Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zapewne spore grono z was zna historię niewolnika Spartakusa z jednej z kilku ekranizacji oglądanych w tv. I z pewnością niewielu czytało książkę. A i pewnie też niejeden się znajdzie, kto w ogóle nie wie, że to na podstawie książki. To nic. Jeśli oglądaliście ekranizację (chociażby kultowy film z naprężonym śp Kirkiem, który widnieje na okładce tego wydania),to powinno wam wystarczyć, bo to jeden z naprawdę rzadkich przypadków, kiedy film jest lepszy od książki, i stwierdzam to z pełną premedytacją. No przynajmniej ja tak sądzę. Jakby ktoś nie wiział to akcja dzieje się w 73 roku p.n.e. w Rzymie, kiedy to wybucha wielkie powstanie niewolników pod przywództwem słynnego gladiatora Spartakusa. Tracki wojownik w sile 100 000 niewolników przeciwstawia się wielkiej potędze Rzymu, chcąc ją zniszczyć i uzyskać upragnioną wolność dla siebie i reszty swoich braci i sióstr niewolników. Wiadomo jak to wszystko się skończy i na pewno nie będzie na korzyść niewolników. Ale zanim powstanie zostanie stłumione minie kilka lat i matka ziemia przyjmie w swe ramiona tysiące trupów po jednej i drugiej stronie tego konfliktu, a historia słynnego trackiego gladiatora przetrwa na wieki. Ogólnie rzecz biorąc nastawiałem się, że będzie to książka jak w filmach czy serialu, kiedy to poznamy najwcześniejszą historię Spartakusa jak trafił do niewoli, potem do domu Batiatusa, gdzie został świetnym gladiatorem, aż po finałowy bunt, gdzie będziemy świadkami wielu bitew z udziałem niewolników i Rzymian. Niestety to nie tak. Akcja najpierw zaczyna się jakiś czas po śmierci Spartakusa i zakończeniu powstania, kiedy to poznajemy młodego Kajusa, jego siostrę Helenę i przyjaciółkę Klaudie. Przy czym poznajemy to może zbyt dużo słowo, bo w całej książce za dobrze nie poznamy tak naprawdę nikogo. Nie mniej jednak, trochę sobie o nich poczytamy, kiedy to dojdzie do momentu spotkania Kajusa z wielkim wodzem Krassuem, który to walczył ze Spartakusem i zacznie mu opowiadać, co się wydarzyło. A więc retrospekcja i czytamy, co zaszło. Ale czy dowiemy się wszystkiego jak należy? No właśnie niekoniecznie. Wszystko byłoby dobrze, gdybyśmy sobie przeskakiwali z teraźniejszości do przeszłości i czytali wszystko fajnie uporządkowane od początku do końca, ale tak niestety nie jest. Nie wiedzieć czemu autor wpadł na 'genialny' pomysł przeskakiwania w przeszłość i z powrotem w teraźniejszość w sposób nielinearny, a cholernie, CHOLERNIE chaotyczny. Najpierw czytamy o szkole Batiatusa, gdzie Spartakus już jest wielki. Za chwilę przeskakujemy na chwilę do historii Spartakusa przed niewolnictwem (ale dosłownie ciut ciut tego będzie),następnie mamy jakieś dwie walki z jego udziałem (zero przed tym mowy o trafieniu do niewoli czy szkoleniu),zaraz mamy przeskok w przód do wybuchu i za dosłownie moment przeeeeeskok do jakiegoś momentu walk, który nie wiemy na jakim jest etapie, tyle tylko że walczą. A i w międzyczasie tego wszystkiego mamy oczywiście też powroty do teraźniejszości do Kajusa i Krassusa. Szczerze mówiąc nie chce mi się nawet więcej o tej książce pisać, bo ogólnie zawiodłem się bardzo i nie spodziewałem się, że aż tak będzie przeciętna. Dobre były dosłownie momenty. Ale i tak nie towarzyszyły mi przy tym prawie żadne emocje, bo ten ciągły chaos, papierowe postaci i częste nudne rzymskie dysputy, kiedy zupełnie nic się nie działo, powodowały, że nie potrafiłem się zupełnie zaangażować w tę książkę. Czytałem, żeby przeczytać do końca, z szacunku, bo bardzo ogólnie lubię tę historię. No ale widocznie pozostaje mi wracać do niej tylko w sposób przedstawiony na ekranie. Nie polecam. https://swiat-bibliofila.blogspot.com/2020/07/spartakus-howard-fast-opinia.html