Piotr Kazimierz Szewc wybitny prozaik i poeta średniego pokolenia, redaktor „Nowych Książek”, osoba opiniotwórcza w środowisku pisarskim. Nominowany do Nagrody NIKE. Autor dwóch ważnych książek poświęconych Julianowi Stryjkowskiemu: Ocalony na wschodzie (1991, wywiad–rzeka z pisarzem) oraz Syn kapłana (2001). Jego debiutancka powieść Zagłada została przetłumaczona na kilka języków obcych, wydana m.in. w Niemczech i USA.http://
Do tej pory nie recenzowałam poezji i szczerze powiedziawszy nie jest to moja ulubiona forma artystycznego przekazu. Spróbuję jednak i proszę o wyrozumiałość.
Autor w swych wierszach powraca do okresu dzieciństwa. Wspomina babcię, wypieki, wieś. Czytając człowiek przenosi się oczami wyobraźni w głąb głowy autora, do jego świata marzeń. Ma okazje oglądać obrazy wspomnień Piotra Szewca niby z daleka, a jednak z bliska. Poeta pozwala wedrzeć się w swój świat i poznać fragment swej osobowości. Z tych krótkich, małych dzieł płynie zarówno delikatność jak i szorstkość. Zapewne każdy z nas ma swoje niezapomniane smaki z dzieciństwa, swoje wspomnienia, które widzi po zamknięciu oczu tak wyraźnie jakby zdarzyły się wczoraj, ma rzeczy do których tęskni, ludzi którzy już odeszli.
Lektura zmusiła mnie do refleksji nad czasem, który upływa. Jesteśmy dorosłymi ludzi lecz w każdym z nas znajduje się cząstka dziecka, które goni za nieuchwytnym motylem, zachwyca się barwą kwiatów i oblizuje się na widok domowych wypieków. W wierszach uchwyciłam myśl o tym, że coś się skończyło, nigdy nie wróci, chwile ulatują niczym balon z helem lub piasek przesypujący się przez palce.
Dziś zrozumiałam, że poezja to nie tylko forma wyznań miłosnych lub szkolna lektura. Poezja to bogaty przekaz. Nie miałam pojęcia, że w kilku słowach można przekazać tyle emocji, że wiersze mogą mieć tak szeroki wymiar.
Kim jest Piotr Szewc? Myślę, że jest zwykłym człowiekiem takim jak każdy inny w pędzącym nieustannie tłumie ludzi. Posiada jednak cenną cechę: umie na moment zatrzymać się po to by z refleksją spojrzeć w tył. Czasem trzeba spojrzeć za siebie by móc iść dalej. Uważam, że poetą w pewien sposób jest każdy z nas, tylko nie każdy pisze. Chęć pisania rodzi się z wrażliwości i potrzeby przekazania światu treści w wyjątkowy sposób. Każdy poeta jest inny oraz ma swój własny światopogląd i styl. Zachęcam do zapoznania się z czterdziestoma jednymi wierszami zawartymi w zbiorze pod tytułem „Cienka szybka” tak jak polecam pozostałe dzieła autora. Piotr Szewc zaznacza, że najważniejsze dla niego jest to by nie kłamać w poezji, by przekazać wszystko takim jakie jest i nie próbować robić coś z niczego. Myślę, że autor taki właśnie jest – prawdziwy.
Autor opisał jeden dzień z życia bliżej nieokreślonej miejscowości. Przedstawił mgliście kilka postaci. Zatem niewiele pokazał ale zrobił to w taki sposób, który niezwykle intensywnie pobudza wyobraźnię. Porusza skrywane głęboko zakamarki umysłu, wydobywa wspomnienia albo wrażenie tych wspomnień. Nie wiem czy na każdego tak to działa ale ja tak to odbierałem. Pierwszy raz spotykam się z taką prozą.