Niby sentymentalny powrót do absurdów PRLu, niby są momenty, w których parskniesz śmiechem (rodzinka partyjna nie posiada krzyża i wody święconej aby obronić się przed wampirem😂) lecz wątki jakieś takie powierzchowne, taka trochę wydmuszka, którą można przeczytać jak nie ma pod ręką nic lepszego.

Niby sentymentalny powrót do absurdów PRLu, niby są momenty, w których parskniesz śmiechem (rodzinka partyjna nie posiada krzyża i wody święconej aby obronić się przed wampirem😂) lecz wątki jakieś takie powierzchowne, taka trochę wydmuszka, którą można przeczytać jak nie ma pod ręką nic lepszego.

Moja pierwsza przeczytana książka Andrzeja Pilipiuka. Po jej przeczytaniu na pewno sięgnę po kolejne. Lubię klimaty PRLu i poczucie humoru autora, które momentami przypomina mi Terry’ego Pratchet’a.

Moja pierwsza przeczytana książka Andrzeja Pilipiuka. Po jej przeczytaniu na pewno sięgnę po kolejne. Lubię klimaty PRLu i poczucie humoru autora, które momentami przypomina mi Terry’ego Pratchet’a.

Wprawdzie nie tak dobra jak "Kroniki Jakuba Wędrowycza", ale też trafia w moje gusta.

Wprawdzie nie tak dobra jak "Kroniki Jakuba Wędrowycza", ale też trafia w moje gusta.

Nastoletnia Gosia dowiaduje się z jakiego powodu chłopak się z nią spotyka. Zraniona duma pcha ją w objęcia śmierci...
Jeśli wiecie kim są amerykańscy Cullenowie, a do tego lubicie Wędrowycza (który jak każdy wampir wie jest postacią mityczną służącą do straszenia młodych wampirów)- to zapewne bez problemu odnajdziecie się w świecie wampirów Pilipiuka. A wampiry PRL-u są przaśnie swojscy w dobie walki z ludowymi przesądami.
Lekka i przyjemna lektura dla kogoś, kto ma ochotę pochichotać przy czytaniu. Polecam- czytając już kolejny tom ;)

Nastoletnia Gosia dowiaduje się z jakiego powodu chłopak się z nią spotyka. Zraniona duma pcha ją w objęcia śmierci...
Jeśli wiecie kim są amerykańscy Cullenowie, a do tego lubicie Wędrowycza (który jak każdy wampir wie jest postacią mityczną służącą do straszenia młodych wampirów)- to zapewne bez problemu odnajdziecie się w świecie wampirów Pilipiuka. A wampiry PRL-u są...

Bywa zabawnie, ale raczej nie wrócę już do kolejnych części.

Bywa zabawnie, ale raczej nie wrócę już do kolejnych części.

Zakończenie z nawiązaniem do Wędrowycza - złoto :D
A co do książki, fajny "odmóżdżacz", aczkolwiek dla kogoś nie mającego przynajmniej w teori styczności z PRL-em, może wydać się chaotyczna :D

Zakończenie z nawiązaniem do Wędrowycza - złoto :D
A co do książki, fajny "odmóżdżacz", aczkolwiek dla kogoś nie mającego przynajmniej w teori styczności z PRL-em, może wydać się chaotyczna :D

Bardzo przyjemnie się czytało i rzadko zdarza mi się śmiać do książki, ale Pilipiukowi po raz kolejny się to udało. Jak zwykle opowiadania wciągające i przedstawione zwięźlej niż niejedna pełna powieść, a beka z pomyłki z księgą dalej się mnie trzyma.

Polecam jako luźny przerywnik między poważnymi książkami.

Bardzo przyjemnie się czytało i rzadko zdarza mi się śmiać do książki, ale Pilipiukowi po raz kolejny się to udało. Jak zwykle opowiadania wciągające i przedstawione zwięźlej niż niejedna pełna powieść, a beka z pomyłki z księgą dalej się mnie trzyma.

Polecam jako luźny przerywnik między poważnymi książkami.

Po prostu super.

Po prostu super.

Ciekawa koncepcja i strasznie irytująca główna bohaterka, dosłowny obraz najbardziej irytującego typu młodzieży

Ciekawa koncepcja i strasznie irytująca główna bohaterka, dosłowny obraz najbardziej irytującego typu młodzieży

Nie, nie nie. No po prostu NIE! Od 2009, jeśli nie dalej, usiłuję odkryć co ludzie widzą w Pilipiuku i, póki co, odpowiedzi nie znalazłam. Z początku myślałam, że nie podchodzi mi jedynie estetyka Wędrowycza, ale.... nie nie nie - no po prostu nie.

I kiedy pomyślę, ile z jego książek kurzyć się teraz u mnie będzie w ramach Mistrzów Polskiej Fantastyki (Mistrz? No proszę was....),skręca mnie jeszcze bardziej.

I have spoken.

Nie, nie nie. No po prostu NIE! Od 2009, jeśli nie dalej, usiłuję odkryć co ludzie widzą w Pilipiuku i, póki co, odpowiedzi nie znalazłam. Z początku myślałam, że nie podchodzi mi jedynie estetyka Wędrowycza, ale.... nie nie nie - no po prostu nie.

I kiedy pomyślę, ile z jego książek kurzyć się teraz u mnie będzie w ramach Mistrzów Polskiej Fantastyki (Mistrz? No proszę...