Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pomysł był. Gorzej z realizacją.
Pierwszy raz miałam styczność z tematyką o wilkach. Nastawiłam się entuzjastycznie, a kończę z niemrawym uśmiechem na ustach.
Zbyt dużo przewidywalnych schematów, dennych dialogów i przeciętnych postaci. Fabuła ciągnie się niemiłosiernie, a grubość książki jeszcze bardziej zniechęcała mnie do kontynuowania.
Nie chcę krytykować po całości, ponieważ zdaję sobie sprawę, że powieść ma swoją rzeszę fanów. Mimo to, ten typ dla mnie już po prostu się "przejadł".
Polecam dla nastolatek, które chcą zapoznać się z historią magicznie nieprawdopodobnej miłości. Odradzam tym, którzy szukają ambitniejszych pozycji. Ta na pewno do takich nie należy.

Pomysł był. Gorzej z realizacją.
Pierwszy raz miałam styczność z tematyką o wilkach. Nastawiłam się entuzjastycznie, a kończę z niemrawym uśmiechem na ustach.
Zbyt dużo przewidywalnych schematów, dennych dialogów i przeciętnych postaci. Fabuła ciągnie się niemiłosiernie, a grubość książki jeszcze bardziej zniechęcała mnie do kontynuowania.
Nie chcę krytykować po całości,...

Aż trudno uwierzyć w to, że autorka kiczowatego "Zmierzchu" mogła napisać coś tak... dobrego?
Jest kilka rzeczy, które mnie irytują, ale i tak zaraz pewnie o nich zapomnę.
Przeczytałam jednym tchem. Historia, która wciągnęła mnie bez opamiętania i zostawiła po sobie niedosyt, lecz także chęć do refleksji.
Czapki z głów dla Stephanie Meyer. Zaskoczyła mnie naprawdę pozytywnie.

Aż trudno uwierzyć w to, że autorka kiczowatego "Zmierzchu" mogła napisać coś tak... dobrego?
Jest kilka rzeczy, które mnie irytują, ale i tak zaraz pewnie o nich zapomnę.
Przeczytałam jednym tchem. Historia, która wciągnęła mnie bez opamiętania i zostawiła po sobie niedosyt, lecz także chęć do refleksji.
Czapki z głów dla Stephanie Meyer. Zaskoczyła mnie naprawdę pozytywnie.

Okładka nie powala. Tytuł zdaje się być raczej przywołaniem infantylnego dziecka do porządku lub ochrzanieniem go za nieodpowiednie zachowanie. Opis książki przywołuje na myśl kolejną powieść dla zdesperowanych nastolatek, które bezzwłocznie muszą znaleźć chłopaka.
Co więc skusiło mnie, by jednak przeczytać tę książkę?
Styl pisania autora, a także wykreowana przez niego postać Calmy - nastolatki, która przełamuje schemat nieśmiałej, dziecinnej, zakompleksionej głównej bohaterki i okazuje się być pewną siebie, dążącą do celu, wygadaną postacią, którą polubiłam już od pierwszych stron lektury.
Przemyślenia ociekające ironią, komentarze oraz opisy, ubrane w słowa, które spowodowały mimowolny uśmiech na twarzy oraz komiczne sytuacje i zakończenie, które odwróciło akcję o 180 stopni, zostawiając po sobie pewien morał oraz okazję do refleksji.
Z tą książką spędziłam kilka przyjemnych godzin, dzięki którym odprężyłam się, całkowicie zapomniałam o rzeczywistości i co najważniejsze, poprawiłam sobie humor.
Polecam każdemu na popołudnie lub wieczór po ciężkim dniu pracy :)

Okładka nie powala. Tytuł zdaje się być raczej przywołaniem infantylnego dziecka do porządku lub ochrzanieniem go za nieodpowiednie zachowanie. Opis książki przywołuje na myśl kolejną powieść dla zdesperowanych nastolatek, które bezzwłocznie muszą znaleźć chłopaka.
Co więc skusiło mnie, by jednak przeczytać tę książkę?
Styl pisania autora, a także wykreowana przez niego...