Czy w liceum niejednokrotnie pragnęliśmy być popularni? Czy nie zależało nam na szacunku i uwadze innych? Czy nie zwracaliśmy uwagi na tych, którzy nie mieli pojęcia o naszym istnieniu? Czy nie popełnailiśmy wielu gaf związanych z problemem odrzucenia lub braky akceptacji? Jessica Parker przeprowadziła się do nowego miasta. Nie znlazła tam jednak zbyt wielu kolegów. Dzięki własnym umiejętnościom zakwalifikowała się do drużyny cheerleaderek, choć otoczenie odebrało to jako oszustwo. Licealiści, a także dziewczyny z drużyny uważały, że Jessica "ukradła" miejsce Lexy oraz kontaktowała się z przeciwną drużyną cheerleaderską. Dziewczyna nie ma łatwo... Jej mama jest w ciąży z bliźniakami, a ojciec większą część czasu spędza w pracy. Jess spędza więc czas na pomaganiu swojej babce - Nan - w sklepie oraz bierze udział w akcjach wolontariatu. Pewnego dnia zauważa jednak Ryana - popularnego chłopaka, brata Lexy. Jess zakochuje się w nim i pragnie zostać zauważona - bezskutecznie. Na dodatek Lexy zaczyna ją dręczyć i próbuje wyprowadzić z równowagi.

"Stowarzyszenie Kopciuszków" to opowieść o Jess oraz o tym, jak z "oszustki" stała się popularną licealistką. Nastolatka przeżywa pierwsze przyjaźnie, miłości, rozczarowania... Wszystko to, co spotyka także nas. Historia zmienia się jednak w momencie, gdy Jess pomaga Sara Jane - popularna cheerleaderka - i proponuje jej dołączenie do elitanej, tajemniczej grupy. Jess zgadza się, choć ma wrażenie, że dziewczyny się pomyliły. Początkowo nie jest zachwycona, lecz nie daje tego po sobie poznać. Kieruje się głównie przeświadczeniem, że przebywanie u boku Sary Jane i popularnych dziewczyn pomoże jej zwrócić uwagę Ryana na swoją osobę. Moim zdaniem, Jess myśli bardzo egoistycznie. Dodatkowo przez całą książkę wydawało mi się, że wszystkie popularne Kopciuszki i dziewczęta to zwyczajne miłe snobki. Nie potrafię tego inaczej ująć.

Kay Cassidy napisałaby ciekawą, lecz nie wspaniałą powieść dla młodzięży, gdyby pozbyła się wątków, które za bardzo przypominały fantastykę. Elitarne stowarzyszenie, do którego wstępują nieliczni, które jest tajne i znajduje się pod ziemią. To FBI jakieś, czy co? Nie podobało mi się to. Dodatkowo Jess była za bardzo wychwalana, Sara Jane zbyt miła, a matka Jessicy za mało wymagająca. Żadna postać z książki nie przypominała mi osoby, która żyłaby w rzeczywistości. Nie znam osoby, która tak jak Jess zostałaby pomiatana przez innych, a potem stała się sławna i zaczęła chodzić z bratem największego wroga. Nie znam też matki, która, będąc w ciąży, zapominałaby o drugim dziecku. Nie znam dziewczyn, które byłyby jak Wiedźmy lub Kopciuszki, a przede wszystkim nie potrafię sobie wyobrazić, że podziemiach mojej szkoły jest skarbiec, a w nim tajne dokumenty.

Moja ocena dotycząca "Stowarzyszenia..." jest troszeczkę naciągana. Plusem książki jest opisanie historii z Heather oraz miłość Ryana i Jess. Kay Cassidy nie spisała się swoją powieścią. Albo może wyrosłam już z takich książek. "Stowarzyszenie..." na pewno podniesie na duchu tych, którzy nie wierzą już w dobry obrót spraw.
Książki nie polecam ze względu, iż mi się nie podobała. Jeśli zainteresowała was recenzja i opis - sięgnijcie po nią! Dla jednych będzie to strata czasu, dla innych lekcja pokory.
Pozdrawiam

Czy w liceum niejednokrotnie pragnęliśmy być popularni? Czy nie zależało nam na szacunku i uwadze innych? Czy nie zwracaliśmy uwagi na tych, którzy nie mieli pojęcia o naszym istnieniu? Czy nie popełnailiśmy wielu gaf związanych z problemem odrzucenia lub braky akceptacji? Jessica Parker przeprowadziła się do nowego miasta. Nie znlazła tam jednak zbyt wielu kolegów. Dzięki...