Niesamowite, jak coś tak prostego może być tak niesamowite. Ilustracje na dobrym poziomie, bardzo ładne, sama historia doskonale opowiedziana i zakończenie dające mocno do pomyślenia. Mocno polecam jedną z najlepszych książek dla dzieci według New York Times'a w rok mojego urodzenia - czyli właśnie to.

Niesamowite, jak coś tak prostego może być tak niesamowite. Ilustracje na dobrym poziomie, bardzo ładne, sama historia doskonale opowiedziana i zakończenie dające mocno do pomyślenia. Mocno polecam jedną z najlepszych książek dla dzieci według New York Times'a w rok mojego urodzenia - czyli właśnie to.

Nie mam dzieci i nie jestem pewna, czy jest to książka, którą zaliczyłabym do literatury dziecięcej, niemniej mi się bardzo podobała i polecam.

Nie mam dzieci i nie jestem pewna, czy jest to książka, którą zaliczyłabym do literatury dziecięcej, niemniej mi się bardzo podobała i polecam.

Zaskakująca, lekko diaboliczna książeczka, która na początku bawi, a w finale łypie do nas makiawelicznym okiem.

Ten wielki miś z okładki idzie przed siebie przez kolejne strony i na każdej spotyka inne zwierzątko, które pyta czy nie widziało przypadkiem jego czapeczki.

Niektóre nie wiedzą co to czapeczka, inne szybko zbywają misia, jest też jedno takie zwierzę, które wpada w słowotok, co niektórym mogłoby wydać się podejrzane, ale nie naszemu bohaterowi.

Gdy w końcu udaje się misiowi odnaleźć zgubę nie dzieje się to bezkosztowo. Okazuje się, że z zagubionej ofiary, staje się przytomnym oprawcą.

Nauka płynącą z lektury dotyczy kilku aspektów: od samotności, poczucia straty, po przejście na ciemną stronę mocy - zemsta, kłamstwo, zło, doprawione niewinnym złudnym zachowaniem.

Przemiana misia jest natychmiastowa, ulega on silnym emocjom, czuje, że został skrzywdzony i żąda natychmiastowej rekompensaty. Nie zdaje sobie chyba jednak sprawy z tego, że zasada "oko za oko, ząb za ząb" nie prowadzi do niczego dobrego.

Urocze rysunki, subtelna, spokojna, delikatna kolorystyka, a do tego krótki tekst, który meandrycznie prowadzi nas od postawy do postawy, jedna jednoznacznie akceptowalna, druga zgoła inaczej.

Książeczka godna polecenia, warta przeczytania.

Zaskakująca, lekko diaboliczna książeczka, która na początku bawi, a w finale łypie do nas makiawelicznym okiem.

Ten wielki miś z okładki idzie przed siebie przez kolejne strony i na każdej spotyka inne zwierzątko, które pyta czy nie widziało przypadkiem jego czapeczki.

Niektóre nie wiedzą co to czapeczka, inne szybko zbywają misia, jest też jedno takie zwierzę, które...

"Gdzie jest moja czapeczka?" autorstwa Jona Klassena to wydana przez Dwie Siostry w 2012 roku książeczka. Czytałam opinie o tej historii, które są bardzo podzielone. Wielu rodziców jest wręcz oburzonych tą książką i nie polecają jej dzieciom. Ja jednak przybliżę Wam nieco fabułę i sami zdecydujecie, czy chcecie taką książkę przeczytać Waszym pociechom w wieku 3+.

Głównym bohaterem historii jest niedźwiedź, który zgubił swoją czapeczkę. Wytrwale, bez wytchnienia, szuka jej, pyta napotykane po drodze zwierzęta, czy jej nie widziały. Jest bardzo cierpliwy i niezwykle stoicki. Brzmi niewinnie, prawda?

Tak naprawdę "Gdzie jest moja czapeczka?" to nie słodka bajeczka, która może pochwalić się pozytywnym zakończeniem, a historia dająca do myślenia nam, rodzicom. Prócz minimalistycznych rysunków, treści ograniczonej do minimum oraz zabawy kolorem tekstu, mamy tutaj porywczego niedźwiedzia, zestaw bardziej lub mniej podejrzanych bohaterów, mnóstwo niedopowiedzeń, kradzież, karę, czytanie między wierszami. Jest to też bardzo dobry powód do rozpoczęcia różnych rozmów z dzieckiem dotyczących przewinień i kar, kradzieży i odbierania swojej własności. Ponadto opowiadanie to skłania do namysłu, co jest słuszne, a co nie do końca, jak powinna wyglądać sprawiedliwość. "Gdzie jest moja czapeczka?" Jona Klassena to historia, która zostanie całkiem inaczej odebrana przez dorosłych i dzieci. Mało prawdopodobne jest, by dziecko w wieku 3+ zauważyło to, co od razu nasuwa się na myśl dorosłym. My, dorośli, widzieliśmy już na świecie wiele, natomiast dziecko dopiero się z nim zaznajamia, poza tym wciąż jest przekonane, że świat i ludzie są dobrzy.

Ja polecam, Wy musicie ocenić sami, czy to lektura dla Waszych dzieci, czy nie.

"Gdzie jest moja czapeczka?" autorstwa Jona Klassena to wydana przez Dwie Siostry w 2012 roku książeczka. Czytałam opinie o tej historii, które są bardzo podzielone. Wielu rodziców jest wręcz oburzonych tą książką i nie polecają jej dzieciom. Ja jednak przybliżę Wam nieco fabułę i sami zdecydujecie, czy chcecie taką książkę przeczytać Waszym pociechom w wieku 3+.

Głównym...

Czytam zamieszczone tu komentarze i szczękę muszę zbierać z podłogi na widok kompletnego zaniku tego co tak piękne w życiu - dystansu i poczucia humoru. Dla mnie Klassen to mistrz.

Nie wszystkie książki dla dzieci muszą być o tym jak to króliczek piekł ciasto, zabrakło mu cukru, pożyczył go od niedźwiadka, sowa zrobiła sok z jagód, jeżyk przyniósł lody i wszystkie zwierzęta w lesie spotkały się na pyszny podwieczorek. Nuuuudyyy! U Klassena jest kradzież, kłamstwo i zemsta. Książka jest wspaniałym punktem wyjścia do rozmowy z dzieckiem, rysunki są świetne, a całość nie nudzi się nawet po tysięcznej lekturze.

Czytam zamieszczone tu komentarze i szczękę muszę zbierać z podłogi na widok kompletnego zaniku tego co tak piękne w życiu - dystansu i poczucia humoru. Dla mnie Klassen to mistrz.

Nie wszystkie książki dla dzieci muszą być o tym jak to króliczek piekł ciasto, zabrakło mu cukru, pożyczył go od niedźwiadka, sowa zrobiła sok z jagód, jeżyk przyniósł lody i wszystkie...

Jest tyle pięknych i mądrych książek. Nie warto ulec, tak jak ja, reklamowym bajaniom - to nie jest dobra książka dla dzieci.

Jest tyle pięknych i mądrych książek. Nie warto ulec, tak jak ja, reklamowym bajaniom - to nie jest dobra książka dla dzieci.

Zachęcona opiniami kupiłam i zawiodłam się- opowieść ani śmieszna, ani rozwijająca, wręcz wprawia w zażenowanie. Nie dla dzieci.

Zachęcona opiniami kupiłam i zawiodłam się- opowieść ani śmieszna, ani rozwijająca, wręcz wprawia w zażenowanie. Nie dla dzieci.

Absolutnie nie jest to ksiazka dla dzieci.
Klamstwo. Zemsta. Kradziez. A! I morderstwo.
Nie, absolutnie nie podzielam zachwytu nad ta pozycja jako literatura dla najmlodszych.

Absolutnie nie jest to ksiazka dla dzieci.
Klamstwo. Zemsta. Kradziez. A! I morderstwo.
Nie, absolutnie nie podzielam zachwytu nad ta pozycja jako literatura dla najmlodszych.

Bardzo słaba książka i na pewno nie dla dzieci.

Bardzo słaba książka i na pewno nie dla dzieci.

Gdzie jest moja czapeczka (czyli kryminał niedomówień)


Jak dużo można powiedzieć nic nie mówiąc i jak dużo można dopowiedzieć nic nie widząc. Zobaczcie i dopowiedzcie sobie sami.

Stało się tak, że nie była to pierwsza książka Jona Klassena jak do nas trafiła (wcześniej mieliśmy przyjemność z Kapeluszem i Dołkiem, który był kopany przez Sama i Deva. Wiedzieliśmy już wiec, że będzie minimalistycznie w treści, skromnie acz sugestywnie i nadwyraźnie w ilustracji i, co najważniejsze, że zostanie po niej sporo do myślenia i omówienia.
I… nie zawiedliśmy się. Tym razem dostaliśmy jednak kryminał. Mamy więc: Nie do końca rozgarniętego, acz zdeterminowanego i nieustępliwego niedźwiedzia – działającego dodatkowo dość afektywnie i porywczo. Mamy całą plejadę mniej lub bardziej podejrzanych bohaterów ze świata zwierząt.
Mamy intrygę i niezłe pierepałki* – czyli w tym przypadku kradzież, przywłaszczenie, a w finalnych scenach … (nie będziemy psuć wam „zabawy”). Mamy charakterystyczne dla Jona Klassena stoickie postacie i ICH WIELE MÓWIĄCE OCZY, mamy też dodatkowo zabawę w kolor tekstu.
I mamy w końcu olśnienie, karę (być może) i oooooolbrzymi problem z osądzeniem co jest słuszne prawidłowe, prawdziwe i sprawiedliwe. I tym samym dla kogo przeznaczona jest ta dowcipna (dla dorosłych),świetnie narysowana (dla dzieci i dorosłych) i interpretacyjnie nierówna (dla dzieci w wieku różnym i dorosłych w wieku różnym) książka.

My polecamy – bo wg. nas jest dla każdego – ale czy warto przed najmłodszymi odkrywać od razu wszystkie karty… Decyzję oczywiście pozostawiamy Wam.


*pierepałki – słowo ratowane z tygodnia 33 oznaczające:

«(zwykle w liczbie mnogiej) potocznie: trudne przejścia, kłopoty »


cała opinia wraz z grafikami znajduje się tutaj:
http://www.napoleczce.pl/2017/08/gdzie-jest-moja-czapeczka.html

Gdzie jest moja czapeczka (czyli kryminał niedomówień)


Jak dużo można powiedzieć nic nie mówiąc i jak dużo można dopowiedzieć nic nie widząc. Zobaczcie i dopowiedzcie sobie sami.

Stało się tak, że nie była to pierwsza książka Jona Klassena jak do nas trafiła (wcześniej mieliśmy przyjemność z Kapeluszem i Dołkiem, który był kopany przez Sama i Deva. Wiedzieliśmy już wiec,...