Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chwyciłam tę książkę, bo mam taki odruch jak tylko zobaczę coś ze słowami Pearl Jam. Zespołu słucham prawie 20 lat więc miałam nadzieję na lekkie czytadło, natomiast nie spodziewałam się jakichś nowych informacji. I owszem - niczego nowego się nie dowiedziałam. Generalnie cała dynamika ówczesnej sceny muzycznej jakoś autorowi chyba umknęła, wiele rzeczy zostało potraktowanych zupełnie pobieżnie i dla kogoś, kto w tym nie siedzi pierwsza połowa książki musiała być masą przypadkowych nazw zespołów i nazwisk. Dysproporcja między czasem poświęconym Eddiemu a paru zdaniom o pozostałych członkach jest ogromna i zupełnie nieuzasadniona. Najgorsze z tego wszystkiego jest jednak tłumaczenie. Nie wiem, czy ktoś to próbował przeczytać przed puszczeniem do druku - chyba nie. Koszmarnie poskładane zdania, dziwaczna stylistyka, powtórzenia, kompletny brak składu i ładu. Być może, gdybym miała okazję przeczytać to w oryginale moja ocena byłaby nieco wyższa. Po polsku przebrnęłam przez całość tylko dlatego, że utknęłam w pociągu beż żadnej innej alternatywy. Podsumowując - książka bez polotu, przytaczająca po prostu fakty z historii zespołu (a raczej Eda). fanom nie powie nic nowego, pozostałych czytelników raczej nie zachęci do zagłębiania się w Pearl Jam i ich muzykę. Zupełnie nie oddaje inteligencji, poczucia humoru i absolutnej unikalności tej grupy. Na dodatek w polskiej wersji napisana dramatycznie kiepskim językiem, co mi osobiście strasznie przeszkadza.