Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka ma dwie duże zalety na tle wielu innych w temacie KRLD. Jest biografią, a nie autobiografią oraz nie została napisana za szybko. Autor, dziennikarz, regularnie spotykał się z bohaterem, Shinem, przez dwa lata. Dzięki temu książka jest technicznie dobrze napisana, przede wszystkim jednak nikogo nie wybiela. W autobiografiach ciężko uniknąć lekkiego usprawiedliwiania się. Tutaj w zasadzie mamy do czynienia z brutalnym przeciwieństwem wybielania. Funkcjonuje wyobrażenie o np. obozach koncentracyjnych, że ludzie byli tam ze sobą solidarni. W rzeczywistości, w warunkach walki o przetrwanie, nie ma miejsca na człowieczeństwo. Dopiero przez te dwa lata powstawania książki, Shin poznaje, co to jest miłość, rodzina, przyjaźń, nie od razu jest też się w stanie przyznać do tych najmroczniejszych części swojego życiorysu. To bardzo przejmujący proces, w którym się uczestniczy. Cierpienie, jakiego doświadczył Shin, jest niewyobrażalne. Naprawdę mocna lektura. Uświadamia dosadnie czytelnikowi, że jeszcze nie miał w życiu prawdziwych problemów i otwiera oczy.