Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka dotyczy problemów leżących na granicach współczesnej nauki, problemów wyjątkowo trudnych, ale jednocześnie wyjątkowo ważnych. Jest bardzo ciekawym przeglądem zagadnień dotyczących powstania życia na Ziemi. Autorzy uczciwie przyznają co wiemy, a czego nie, opisują też jak hipotezy ewoluowały wraz z napływem nowych informacji. Podkreślają rolę gradientów chemicznych oraz półprzepuszczalnych błon. Autorzy zwracają też uwagę na to, jak trudno jest skonstruować kompletną, a jednocześnie uniwersalną definicję życia. Wyjątkowo interesujące są rozdziały dotyczące możliwości powstania życia poza Ziemią: na Marsie i księżycach Jowisza i Saturna. Książka traktuje czytelnika poważnie, może być momentami wymagająca, ale ofiaruje za to wiele w zamian. Tematyka w niej poruszana jest na tyle ciekawa, że w moim odczuciu książka mogłaby być dwukrotnie dłuższa. Autorzy potknęli się jednak przy nomenklaturze biochemicznej, co widać np. w tych fragmentach (s. 157): „Do syntezy RNA potrzeba jedynie garści molekuł: reszty kwasu fosforowego, cukru – rybozy, oraz czterech nukleotydów”. „(…) W większości cząsteczki te nadal opierają się na nukleotydach, które jednak nie są przyłączone do rybozy, a do jakiegoś innego związku chemicznego.” Na podstawie tych oraz kilku innych fragmentów można odnieść wrażenie, że autorzy pomylili pojęcia „nukleotydu” i „zasady azotowej”. Nukleotydy to cegiełki, z których zbudowane są kwasy nukleinowe. Każdy nukleotyd składa się z reszty kwasu fosforowego, cukru – rybozy (bądź deoksyrybozy w przypadku DNA) i właśnie jednej z czterech zasad azotowych. Więc (rybo)nukleotydy nie są przyłączone do rybozy, tylko same składają się z rybozy, do której przyłączone są zasady azotowe oraz reszty kwasu fosforowego. Te drobne problemy nie umniejszają jednak w moim odczuciu wartości merytorycznej tej książki, która jest prawdopodobnie najlepszym popularnym opracowaniem omawianej tematyki na polskim rynku.