Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwsza historia ZSRR wydana na Zachodzie w latach 80., czytana na nowo w innych czasach: Sowietów już dawno nie ma, pojawiło się wiele nowych źródeł historycznych. Niemniej książka się broni, podstawowe tezy wytrzymały próbę czasu. Co więcej, nabiera aktualności szczegółowo opisując cyniczne praktyki bezwzględnych polityków, dla których jedynym celem jest zdobycie i utrzymanie władzy. Przerażająca lektura. Ta książka to już klasyka historyczna, wydana po raz pierwszy w 1982r., gdy ZSRR był wciąż potężny, doczekała się wielu wydań w drugim obiegu. Obecne wydanie oparte jest na edycji z 1989r. Pierwszy tom opisuje powstanie Rosji bolszewickiej i jej rozwój do wybuchu II wojny światowej. Zabierając się do lektury po latach, ciekaw byłem czy otwarcie postsowieckich archiwów na początku lat 90. spowodowało konieczność rewizji sądów i ocen. No cóż, pewne szczegóły trzeba poprawić, ale ogólne sądy autorów są nadal niepokojąco aktualne. Czyta się to z wielką przyjemnością bo napisane świetnie, smakowicie podane, bardzo ciekawe cytaty tam są. Niemniej książki na pewno nie można rekomendować jako definitywnego źródła historycznego. Może najciekawsze są portrety dwóch twórców sowieckiego imperium, Lenina i Stalina. Jeśli mierzyć skuteczność polityka zdolnością zdobycia i utrzymania władzy, byli obaj superskuteczni: bezwzględni, cyniczni, traktujący każdego kto nie podziela ich poglądów jak zdrajcę i łajdaka. Nieodrodni uczniowie Makiawela… Nowy rys w ich polityce to wykorzystanie totalitarnej propagandy zalewającej naród zewsząd i totalnie ogłupiającej, bo odwracającej kota ogonem, czarne stawało się białe i odwrotnie, a kto nie wierzył ten tak dostał po głowie, że uwierzył. Działało to też na Zachodzie, bo kupa ludzi tamtejszych przez dziesięciolecia sławiła osiągnięcia ojczyzny robotników i nie chciała widzieć jej okropności. Przykładem Wielki Głód z lat 1932-33, ten holocaust Stalinowski; wiedza o nim jest b.mała, (wciąż jest negowany przez Rosję) macki sowieckiej propagandy są do dzisiaj skuteczne. Pod tym względem i Lenin i Stalin mogą być (i są) wzorem dla wielu dzisiejszych polityków. Brr... Autorzy podkreślają twórczy stosunek bolszewików do historii. I tak, Kaganowicz twierdził, że „kluczem do stworzenia historii partii jest 'giętka taktyka leninowska'. Nieważne, co robił albo czego nie robił 'prawdziwy bolszewik' w swoim czasie. Fakty i dokumenty trzeba interpretować 'z punktu widzenia chwili bieżącej'” Wtórował mu Adolf Hitler, również cytowany przez autorów: „Historii nie studiuje się zwykle po to, aby odkryć, co się wydarzyło, ale po to, aby mogła ona dawać wskazówki na przyszłość i pomagała w egzystencji własnego narodu”, słowa pod którymi wielu obecnych polityków podpisałoby się obiema rękami... Szczegółowo opisany proces tworzenia stalinowskiego państwa totalitarnego i kompletnego zastraszenia i sterroryzowania społeczeństwa budzi wielkie przerażenie, kiedyś myślałem, że to tylko historia, teraz nie jestem już tego pewien. Książka niepokojąco aktualna w dzisiejszych czasach...