Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Elegancka powieść egzystencjalna. Milan i Roberta mają ciekawy pomysł na życie. Robert projektuje wnętrza budynków. Stara się zdobywać dobrze płatne zlecenia na biura i duże powierzchnie użyteczności publicznej. Po udanym roku wyczerpującej pracy nad zleceniami facet zaszywa się z żoną w wynajętym domu na wsi, żeby przez rok żyć z zarobionych pieniędzy i ładować baterie. Milan a zwłaszcza Roberta żyją dzięki umiejętnie dawkowanym przez cały dzień kieliszkom maru. Roberta jest właściwie alkoholiczką w depresji. Francja zawsze przypomina Polskę. Istnieje Paryż a wokół wielkie, prowincjonalne NIC. W tryby tego "rozkosznego" małżeństwa trafia prowincjonalne dziewczątko Helena. Podnieca ją znajomość z ludźmi "z wielkiego świata". Milan jest dla niej znacznie bardziej fascynującym mężczyzną, niż jej uczciwy, naiwny, młodziutki i "wsiowy" narzeczony. Ulubiony cytat: "Milan zastanawiał się, czy istnieje jakiś związek między wyglądem mężczyzny a jego uzdolnieniami weterynaryjnymi. Na pewno tak. Pewien młody wieśniak, którego kiedyś znał, tłusty, różowy i gołobrody w rodzinie ludzi kościstych i zarośniętych, wykazywał podobne bliskie zainteresowanie dla świata zwierząt, domagał się jak przywileju, by pielęgnować krowy i świnie, a w końcu odkrył w sobie powołanie do rzeźnictwa. Lubił pielęgnować zwierzęta i zabijać je. Jest w tym cała jakaś dziedzina, która Milana fascynuje."