Mimo rozczarowań nigdy nie kwestionowała prawa reżimu do kontrolowania swojego życia. W odróżnieniu od Koreańczyków z Północy mieszkających w pobliżu granic nigdy nie stykała się ze światem ani zagranicznymi ideami. Wiedziała tylko to, czego nauczył ją reżim, i pozostała dumną, czystą rewolucjonistką. A ponieważ miała duszę poetki, czuła ogromny emocjonalny związek z oficjalną propagandą. Szczerze wierzyła, że Korea Północna to centrum świata i że Kim Ir Sen oraz Kim Dzong Il dysponują nadprzyrodzonymi zdolnościami. Uważała, że Kim Ir Sen każe słońcu wschodzić i że kiedy Kim Dzong Il urodził się w chacie na świętej górze Paektu (w rzeczywistości urodził się w Rosji), na niebie pojawiła się podwójna tęcza i nowa, jasna gwiazda. Przeszła takie pranie mózgu, że po śmierci Kim Ir Sena wpadła w panikę. Czuła się tak, jakby umarł Bóg. W jaki sposób ziemia może dalej wirować wokół własnej osi? - zastanawiała się. Prawa fizyki, których uczyła się na studiach, były mniej ważne od propagandy wbijanej jej do głowy przez całe życie. Dopiero po wielu latach zrozumiała, że Kim Ir Sen i Kim Dzong Il to po prostu ludzie, którzy naśladowali Józefa Stalina, swój wzorzec osobowy, i zmusili ludzi, by ich czcili niczym bóstwa.
Popularne tagi cytatów
Inne cytaty z tagiem miłość
Krzywdzimy ludzi, których kochamy, i to dużo częściej niż obcych.
A kiedy spojrzę na jej twarz - twarz, którą znam lepiej niż własną - wiem, że znaczyłem dla niej równie wiele, a może i więcej. Co dla mnie z kolei znaczy o wiele więcej, niż kiedykolwiek zdołałbym wytłumaczyć.
Z reguły tylko pień nie potrafi rozpoznać kobiety, którą przestano kochać wbrew jej życzeniom.
Inne cytaty z tagiem ludzie
Zawsze powtarzał, że ludzie zachowują się tak, jakby byli nieśmiertelni, i to było ich zgubą.
Byłeś w raju i go nie rozpoznałeś. Zresztą zdarza się to większości ludzi na tym świecie. Szukają cierpienia tam, gdzie znaleźli by największą radość, bo wydaje im się, że nie zasługują na szczęście.
Kiedy człowiek straci wszystko, odnajduje samego siebie.
Inne cytaty z tagiem pieniądze
Człowiek, który ma na co wydać pieniądze, nie chce ich widzieć. Płaci czekami, podpisuje dokumenty. Nawet w pokera gra na żetony. To symbol. W naszym społeczeństwie człowiek, który nie ma na co wydać pieniędzy, nie ma po co żyć.
Od trwania na klęczkach przed bóstwem lub pieniądzem wiotczeją mięśnie i wola niezbędne do marszu naprzód.
Jak to dobrze, że ja nie mam pieniędzy... mogę spać spokojnie.