Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ból, cierpienie, przemoc, uprzedzenia i brak moralności. Te określenia najtrafniej opisują fabułę. Tu nie ma chwili aby "oderwać się" od amoralnych wydarzeń. Nie do końca zgadzam się z "podsumowaniem" znajdującym się na końcu powieści. Mowa o tym, że to chłopiec w przeciwieństwie do chłopów jest czarnym charakterem - bo chłopi są tymi dobrymi - dawali mu schronienie mając na uwadze ryzyko i przyczynili się do jego przetrwania a znęcanie z ich strony jest według osoby piszącej instynktowne - czego nie można powiedzieć o chłopcu, ponieważ on jest świadomy tego co się dzieje, wykracza poza obręb wiosek, a mimo to ma skłonności do zemsty i czerpania satysfakcji z niszczenia. Nie zgadzam się z tym. Dzieci są dobrymi obserwatorami, okrucieństwo chłopów nie powinno być usprawiedliwiane i przyrównywane do odruchów zwierzęcych, ponieważ zwierzęta mają także "ludzkie" odruchy. Bohater opowieści jest zagubiony i mimo swoich "zemst" jest również współczujący - wobec zwierząt (m.in. sytuacja z koniem, królikiem),czy nawet ludzi. Nie twierdzę, że chłopiec jest bohaterem pozytywnym, ale taki punkt widzenia jest dla mnie nie do końca trafny. Dodatkowo narracja powieści nie jest dla mnie jednoznaczna, co za tym idzie - według mnie nie jest spójna. Nie tylko jest prowadzona przez bohatera, ani również jest w stu procentach obiektywna - ale w niektórych momentach jest mocno subiektywna, co "kłóci się" z stwierdzeniami, które byłyby stosowane w narracji obiektywnie opisującej zdarzenia. Usprawiedliwianie sprawców i obwinianie ofiar nie powinno mieć miejsca. Nie tylko mam na myśli główny wątek relacji chłopiec - chłopi, ale również między innymi przypadek kobiety, cytując: "[...] kilku chłopaków gw#łciło dziewczynę, na tyle lekkomyślną, by samotnie wyjść w nocy." Naprawdę? Wybielanie sprawców i oczernianie ofiar? Jeśli chłopak widział, co jest dobre, a co złe, na pewno by tego w ten sposób nie opisał, narracja nie jest również - jak wcześniej wspomniałem - obiektywnym opisem zdarzeń. Jest po prostu wymieszana a samo pojęcie "krzywdy" wykracza poza obręb treści. Samo podsumowanie Autora niestety utrzymało mnie w przekonaniu, że nie tylko treść i narracja mają tendencję do bycia amoralnym. Żadnego sprostowania w kontekście psychiki ofiar, żadnej refleksji w kontekście tego, że musiały paść takie słowa a nie inne. Wybielenie sprawców i oczernianie ofiar jest jednym z najgorszych motywów, jakie mogło mieć miejsce. Gdyby Pan Jerzy Kosiński oprócz swojej wizji dodałby sprostowania o wybrzmieniu "mimo wszystko żadna przemoc nie powinna być usprawiedliwiana a mówienie, że chłopak powinien być wdzięczny za to co chłopi "dla niego robili" jest krzywdzące i amoralne" - moje ostateczne przemyślenia byłyby "łagodniejsze". Ale czegoś takiego nie miało miejsca. A prawda jest taka, że gdyby chłopak z wiosek nie uciekał, byłby dawno martwy - samo nastawienie chłopów i fakt, że wielokrotnie deklarowali, że go zabiją/poszczują na śmierć psem a nawet fakt , że znęcali się nad nim tak, że bohater cudem przeżywał mówi samo za siebie. Nikt mi nie wmówi, że chłopi byli dobrzy. Czerpali przyjemność z krzywd, chłopak był dla nich workiem treningowym i wielokrotnie ich czyny udowadniały, że młody bohater byłby martwy, gdyby od nich nie uciekał. Niespójność "przesłania" z wątkiem wybielenia sprawców kosztem oczernienia ofiar również może być "dobrym" podsumowaniem powieści. 4/10