Okładka nie powala. Tytuł zdaje się być raczej przywołaniem infantylnego dziecka do porządku lub ochrzanieniem go za nieodpowiednie zachowanie. Opis książki przywołuje na myśl kolejną powieść dla zdesperowanych nastolatek, które bezzwłocznie muszą znaleźć chłopaka.
Co więc skusiło mnie, by jednak przeczytać tę książkę?
Styl pisania autora, a także wykreowana przez niego postać Calmy - nastolatki, która przełamuje schemat nieśmiałej, dziecinnej, zakompleksionej głównej bohaterki i okazuje się być pewną siebie, dążącą do celu, wygadaną postacią, którą polubiłam już od pierwszych stron lektury.
Przemyślenia ociekające ironią, komentarze oraz opisy, ubrane w słowa, które spowodowały mimowolny uśmiech na twarzy oraz komiczne sytuacje i zakończenie, które odwróciło akcję o 180 stopni, zostawiając po sobie pewien morał oraz okazję do refleksji.
Z tą książką spędziłam kilka przyjemnych godzin, dzięki którym odprężyłam się, całkowicie zapomniałam o rzeczywistości i co najważniejsze, poprawiłam sobie humor.
Polecam każdemu na popołudnie lub wieczór po ciężkim dniu pracy :)

Okładka nie powala. Tytuł zdaje się być raczej przywołaniem infantylnego dziecka do porządku lub ochrzanieniem go za nieodpowiednie zachowanie. Opis książki przywołuje na myśl kolejną powieść dla zdesperowanych nastolatek, które bezzwłocznie muszą znaleźć chłopaka.
Co więc skusiło mnie, by jednak przeczytać tę książkę?
Styl pisania autora, a także wykreowana przez niego...