Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść angielskiego księdza przenosi nas do XVI-wiecznej Anglii. Z lekkością języka autor kreśli scenariusz historii jednej Angielskiej rodziny, która tak jak ówczesne społeczeństwo, została podzielona przez wielkie rozruchy polityczno-społeczne, które zbiorczo możemy nazwać rewolucja anglikańską. Historia rodziny jest tragiczna, ale w ostatecznym rozrachunku, rozrachunku z wiecznością, szczęśliwa. Warto zauważyć że nikt tak ładnie, przynajmniej ja nic lepszego nie czytałem, nie opisuje mistyki Najświętszej Ofiary, czy osobistej modlitwy. Jest w tym i duch, i nadzieja i wielka miłość Boża. Opis Mszy prymicyjnej ojca Chrisa to, według mnie, najlepsze kilka stron książki. Wręcz rewelacyjne. Powieść ta ma wartość historyczną i ponadczasową. Historyczną bo opisuje rewolucję anglikańską taką jaka była, a nie była to uduchowiona rozprawa teologów, ale brutalny skok korony na majątki zakonów, na swobodę kultu religijnego. Ten iście szatański czas został w historii zapisany rozlana krwią, a nie traktatami o wyższości duchowej króla nad papieżem. Wątek współczesny, ponadczasowy, to spojrzenie na pewne uniwersum Kościoła, jakikolwiek by był. Którego to każda władza świecka chce schołdować i wyzyskać. Także władza demokratyczna, a może szczególnie ona. Także dzisiaj widzimy tego rys, i obserwujemy gdzie jest najsłabszy punkt Kościoła. Najwyżej. Im wyżej, gdzieś wśród biskupów, kardynałów, rodzi się myśl o wyższości świata nad Wiecznym Rzymem.