Kolejna ulubiona książka z dzieciństwa. Właśnie to wydanie, z taką okładką:) Wyobrażałam sobie, że jestem Apolejką w różowej sukieneczce z niebieską parasolką, która czeka na swojego księcia w swojej wieży:)))

Kolejna ulubiona książka z dzieciństwa. Właśnie to wydanie, z taką okładką:) Wyobrażałam sobie, że jestem Apolejką w różowej sukieneczce z niebieską parasolką, która czeka na swojego księcia w swojej wieży:)))

Ciekawa wariacja bajki o królewnie zamkniętej w wieży i rycerzu-wybawcy.

Ciekawa wariacja bajki o królewnie zamkniętej w wieży i rycerzu-wybawcy.

Hmm... Jako opowieść dla dzieci świetna, ale jakby tak się wczytać w jej treść... Chyba za dużo dziś myślę i dorabiam ideologię do tego, do czego nie trzeba.

Hmm... Jako opowieść dla dzieci świetna, ale jakby tak się wczytać w jej treść... Chyba za dużo dziś myślę i dorabiam ideologię do tego, do czego nie trzeba.

Opowieść o miłości Apolejki do królewicza jest jedną z moich ulubionych i najlepiej zapamiętanych książek z dzieciństwa. Na sam widok okładki od razu robi mi się ciepło na sercu :)

Królewna Apolejka samotnie mieszka w bardzo wysokiej wieży. Rzadko miała gości, więc cieszyła się gdy tylko ktoś przechodził obok wieży. Pewnego razu zobaczyła królewicza i postanowiła z nim porozmawiać. Niestety zanim zbiegła z bardzo długich schodów, ten napił się wody z zaczarowanego źródełka i zamienił w osiołka. Po wielkich trudach odnalazła się "odtrutka", ale nie zadziałała tak jak powinna. Na szczęście w bajkach zwykle wszystko dobrze się kończy i tak było także tym razem... bo prawdziwa miłość przezwycięża największe problemy! Co odczarowało zły urok? Kto nie zna tej historii koniecznie musi przeczytać. Dla mnie to obowiązkowa pozycja dla każdego dziecka.

Dzisiaj przeczytałam to samo wydanie, które czytałam wtedy gdy byłam dzieckiem. Opowieść ta zachwyca mnie niezmiennie z niesłabnącą siłą. No i te przepiękne ilustracje! Gdy byłam mała, rysowałam Apolejkę niezliczoną ilość razy, najchętniej w wydaniu z ilustracji, na której zbiegając po schodach widnieje w całej swojej krasie. Przyjemnie było mi wrócić do dzieciństwa i odnaleźć w sobie to małe, zachwycone bajką dziecko.

Przypomniałam sobie właśnie, że na początku swojej pracy znalazłam gdzieś słuchowisko pod tym samym tytułem i było bardzo dobrze nagrane. Nie pamiętam kto czytał tekst, ale wiem, że był pięknie przeczytany, a do tego dołożono efekty dźwiękowe (stukot kopyt, szum wody itp.),jeśli jesteście zainteresowani książką to spróbujcie odnaleźć też to słuchowisko.

Opowieść o miłości Apolejki do królewicza jest jedną z moich ulubionych i najlepiej zapamiętanych książek z dzieciństwa. Na sam widok okładki od razu robi mi się ciepło na sercu :)

Królewna Apolejka samotnie mieszka w bardzo wysokiej wieży. Rzadko miała gości, więc cieszyła się gdy tylko ktoś przechodził obok wieży. Pewnego razu zobaczyła królewicza i postanowiła z nim...

„Apolejka i jej osiołek” to historia dziecka, któremu z pozoru niczego nie brakuje. Główna bohaterka to przecież królewna, na pewno więc jest bogata, ma takie piękne stroje. Dlaczego wobec tego z utęsknieniem nieustannie wygląda przez okno? Odpowiedź jest prosta: Apolejka jest samotna. Pragnie kontaktu z rówieśnikami, tylko wspólna rozmowa i zabawa ukoi jego smutek. Kiedy już wreszcie kogoś spotyka, zaczarowana studzienka mąci jej radość.
Tak to już bowiem jest, że nie zawsze kontakty z innymi dziećmi układają się pomyślnie, trzeba jednak sprostać problemom i wspólnie dążyć do ich rozwiązania, a wtedy na pewno nawiąże się nić przyjaźni."
fragment mojej recenzji ze strony: http://www.szczecinczyta.pl/apolejka-i-jej-osiolek/#more-6637

„Apolejka i jej osiołek” to historia dziecka, któremu z pozoru niczego nie brakuje. Główna bohaterka to przecież królewna, na pewno więc jest bogata, ma takie piękne stroje. Dlaczego wobec tego z utęsknieniem nieustannie wygląda przez okno? Odpowiedź jest prosta: Apolejka jest samotna. Pragnie kontaktu z rówieśnikami, tylko wspólna rozmowa i zabawa ukoi jego smutek. Kiedy...

Przypomina mi dzieciństwo. Potrafiłam czytać tę książkę non stop i ciągle do niej wracałam.

Przypomina mi dzieciństwo. Potrafiłam czytać tę książkę non stop i ciągle do niej wracałam.

Krótko. U W I E L B I A M :)

Krótko. U W I E L B I A M :)