Pax Sara Pennypacker 7,8
ocenił(a) na 725 tyg. temu „Pax” zachwyca z początku głównie przez intrygującą, przepiękną, malowniczą okładkę. Od razu patrząc na grafikę chcę się po książkę sięgnąć, mimo, że jest to powieść zaliczana do literatury dziecięcej (a przyjmuje się, że nie jest to gatunek najwyższych lotów, choć nie zawsze, na szczęście). Dodajmy do tego jeszcze możliwość przesłuchania wersji audio, którą, w sposób niezwykle profesjonalny i perfekcyjny, czyta Stefan Pawłowski. Wówczas powstaje nam dość ciekawa mieszanka, niezwykle zachęcająca do posłuchania tej niezwykłej historii.
„Pax” można opisać jako krótką historię przyjaźni młodego chłopca i lisa. Jest to więc literatura dziecięca, ale pod płaszczykiem bardzo prostej opowieści skrywa wiele ważnych i świetnie opisanych wartości. Z tego względu nie tylko najmłodsi odnajdą w tej książce coś dla siebie. Nie jest to ani lekka, ani niezobowiązująca lektura, czym czasem opisać można książki z tego gatunku. To dość odważna i momentami przerażająca historia, pełna wielu metafor i ciekawego, ludzkiego podejścia do ciężkich tematów (wojna, śmierć, przywiązanie, trudne relacje z rodzicem). Autorzy zastosowali dość nietypowy, ale dobry zabieg narracji z dwóch perspektyw, chłopca i lisa. Bohaterowie mają zupełnie inne podejście do świata, ale w jakiś sposób uzupełniają się i uczą od siebie nawzajem. Początek książki jest dość chaotyczny, przez co ciężko się w nią zagłębić, jednak gdy już wejdzie się do tego świata, nie sposób z niego wyjść bez żadnych odczuć. Powieść ta daje do myślenia i wyciska łzy, jest bardzo smutna i wzruszająca. Autorzy bardzo prosto bawią się formą i stylem, więc nie sposób jest być obojętnym na to, co w książce się dzieje. Zdecydowanie na plus zachowania i narracja lisa, co wymagało od nich zapewne długiego i rzetelnego researchu. Polecam.