Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tłumaczenie: Dorota Polska Skandynawowie są stworzeni do pisania kryminałów. Jak nikt inny potrafią tworzyć mroczne i niejednoznaczne postaci. Tak jak Tvedt właśnie. W „Na własną rękę” nic nie jest czarno-białe, a czytelnik sam nie wie, po której stronie chciałby się opowiedzieć. Szanowany adwokat wygrywa sprawę, w której – jak się okazuje – jego klient popełnił zbrodnię, o którą jest sądzony. Kancelaria Mikaela (bo tak adwokat ma na imię) każe zamknąć sprawę – zlecenie zostało wykonane – jednak jawna niesprawiedliwość nie daje bohaterowi spać. Zaczyna prowadzić własne śledztwo, w którym chce się przekonać, jaka jest prawda. W toku badania sprawy na własną rękę staje się świadkiem kolejnych zdarzeń, które wynikają z wyroku sądu, a także z emocji, które targają ludźmi zaangażowanymi w całą historię. Nie powiem nic więcej, bo to właśnie jest całą treścią intrygi, którą śledzimy. Bardzo ważną zresztą. Bardzo mi się podobała ta opowieść. Stawia ona trudne pytania i nie daje do końca jasnych odpowiedzi. Zastanawiamy się czym jest sprawiedliwość. Czy faktycznie winny zbrodni ma prawo do uniewinnienia? Czy osoby skrzywdzone mają prawo do wymierzania własnej sprawiedliwości? W jaki sposób mogą dochodzić sprawiedliwości, kiedy nie ma już instancji odwoławczej? Kto im zrekompensuje stratę bliskiej osoby? Czy wyrok skazujący jest faktycznie rozwiązaniem dla rodzin ofiar? I wreszcie co jest moralne? Czy prawnik broniący mordercy ma prawo oceniać swojego klienta? Czy jest w stanie wyłączyć sumienie? Czy powinien? Czy warto ponosić cenę sprawiedliwości kosztem własnego komfortu i stanowiska? Bardzo podoba mi się postać Mikaela – ja jestem czytelnikiem, który lubi przywiązać się do bohatera – jednak trudno mi było wykazywać się wobec niego zrozumieniem. Co też było świetne, bo to powoduje, że bohater jest bardzo ludzki, popełnia błędy, walczy z rozterkami moralnymi, podejmuje nie zawsze tylko właściwe decyzje. Jestem za! Ja nie znałam wcześniej tego autora, a ta książka jest drugim tomem większej serii. Książkę kupiłam przypadkiem w jakimś outlecie, więc zupełnie nie zwróciłam na to uwagi. I czytając powieść w ogóle nie odczuwa się, że czegoś się nie wie albo że za czymś się nie nadąża. To akurat bardzo na plus. Sięgajcie po takie nazwiska, które nie są wszechobecne i o których nie mówią wszyscy, bo ci „niszowi” autorzy są również bardzo dobrzy – o ile nie lepsi od wielu tych, którzy są popularni. Ja polecam Tvedta – udało mi się dorwać następny tytuł tego autora i zamierzam szukać kolejnych.