągnęło po tym jak jego żona zostawiła go do płci przeciwnej. Wielka Wojna Ojczyźniana, która miała miejsce w Rosji w pierwszej połowie XIX wieku wywarła ogromny wpływ na tamtejszą Europę. A kiedyś myślałem tak szczerze, że z Napoleona był naprawdę dobry człowiek. Widać, co władza robi z ludźmi. Historia ponad 200 lat później zatoczyła koło, Ukraińcy uciekają do nas i zachodnich krajów, nawet Rosjanie nie mogą znieść reżimu, który obecnie ma miejsce w ich kraju i chcą być postrzegani jak każdy inny człowiek. Krótka powieść, ale warta sięgnięcia po nią i zastanowienia, co by było gdyby wszyscy władcy świata mieli dobre zamiary.

Doktor Judym, doktor Bondarczuk i doktor Żywago - to największa trójca doktorów z licznymi romansami i mezaliansami w tle. Wyłączając przy tym profesora Rafała Wilczura z tytułowego "Znachora", bo jego wcale nie ciągnęło po tym jak jego żona zostawiła go do płci przeciwnej. Wielka Wojna Ojczyźniana, która miała miejsce w Rosji w pierwszej połowie XIX wieku wywarła ogromny...

Książka opisuje różnice społeczne między szlachtą a chłopstwem, są one tak zakorzenione w społeczeństwie że praktycznie są nie do przeskoczenia. Oczywiście jak to u Kraszewskiego jest też trójkąt miłosny ale przede wszystkim książka została napisana piękną polszczyzną. Jest to krótka powieść którą przyjemnie i szybko się czyta.

Książka opisuje różnice społeczne między szlachtą a chłopstwem, są one tak zakorzenione w społeczeństwie że praktycznie są nie do przeskoczenia. Oczywiście jak to u Kraszewskiego jest też trójkąt miłosny ale przede wszystkim książka została napisana piękną polszczyzną. Jest to krótka powieść którą przyjemnie i szybko się czyta.

Jestem zdania, że tego typu powieść nie wszystkim się spodoba. Nie jednak mnie, dla mnie, czytelnika przyzwyczajonego do języka, struktury stylu Kraszewskiego, jest czymś bardzo interesującym. Można się rozpłynąć w języku będącym już dla współczesnych użytkowników nieco archaicznym, ale nie aż tak archaicznym jak jest to w powieściach historycznych autora, co dla nielicznych będzie zaletą czy wadą.

To chyba druga już moja powieść ludowa JIK-a, nie poczułem rozczarowania. Kiedyś sięgnę po kolejne powieści tego XIX-wiecznego pisarza. Ta była dobra. Tak bym to wyraził. Lubię tego typu literaturę, a sama powieść nie jest standardowa, jest dość krótka w porównaniu do wielotomowych powieści Kraszewskiego. Samego zaś "Ostapa Bondarczuka" dobrze się mi czytało.

Jestem zdania, że tego typu powieść nie wszystkim się spodoba. Nie jednak mnie, dla mnie, czytelnika przyzwyczajonego do języka, struktury stylu Kraszewskiego, jest czymś bardzo interesującym. Można się rozpłynąć w języku będącym już dla współczesnych użytkowników nieco archaicznym, ale nie aż tak archaicznym jak jest to w powieściach historycznych autora, co dla...

Historia wykształconego w Berlinie lekarza, inteligenta o plebejskim pochodzeniu, o czym po powrocie do kraju nie pozwolono mu zapomnieć. Powieść zrobiła na mnie wrażenie "pre-żeromszczyzny" (pierwsze jej wydanie ukazało się w roku 1847, a Żeromski na powieściach Kraszewskiego przecież się wychował). Podobnie jak późniejszy doktor Judym, tak i doktor Bondarczuk odrzuca miłość kobiety na rzecz służby biednym ludziom, swoim pobratymcom. Na owe czasy była to rzecz nowatorska i prowokująca do dyskusji, na chwilę obecną jednak powieść Kraszewskiego znacznie się zestarzała. Dzisiaj to już zaledwie ciekawostka, rzecz tylko dla oddanych miłośników talentu tego najpłodniejszego z polskich pisarzy. Inni prawdopodobnie nie dokończą lektury, a jeśli nawet to prawdopodobnie znudzeni i poirytowani.

Historia wykształconego w Berlinie lekarza, inteligenta o plebejskim pochodzeniu, o czym po powrocie do kraju nie pozwolono mu zapomnieć. Powieść zrobiła na mnie wrażenie "pre-żeromszczyzny" (pierwsze jej wydanie ukazało się w roku 1847, a Żeromski na powieściach Kraszewskiego przecież się wychował). Podobnie jak późniejszy doktor Judym, tak i doktor Bondarczuk odrzuca...