zawodowa ksiązka lepsza niż ludzie cienia ,dorównuje do ksiązki wirus ,można powiedzieć że wielbiciele mastertona i krwawych scen mogą być zachwycenie ,akcja od 3 linijki książki

zawodowa ksiązka lepsza niż ludzie cienia ,dorównuje do ksiązki wirus ,można powiedzieć że wielbiciele mastertona i krwawych scen mogą być zachwycenie ,akcja od 3 linijki książki

A mogło być tak pięknie biorąc pod uwagę pierwszą połowę książki. Nietypowe sceny, atmosfera tajemnicy i sceny morderstw. Może i nie opisane bezpośrednio, ale ich opis już na miejscu zbrodni wywoływało WTF u techników. No i do tego zaprawiony w boju duet detektywów. No i nastała druga połowa. Autor odkrywa karty zbyt wcześnie, do tego w zniechęcający sci-fi sposób. Nie dość, że podróże w czasie, to jeszcze równoległe światy. Dalsze poczynania bohaterów są dyskusyjnie mądre. No i wraz z odkryciem kart pada napięcie i mi jako czytelnikowi spadło zainteresowanie. Chociaż ostatnie strony mnie zaciekawiły.

A mogło być tak pięknie biorąc pod uwagę pierwszą połowę książki. Nietypowe sceny, atmosfera tajemnicy i sceny morderstw. Może i nie opisane bezpośrednio, ale ich opis już na miejscu zbrodni wywoływało WTF u techników. No i do tego zaprawiony w boju duet detektywów. No i nastała druga połowa. Autor odkrywa karty zbyt wcześnie, do tego w zniechęcający sci-fi sposób. Nie...

Pierwsze spotkanie z Mastertonem i już wiem dlaczego jemu przypada obecnie tytuł króla horroru. Od pierwszych kartek akcja pędzi, a opisy których używa autor są na prawdę sugestywne. Przeczytałem w jeden weekend mimo że wolno czytam. Były rzeczy które mi nie pasowały, owszem. Były rzeczy absurdalne a zachowanie niektórych bohaterów było czasami wręcz głupie. Ale wiecie co, bawiłem się przy tej książce świetnie. Praktycznie cały czas trzymała w napięciu, co było dla mnie motorem do przeczytania jej tak szybko. Były postacie na których mi zależało, były postacie które szczerze nienawidziłem za ich zbrodnie i charaktery. Był pies który zapewnił nam elementy fantastyki i był takim zaworem bezpieczeństwa dla bohaterów. Sięgnę na pewno po starsze jego książki dla porównania stylu w jakim tworzył i tworzy. Polecam mimo niedociągnięć. Masterton czytam z przymrożeniem oka i wtedy to jest na prawdę frajda z lektury.

Pierwsze spotkanie z Mastertonem i już wiem dlaczego jemu przypada obecnie tytuł króla horroru. Od pierwszych kartek akcja pędzi, a opisy których używa autor są na prawdę sugestywne. Przeczytałem w jeden weekend mimo że wolno czytam. Były rzeczy które mi nie pasowały, owszem. Były rzeczy absurdalne a zachowanie niektórych bohaterów było czasami wręcz głupie. Ale wiecie co,...

Ciekawa historia do ekranizacji. Leczyłem jednak na inne zakończenie. W filmie można by parę wątków zmienić.:))

Ciekawa historia do ekranizacji. Leczyłem jednak na inne zakończenie. W filmie można by parę wątków zmienić.:))

Masterton w najwyższej formie!
To jeden z moich ulubionych autorów. Pisze wiele, w różnych gatunkach literackich, jednak jest najbardziej znany dzięki swoim horrorom. Zawsze daje gwarancję solidnej powieści, jednak w tym przypadku jest to powrót do starszych, najlepszych dokonań pisarza.
Ponownie fabułę cechuje sugestywna, mroczna atmosfera. teraźniejszość przeplata się z wydarzeniami z okresu II wojny światowej. Oprócz wyrazistych postaci, w tym głównej pary londyńskich detektywów na jednego z głównych bohaterów wyrasta Duch. Pies o niezwykłych, ściśle związanych z przebiegiem wydarzeń, zdolnościach. Są morderstwa, przerażający zabójcy z przeszłości, tajemnice i stale towarzyszące napięcie! Świetna książka! Dla fanów Mastertona i powieści grozy powinna to być pozycja obowiązkowa!

Masterton w najwyższej formie!
To jeden z moich ulubionych autorów. Pisze wiele, w różnych gatunkach literackich, jednak jest najbardziej znany dzięki swoim horrorom. Zawsze daje gwarancję solidnej powieści, jednak w tym przypadku jest to powrót do starszych, najlepszych dokonań pisarza.
Ponownie fabułę cechuje sugestywna, mroczna atmosfera. teraźniejszość przeplata się z...

Kolejny tom przygód dwójki policjantów od spraw nadzwyczajnych: Pardoe i Patel. To w sumie już moje czwarte spotkanie i książkę czytam zawsze zaraz po premierze. Nie jest może tak samo krwawo jak w poprzednich częściach, ale trzyma poziom. Fabuła również jest dość interesująca i nawiązujące do okresu II wojny światowej. Graham bardzo sprytnie to wszystko połączył. Myślałem, że już niczym mnie nie zaskoczy, a tutaj mamy zabójców bez różnych części ciała, lub same części ciała - ciekawy zabieg. Najważniejsze, że jest krew i mordy;-) Czekam oczywiście na kolejne tomy i rozwinięcie wątku relacji głównych bohaterów. Może się doczekam.
Generalnie nie mam się specjalnie do czego przyczepić, może jedynie za mało opisów morderstw, ale tragedii nie ma. Naprawdę gorąco polecam każdemu: nieważne czy ze wszystkimi kończynami, czy tylko z jedną.
Opis wydawcy: W okolicach Lavender Hill dochodzi w krótkim czasie do serii brutalnych zabójstw i napadów. Łączy je coś bardzo osobliwego – świadkowie utrzymują, że przestępcy byli częściowo niewidzialni. Jeden z nich nie miał stóp, drugi – głowy, a kolejnemu brakowało całej prawej połowy ciała. Pogromcy duchów, Patel i Pardoe, szybko ustalają, że siły nadprzyrodzone nie mają z przestępstwami nic wspólnego. Natrafiają też na trop człowieka o niezwykłych zdolnościach, który popełnia zbrodnie od naprawdę bardzo dawna i nie ma najmniejszego zamiaru przestać.

Kolejny tom przygód dwójki policjantów od spraw nadzwyczajnych: Pardoe i Patel. To w sumie już moje czwarte spotkanie i książkę czytam zawsze zaraz po premierze. Nie jest może tak samo krwawo jak w poprzednich częściach, ale trzyma poziom. Fabuła również jest dość interesująca i nawiązujące do okresu II wojny światowej. Graham bardzo sprytnie to wszystko połączył. Myślałem,...

Chyba każdy, kto pisze horrory, musi zmierzyć się w końcu z pewnymi klasycznymi schematami i motywami. Opowieść o duchach, wampirach, nawiedzonym domu… długo można by wymieniać. A i z takimi bardziej współczesnymi legendami, jak serial „Z archiwum X” niejeden chciałby się zmierzyć. I Masterton się zmierzył w tej serii z bardzo fajnym skutkiem.

Więc tak: „Archiwum X” to był seria, który łączył w sobie jedną, wielką fabułę i tych samych bohaterów, z samodzielnymi odcinkami. I tak trochę jest w tej serii. może nie ma tu jednej, wielkiej fabuły ciągniętej z tomu na tom, ale wciąż to opowieść o tych samych bohaterach i ich losy, a zmienia za każdym razem wyzwanie. No i fajnie jest. horror, fantastyka, thriller, kryminał. Klimat, akcja, dobra zabawa. Rozrywka, ale na poziomie, jaki rzadko się zdarza. King od lat nie potrafi pisać już tak, jak kiedyś, Masterton jednak wciąż zachowuje poziom. Kto horrory lubi, poznać powinien.

Chyba każdy, kto pisze horrory, musi zmierzyć się w końcu z pewnymi klasycznymi schematami i motywami. Opowieść o duchach, wampirach, nawiedzonym domu… długo można by wymieniać. A i z takimi bardziej współczesnymi legendami, jak serial „Z archiwum X” niejeden chciałby się zmierzyć. I Masterton się zmierzył w tej serii z bardzo fajnym skutkiem.

Więc tak: „Archiwum X” to był...

Czwarty tom przygód detektywów Pardoe i Patel dosłownie wbija w fotel i nie pozwala oderwać się od lektury. Zdecydowanie jest to najlepsza historia z całego cyklu, a Masterton otarł się tu o absolutne mistrzostwo. Pojawiają się wyjątkowo barwne postacie, no i pies policyjny o niezwykłych zdolnościach, dzięki któremu śledztwo detektywów przenosi się dalej, niż byli w stanie przypuszczać...
Pozostaje tylko czekać na kolejny bądź kolejne tomy tego jakże udanego cyklu.

Czwarty tom przygód detektywów Pardoe i Patel dosłownie wbija w fotel i nie pozwala oderwać się od lektury. Zdecydowanie jest to najlepsza historia z całego cyklu, a Masterton otarł się tu o absolutne mistrzostwo. Pojawiają się wyjątkowo barwne postacie, no i pies policyjny o niezwykłych zdolnościach, dzięki któremu śledztwo detektywów przenosi się dalej, niż byli w stanie...

Czytaliście coś od Grahama Mastertona?

To imię i nazwisko od razu kojarzą mi się z przeczytaną ukradkiem kilka lat temu małą, niepozorną książeczką, która wywarła na mnie takie wrażenie, że do tej pory pamiętam niektóre zawarte w niej wyrażenia. Od tamtej pory "Manitou" gdzieś nadal krąży w mojej głowie.

Zabierając się za WYBRYK NATURY liczyłam na coś podobnego, na silne emocje, które całkiem mnie pochłoną. Nie do końca tak się stało. Choć książka jest bardzo dobrze napisana, ma w sobie tajemnice, których nie da się logicznie wytłumaczyć, to brak jej tej nuty horroru, która nie pozwalała podczas czytania zerknąć w bok. W przypadku tego tytułu mamy do czynienia raczej z mocnym kryminałem z nutą sensacji.

Detektywi Pardoe i Patel znowu ruszają do akcji. W okolicach Lavender Hill dochodzi do serii niezwykle okrutnych zbrodni. W każdej z nich napastnik był częściowo niewidzialny, brakowało mu głowy, stóp, a nawet połowy ciała. Policjanci zaczynają poszukiwać człowieka o niezwykłych zdolnościach, który sam skryty w cieniu rządzi innymi niczym brutalnymi kukiełkami.

Jest to kolejna część z serii o dwóch detektywach rozwiązujących nietypowe sprawy. Pardoe i Patel możnaby opisać jako policjantów z wyjątkowym zmysłem, których okrywa woń curry. Nie sposób się tutaj zanudzić, ponieważ całość jest mocno tajemnicza, pogmatwana i zdecydowanie nielogicznie logiczna. Jeśli czytaliście już coś od Mastertona to wiecie co mam na myśli. Nie sposób tej książki odłożyć, ponieważ wciąga bezpowrotnie. Nie jest jednak przerażająca, może tylko ciut niepokojąca, co dodaje całości ostrości.

Czytaliście coś od Grahama Mastertona?

To imię i nazwisko od razu kojarzą mi się z przeczytaną ukradkiem kilka lat temu małą, niepozorną książeczką, która wywarła na mnie takie wrażenie, że do tej pory pamiętam niektóre zawarte w niej wyrażenia. Od tamtej pory "Manitou" gdzieś nadal krąży w mojej głowie.

Zabierając się za WYBRYK NATURY liczyłam na coś podobnego, na silne...

Okropne zabójstwa dokonane przez osoby widziane tylko w części np sama głowa lub jedna strona ciała.
Duch czyli labrador potrafił wytropić dzieci które zaginęły. Okazało się że przeniosły się do świata równoległego do roku 1941.
W piwnicy przesiadywał Pazur. Miał on swój gang dzieci i dorosłych którzy dla niego kradli. Pazur miał brata bliźniaka Człowieka Słonia. A on był Nosorożcem. Byli to bracia chorzy bo mieli wybroczyny na skórze. Pazur nie mógł mieć kontaktu ze światłem.
Ludzie Pazura przenosili się do czasów współczesnych i mordowali.

Akcja równo się rozkręcała. Fabuła ciekawa i równe tempo akcji.

Okropne zabójstwa dokonane przez osoby widziane tylko w części np sama głowa lub jedna strona ciała.
Duch czyli labrador potrafił wytropić dzieci które zaginęły. Okazało się że przeniosły się do świata równoległego do roku 1941.
W piwnicy przesiadywał Pazur. Miał on swój gang dzieci i dorosłych którzy dla niego kradli. Pazur miał brata bliźniaka Człowieka Słonia. A on był...