Graham Masterton

Fortyfoot House przeszło sto lat temu pełniło funkcję sierocińca dla biednych dzieci z londyńskiego East Endu. Nie wiadomo co dokładnie wydarzyło się na wyspie Wight i dlaczego w ciągu dwóch tygodni zmarli wszyscy wychowankowie - ponad sześćdziesięcioro dzieci. Właśnie tam, na klifach z dala od zgiełku dnia codziennego ogarnia człowieka dziwne poczucie bezczasowości. Takie przynajmniej wrażenie mógł odczuć trzydziestoletni David Williams z siedmioletnim synem i rozbitym małżeństwem. Facet podejmuje się rożnych prac, by za wszelką cenę zarobić na utrzymanie siebie i synka. Przyjęcie zlecenia remontu wiktoriańskiego sierocińca podreperowałoby skromny budżet Davida. Problem w tym, że ten dom jest nawiedzony. „Byłem przekonany, że to co widzę. Coś intensywnie ciemnego, małego i napiętego - nie poruszającego się, lecz czekającego na mój ruch. Sam wstydziłem się swojej pewności, logika bowiem podpowiadała mi, że w najgorszym wypadku mam do czynienia z dużym szczurem.” Okoliczni mieszkańcy tak dobrze znają tego gryzonia, że nadali mu imię, ale unikają rozmów na ten temat i omijają temat posiadłość z daleka. Moim zdaniem to jedna z lepszych jego książek brytyjskiego autora horrorów. Powieść powstała w latach 90-tych, kiedy autor był w swojej szczytowej formie i naprawdę przykładał się do pisanych opowieści. Mroczna tajemnica wiktoriańskiego sierocińca i tajemnicza piękność, której urokowi nie potrafi oprzeć się główny bohater. Portret psychologiczny Davida jest idealnie nakreślony i wraz z nim możemy poczuć, że otacza nas coś z czym sami poradzić sobie nie możemy. Jeśli będziemy sami na sam z tą opowieścią oczami wyobraźni ujrzymy postać młodego pana Billingsa spacerującego po ogrodach Fortyfoot House. Widziałem światła na niezamieszkałym strychu, dzieci w nocnych koszulach, a odziani na czarno ludzie zmieniają miejsca na stuletniej fotografii. Słyszałem hałasy, które można przypisać siłom nadprzyrodzonym. Zadziwia autor zgrabną fabułą, w której bohater szuka pomocy u księdza i policji. Jednak samemu przyjdzie mu stawić czoło niebezpieczeństwu i śmierci, która zbiera swoje żniwo. Zgrabnie nawiązuje Masterton do jednej z najstarszych na świecie mitologii, której elementy możemy odnaleźć m.in. w Biblii. Sumeryjskie barwy czasu, Praistoty czekające na swoje wielkie Odrodzenie. Warto poświęcić tej powieści swój wolny czas i przekonać się, że Graham Masterton ma sporą dozę wyobraźni. Uwielbiam jego pióro, z którego czerpię swoistą przyjemność czytania.