Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Samo wydanie "Histerii" - przydałaby się lepsza korekta, są niepoprawione błędy, światła, literówki. I nie mówię o korekcie, która wymagałaby już płatnego zlecenia, ale o przejrzeniu pliku przed udostępnieniem – duże puste miejsca, spacje przed przecinkami itp. itd. Grafiki świetne, w ogóle inicjatywa "Histerii" do angażowania rozmaitych twórców jest bardzo dobra. Szkoda, że Histeria wciąż idzie w samą prozę - może warto byłoby umieszczać recenzje książek/poezję/jakieś dodatkowe info? Bumerang - motyw już po paru zdaniach przypomina pododcinek "Black Mirror" i jestem pewny, że podobieństwo nie jest przypadkowe. Z tym że serial (bardzo dobry swoją drogą) do czegoś prowadzi, pozostawia wątpliwości i zmusza dość brutalnie do przemyśleń, a to opowiadanie do niczego nie prowadzi. Krótkie - lubię krótkie opowiadania - ale tu to nie pomogło. Jest pomyłka ludzka i konsekwencja w śmierci, ale równie dobrze mogłoby to być przeniesione na realia operacji chirurgicznej, podczas której doszło do najzwyklejszej omyłki lekarza. Opowiadanie o tym, jak lekarz się pomylił, czy to ze zmęczenia, czy wady sprzętu. Nie rozumiem sensu tej historii, ale cóż, może jestem ignorantem. Jack o'lantern - bardzo przyjemne opowiadanie z dobrze wplecionymi retrospekcjami - często dodawanie wspomnień i dawnych wydarzeń kuleje i jest nienaturalne, ale tu konstrukcja bardzo dobrze gra. Brakowało mi trochę motywacji psychologicznej bohaterów, zwłaszcza męskich (a już zwłaszcza, że główną postacią narracyjną był jednak winowajca, łatwo byłoby wpleść jakieś przebłyski motywacji) - akcja z przeszłości potoczyła się w tę, a nie inną stronę ot tak, ale przy krótkim opowiadaniu nie można wymagać rozwlekłej podbudowy psychologicznej. Opowiadanie jedno z lepszych w numerze. Motel – reakcje bohaterów i ich zachowania są lekko absurdalne (albo to po prostu kwestia złego dobrania słów). Dialogi są cierpkie, sztuczne. Akcja jest odhaczaniem wydarzeń i mniej lub bardziej absurdalnymi decyzjami. Jedyną dla mnie dobrą stroną „Motelu” był ostatni akapit, choć językowo jest pełen błędów. Polana – przez większość opowiadania bardzo dobry klimat, liczyłem na rozwinięcie wątku narkotycznego, ale pal licho. Preferuję historie skupiające się na postaci i psychice niż na sztywnych wydarzeniach, więc „Polana” szła w dobrą stronę – ale potencjał został dla mnie zmarnowany szybkim i nagłym zakończeniem bez zagłębienia się w bohatera. 4/5 opowiadania jest git, ostatnia część niestety lekko mnie rozczarowała. Widać też duży potencjał językowy, ale używany psychologiczno-deliryczny patos kontrastuje z potocznym językiem czy niezręcznymi spójnikami, więc po lekkim popracowaniu nad tym może być jeszcze lepiej. Święć się imię twoje – najlepsze według mnie opowiadanie w całym zbiorze. Warto było „przebrnąć” do końca. Świetnie się czyta, dobre zabiegi konstrukcyjne, zakończenie na plus.