Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytać i podać dalej. Bibliografia, pomijana przez 99% czytelników stanowi o jakości publikacji popularnonaukowej. A już rzut oka na blibliografię tej książki wskazuje, że nie jest kolejny "bellonowy pseudonaukowy gniot". Osobom uprawiającym pospolite krytykanctwo nic nie mówia tytuły 'Nature', 'Science', 'Human genetics' 'Przegląd geologiczny'czy nazwiska Kozłowki, Śliwa, Tabaczyński, Wierciński, których to autor cytuje. Zwolennicy "nauki alternatywnej" wyrzucają to wszystko do kosza. Signum temporis 21. wieku są również cytaty ze źródeł internetowych, ale wiarygodność tych można zweryfikować nie wychodząc z domu. Początek książki to wprowadzenie historyczno-geograficzne oraz omówienie rozwoju hominidów - rzecz dla czytelników dla których publikacje Prószyńskiego czy Copernicusa są za trudne. Dalej następuje próba rekostrukcji migracji hominidów na terenie Eurazji na podstawie - przede wszystkim - danych archeologicznych jak również badań genetycznych (o ile takowe dostępne) oraz omówienia kultur paleo-, mezo- i neolitycznych na tym terenie. W latach '90 próby etnicznej identyfikacji kultur dotyczyły co najwyżej przełomu epok brązu i żelaza, dzisiaj, dzięki rozwojowi badań genetycznych, jest to możliwe nawet dla paleolitu. Wyniki weryfikują dotychczasowe hipotezy i wypełniają luki w wiedzy. Chwała autori, iż podjął się trudu zgłębienia tych wyników i przybliżenia ich przeciętnemu czytelnikowi, przy czym o wszelkich wątpliwościach pisze wprost. Wniosek, który się nasuwa (zapewne wbrew intencji autora) to taki, że NIE MA genów etnicznych. Co prawda Europejczycy zachodni mają przewagę genu R1b a wschodni R1a, ale wszyscy Europejczycy genetycznie są 'kundlami'. Europa w pradziejach i wczesnym średniowieczu była tyglem wzajemnie przenikających się kulturowo odmiennych grup, na bazie których powstały sztuczne twory zwane etnosami. Dlatego drugie wydanie książki nosiło tytuł "Europejczycy. Słowianie." a docelowo powinno nosić "Europejczycy". Zarzuty jakie można postawić autorowi to pokładanie nadmiernej ufności w badaczach rosyjskich i ukraińskich - ulegającym często różnorakim naciskom - do których wielu naukowców światowych podchodzi z ostrożnością. Poza tym, badania genetyczne szczątków z paleo- i mezolitu robione były na małej grupie (czasami wręcz na pojedynczych osobnikach) i jako takie mogą mieścić się w granicach błędu statystycznego - ale to już jest zarzut do paleogenetyków z pracy których Dębek korzysta. To co razi na wstępie to nadużywanie emfatycznych sformułowań typu "rewolucyjny" i "sensacyjny" trącące amatorskimi grafomanią i dziennikarstwem. Dobra książka, kompilująca i podająca w sposób przystępny rozproszone wyniki najnowszych badań etniczych i genetycznych.