Prozaiczka, dramatopisarka. W 1946 przeniosła się z rodziną ciotki na Dolny Śląsk. Ukończyła studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim. Przez dwanaście lat współtworzyła powieść radiową "W Jezioranach". Pisała słuchowiska i dramaty. Jej "Wijuny" (1974) otrzymały pierwszą nagrodę w konkursie teatru Ateneum na debiut i nagrodę im. St. Piętaka. W 1990 r. wydała w Londynie tom opowiadań "Dzitwa". Pierwsza wersja "Bożej podszewki"(1993) przyniosła jej jedną z głównych nagród w konkursie Fundacji Kultury, druga - poszerzona o dziesięć rozdziałów - stała się podstawą scenariusza serialu zrealizowanego przez Izabellę Cywińską dla TVP.
Kawał dobrej prozy, jakiej niestety już się nie pisze i nie wydaje w naszym kraju. Autentyczny portret życia, bez ugładzeń, bez niedopowiedzeń, bez wstydliwych przemilczeń, bez sztucznych i kreowanych na siłę, bohaterów, a także bez miałkich dialogów. Opisane żywym i plastycznym językiem, dzieje wielodzietnej rodziny z Kresów początku XX w. porywają swoją prawdziwością. Społeczne i rodzinne odrzucenie, niedopasowanie do panujących norm i wreszcie szaleństwo głównej bohaterki ukazane są tu na tle trudnego czasu historycznego, co tworzy razem przepiękną i wartościową całość.
Świetny portret kresowej rodziny i w ogóle Kresów. Większość bohaterów jest "szorstka", pojawia się ich wiele, czasem tylko na chwilę, co zdecydowanie dopełnia obraz opisywanych miejsc i czasów. Całość mimo trudnych przeżyć bohaterów czyta się przyjemnie zupełnie nie odczuwając grozy opisywanych wydarzeń. Jest to po prostu zajrzenie w ich codzienność. Książkę warto przeczytać nawet jeśli widziało się serial.