Prozaiczka, dramatopisarka. W 1946 przeniosła się z rodziną ciotki na Dolny Śląsk. Ukończyła studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim. Przez dwanaście lat współtworzyła powieść radiową "W Jezioranach". Pisała słuchowiska i dramaty. Jej "Wijuny" (1974) otrzymały pierwszą nagrodę w konkursie teatru Ateneum na debiut i nagrodę im. St. Piętaka. W 1990 r. wydała w Londynie tom opowiadań "Dzitwa". Pierwsza wersja "Bożej podszewki"(1993) przyniosła jej jedną z głównych nagród w konkursie Fundacji Kultury, druga - poszerzona o dziesięć rozdziałów - stała się podstawą scenariusza serialu zrealizowanego przez Izabellę Cywińską dla TVP.
Kontynuacja losów Maryśki, jej rozproszonej przez wojnę rodziny i ukochanej córki Gieni. Skończyła się druga wojna światowa, jednak dla mieszkańców Kresów to nie koniec kłopotów. Większość zostaje zmuszona raz na zawsze porzucić swoje dotychczasowe życie i udać się na ziemie odzyskane. Gienia wyjeżdża, ale Maryśka nie ma tyle szczęścia. Smutne to były czasy, ludzie stawali przed trudnymi wyborami i opuszczali swoje domy z jedną walizką w ręku.
Autorka pisze o trudnych sprawach prostym językiem, niczego nie ukrywa, niczego nie koloryzuje. Zakochałam się w tej historii.
Żałuję, że ta historia już się skończyła.
Kawał dobrej prozy, jakiej niestety już się nie pisze i nie wydaje w naszym kraju. Autentyczny portret życia, bez ugładzeń, bez niedopowiedzeń, bez wstydliwych przemilczeń, bez sztucznych i kreowanych na siłę, bohaterów, a także bez miałkich dialogów. Opisane żywym i plastycznym językiem, dzieje wielodzietnej rodziny z Kresów początku XX w. porywają swoją prawdziwością. Społeczne i rodzinne odrzucenie, niedopasowanie do panujących norm i wreszcie szaleństwo głównej bohaterki ukazane są tu na tle trudnego czasu historycznego, co tworzy razem przepiękną i wartościową całość.