Maria Krüger - polska autorka literatury dziecięcej oraz dziennikarka w prasie dla dorosłych czytelników. Ukończyła Wydział Humanistyczny UW oraz Akademię Nauk Politycznych w Warszawie. Z zawodu ekonomistka. Debiutowała w 1928 w "Płomyczku". Pisała również do czasopism: "Świerszczyk", "Płomyk" oraz przedwojennych:... "Dziatwa", "Słonko" i "Poranek". Podczas okupacji współdziałała z grupą "Epoka". Uczestniczyła w Powstaniu Warszawskim. Wymyśliła znaną telewizyjną audycję "Miś z okienka", do której długo pisała teksty. Jej najbardziej znana książeczka dla dzieci to "Karolcia" (1959),przetłumaczona na kilka języków. Ukazała się także część druga pt. "Witaj Karolciu!". W 1995 powstał spektakl telewizyjny na jej podstawie. W 2008 roku książka została zekranizowana (reż. Jowita Gondek). Powieść dla młodzieży pt. "Godzina pąsowej róży" (1960) o warszawskiej nastolatce, która przeniosła się do XIX wieku doczekała się adaptacji filmowej i radiowej. Film zrobił swojego czasu prawdziwą furorę wśród nastolatek, m.in. dlatego, iż grały tam ówczesne sławy polskiego kina – Elżbieta Czyżewska, Lucyna Winnicka, Barbara Ludwiżanka. Na XV MFF dla Dzieci i Młodzieży w Wenecji film otrzymał "Złotego Lwa". Napisała również ,,Szkołę narzeczonych"
Nieraz rano albo i w nocy budziła się pełna troski i lęku przed tym wszystkim, co ją czeka do końca życia lub w najbliższych godzinach. Małe...
Nieraz rano albo i w nocy budziła się pełna troski i lęku przed tym wszystkim, co ją czeka do końca życia lub w najbliższych godzinach. Małe, codzienne sprawy tchnęły grozą, głupi, źli ludzie awansowali do rangi niezwyciężonych demonów.
Lubię te fantastyczno-realistyczne opowieści Marii Kruger. Do Karolci podchodzę może z nieco większą rezerwą, za to Godzinę pąsowej róży uwielbiam. Bardzo ciekawy pomysł na książkę. Główna bohaterka, Anda, dostaje niezłą szkołę życia od ciotki Eleonory, przenosząc się kilkadziesiąt lat wstecz, choć przyznać należy, że ta nauczka chyba była jej potrzebna.
I znowu kolejne wspomnienie z dzieciństwa o Karolci i Piotrze i tym razem, zaczarowanej niebieskiej kredce, którą można zmaterializować wszystko, o czym się zamarzy. Dzieci jak to dzieci, najpierw podekscytowane magicznym gadżetem rysują byle co, ale po chwili nachodzi ich refleksja. Z upływem czasu ich rysunki stają się coraz bardziej przemyślane i pomocne innym ludziom.