Teoretyk literatury, krytyk literacki, tłumacz, poeta, prozaik. W 1961 ukończył filologię polską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Od 1962 na stałe związany z Poznaniem. W 1968 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych. W 1972 habilitował się, w 1985 został mianowany profesorem nadzwyczajnym, w 1990 zdobył tytuł profesora zwyczajnego. Członek PAN, a następnie PAU. W 1990 został kierownikiem Zakładu Teorii Literatury UAM i wszedł w skład Rady Naukowej IBL. Wykładał na wielu uniwersytetach europejskich, autor i redaktor licznych prac i książek literaturoznawczych – dotyczących problematyki teorii literatury, teorii przekładu, zagadnień twórczości awangardowej.
Debiutował jako poeta w 1955 na łamach "Życia i Kultury" – dodatku literackiego "Głosu Szczecińskiego". Publikował wiersze w tygodniku "Ziemia i Morze" w latach 1956-1957. Autor kilku zbiorów wierszy i książek prozatorskich. Reprezentant nurtu lingwistycznego w poezji polskiej, a także uznany twórca moskalików. Tłumacz poezji rosyjskiej.
Nardzo nierówna cegła. Część artykułów to rozdmuchane pisanie dla pisania, które zainteresuje chyba jedynie najbardziej zatwardziałych teoretyków przekładu. Inne z kolei to bardzo pouczające i praktyczne teksty, z których rzeczywiście można coś wynieść. Pół na pół.
Plus książka jest kiepsko zedytowana, zwłaszcza jej pierwsza część - niedomknięte nawiasy, błędy w nazwiskach(!) i inne korektorskie kwiatki. Trochę wstyd, biorąc pod uwagę, że to wydawnictwo naukowe.