Wybryk natury

Ostatnia część paranormalnych przygód dwóch angielskich detektywów jest najsłabsza z całej serii. Nie dość że jest mało brutalna, jak by tego nie pisał Masterton który słynie z krwawych, brutalnych wręcz obrzydliwych opisów, to absurd goni absurd, przez większą część książki zamiast być strasznie, bo w końcu to horror, jest śmiesznie i groteskowo. Książka przeczytana ale na pewno w pamięci nie zostanie, troszkę zmarnowany czas.

Ostatnia część paranormalnych przygód dwóch angielskich detektywów jest najsłabsza z całej serii. Nie dość że jest mało brutalna, jak by tego nie pisał Masterton który słynie z krwawych, brutalnych wręcz obrzydliwych opisów, to absurd goni absurd, przez większą część książki zamiast być strasznie, bo w końcu to horror, jest śmiesznie i groteskowo. Książka przeczytana ale na...

Horrory dla mnie to chleb powszedni jeżeli chodzi o tego autora książki zazwyczaj mają charakter wciągającego kryminału tudzież thrillera. Nie ma tutaj krwi czy rozwiniętych opisów ran, niemniej jednak książka broni się zwięzłym i rzeczowym opisem zbrodni, stawianiem nas przed pytaniem co było dalej oraz co zmotywowało przestępcę do dokonania zbrodni. Może dlatego, że nie przepadam za fantazją i liczyłam na realne przejście między czasami tj od 1941 do współczesności w tej książce, uczyniło frustrację, której nie sposób zagoić. Przykro mi również, że tak oczywistym była śmierć Archiego i na siłę uczyniona zbrodnia, gdzie logicznym byłoby aby zabrali go od razu ze sobą spodziewając się wielu szemranych osobowości w ów lokalu należącym do Pazura i wręcz oczywistej zemście za nieproszone najście. W konkluzji byłam ciekawa co spowodowało takie postępowanie demiurga armii i zostało to wyjaśnione, dzieci które zostały porwane również zostały uratowane i na to liczyłam więc w gruncie rzeczy zasługuje na ocenę bardzo dobrą z lekkim minusem 😉

Horrory dla mnie to chleb powszedni jeżeli chodzi o tego autora książki zazwyczaj mają charakter wciągającego kryminału tudzież thrillera. Nie ma tutaj krwi czy rozwiniętych opisów ran, niemniej jednak książka broni się zwięzłym i rzeczowym opisem zbrodni, stawianiem nas przed pytaniem co było dalej oraz co zmotywowało przestępcę do dokonania zbrodni. Może dlatego, że nie...

Masterton ma łatwiej. Nikt nie oczekuje od niego cudów. Nie podnosimy mu nieosiągalnej poprzeczki jak S. Kingowi. Wiemy, że kurczowo trzyma się klisz, których recykling uprawia od lat, ale nikt nie chce, by się zmieniał. Może spokojnie powielać schematy, zjadać własny ogon, a fani są wniebowzięci. Chociaż w "Wybryku natury" nie ma nawiedzonego domu, szpitala psychiatrycznego i obleśnego seksu, to nadal typowy Masterton.

Brutalne morderstwa w Londynie. Świadkowie zeznają, że przestępcy są częściowo niewidzialni. Jeden nie miał głowy, inny ręki, ktoś widział nogi wystające z sufitu. Kim jest tajemniczy Pazur z piwnicy? Gdzie i KIEDY znikają dzieci? Jerry Pardoe i Dżamila Pater, z pomocą psa Ducha (szkolony przed medium),próbują powstrzymać falę krwawych zbrodni. Muszą ustalić GDZIE i KIEDY ukrywa się morderca. Oczywiście on nie czeka biernie i przechodzi do kontrataku. Czujemy strach i zaszczucie, gdy przez każdą ścianę może nagle przeniknąć morderca.

Oryginalny tytuł to "What Hides in the Cellar". Znacznie lepiej oddaje treść. To jednak bez znaczenia. Masterton i tak nie poświęca wiele czasu motywacjom i historii "złola". Jest potwór, trzeba go znaleźć i usiec. Literatura prosta i skuteczna. Czyta się ekspresowo. Wciąga i straszy jak diabli. Czy ktoś oczekiwał czegoś innego od Mastertona? Jeśli chcecie analizy psychologicznej mordercy lepiej poczytać S. Kinga. Gdyby on pisał "Wybryk natury", pewnie wiedzielibyśmy jaką Pazur pije colę, na którym boku śpi i jak to łączy się z jego trudnym dzieciństwem i relacją z matką.

Masterton stawia na akcję. "Wybryk..." to krótka i dynamiczna książka. Śledztwo nie zwalnia ani na moment. Trup ściele się gęsto. Krew bryzga! Pędzimy! I nagle następuje ostre hamowanie. Zderzenie czołowe z deadlinem? Powieść zostaje brutalnie ucięta. Żadnego posłowia, epilogu, nic.

Kto zna książki Mastertona ten wie, że niespodzianek nie będzie. Jego horrory są jak płyty AC/DC. Jest przewidywalny, ale nie zawodzi.

Masterton ma łatwiej. Nikt nie oczekuje od niego cudów. Nie podnosimy mu nieosiągalnej poprzeczki jak S. Kingowi. Wiemy, że kurczowo trzyma się klisz, których recykling uprawia od lat, ale nikt nie chce, by się zmieniał. Może spokojnie powielać schematy, zjadać własny ogon, a fani są wniebowzięci. Chociaż w "Wybryku natury" nie ma nawiedzonego domu, szpitala...

zawodowa ksiązka lepsza niż ludzie cienia ,dorównuje do ksiązki wirus ,można powiedzieć że wielbiciele mastertona i krwawych scen mogą być zachwycenie ,akcja od 3 linijki książki

zawodowa ksiązka lepsza niż ludzie cienia ,dorównuje do ksiązki wirus ,można powiedzieć że wielbiciele mastertona i krwawych scen mogą być zachwycenie ,akcja od 3 linijki książki

A mogło być tak pięknie biorąc pod uwagę pierwszą połowę książki. Nietypowe sceny, atmosfera tajemnicy i sceny morderstw. Może i nie opisane bezpośrednio, ale ich opis już na miejscu zbrodni wywoływało WTF u techników. No i do tego zaprawiony w boju duet detektywów. No i nastała druga połowa. Autor odkrywa karty zbyt wcześnie, do tego w zniechęcający sci-fi sposób. Nie dość, że podróże w czasie, to jeszcze równoległe światy. Dalsze poczynania bohaterów są dyskusyjnie mądre. No i wraz z odkryciem kart pada napięcie i mi jako czytelnikowi spadło zainteresowanie. Chociaż ostatnie strony mnie zaciekawiły.

A mogło być tak pięknie biorąc pod uwagę pierwszą połowę książki. Nietypowe sceny, atmosfera tajemnicy i sceny morderstw. Może i nie opisane bezpośrednio, ale ich opis już na miejscu zbrodni wywoływało WTF u techników. No i do tego zaprawiony w boju duet detektywów. No i nastała druga połowa. Autor odkrywa karty zbyt wcześnie, do tego w zniechęcający sci-fi sposób. Nie...

Pierwsze spotkanie z Mastertonem i już wiem dlaczego jemu przypada obecnie tytuł króla horroru. Od pierwszych kartek akcja pędzi, a opisy których używa autor są na prawdę sugestywne. Przeczytałem w jeden weekend mimo że wolno czytam. Były rzeczy które mi nie pasowały, owszem. Były rzeczy absurdalne a zachowanie niektórych bohaterów było czasami wręcz głupie. Ale wiecie co, bawiłem się przy tej książce świetnie. Praktycznie cały czas trzymała w napięciu, co było dla mnie motorem do przeczytania jej tak szybko. Były postacie na których mi zależało, były postacie które szczerze nienawidziłem za ich zbrodnie i charaktery. Był pies który zapewnił nam elementy fantastyki i był takim zaworem bezpieczeństwa dla bohaterów. Sięgnę na pewno po starsze jego książki dla porównania stylu w jakim tworzył i tworzy. Polecam mimo niedociągnięć. Masterton czytam z przymrożeniem oka i wtedy to jest na prawdę frajda z lektury.

Pierwsze spotkanie z Mastertonem i już wiem dlaczego jemu przypada obecnie tytuł króla horroru. Od pierwszych kartek akcja pędzi, a opisy których używa autor są na prawdę sugestywne. Przeczytałem w jeden weekend mimo że wolno czytam. Były rzeczy które mi nie pasowały, owszem. Były rzeczy absurdalne a zachowanie niektórych bohaterów było czasami wręcz głupie. Ale wiecie co,...

Ciekawa historia do ekranizacji. Leczyłem jednak na inne zakończenie. W filmie można by parę wątków zmienić.:))

Ciekawa historia do ekranizacji. Leczyłem jednak na inne zakończenie. W filmie można by parę wątków zmienić.:))

Masterton w najwyższej formie!
To jeden z moich ulubionych autorów. Pisze wiele, w różnych gatunkach literackich, jednak jest najbardziej znany dzięki swoim horrorom. Zawsze daje gwarancję solidnej powieści, jednak w tym przypadku jest to powrót do starszych, najlepszych dokonań pisarza.
Ponownie fabułę cechuje sugestywna, mroczna atmosfera. teraźniejszość przeplata się z wydarzeniami z okresu II wojny światowej. Oprócz wyrazistych postaci, w tym głównej pary londyńskich detektywów na jednego z głównych bohaterów wyrasta Duch. Pies o niezwykłych, ściśle związanych z przebiegiem wydarzeń, zdolnościach. Są morderstwa, przerażający zabójcy z przeszłości, tajemnice i stale towarzyszące napięcie! Świetna książka! Dla fanów Mastertona i powieści grozy powinna to być pozycja obowiązkowa!

Masterton w najwyższej formie!
To jeden z moich ulubionych autorów. Pisze wiele, w różnych gatunkach literackich, jednak jest najbardziej znany dzięki swoim horrorom. Zawsze daje gwarancję solidnej powieści, jednak w tym przypadku jest to powrót do starszych, najlepszych dokonań pisarza.
Ponownie fabułę cechuje sugestywna, mroczna atmosfera. teraźniejszość przeplata się z...

Kolejny tom przygód dwójki policjantów od spraw nadzwyczajnych: Pardoe i Patel. To w sumie już moje czwarte spotkanie i książkę czytam zawsze zaraz po premierze. Nie jest może tak samo krwawo jak w poprzednich częściach, ale trzyma poziom. Fabuła również jest dość interesująca i nawiązujące do okresu II wojny światowej. Graham bardzo sprytnie to wszystko połączył. Myślałem, że już niczym mnie nie zaskoczy, a tutaj mamy zabójców bez różnych części ciała, lub same części ciała - ciekawy zabieg. Najważniejsze, że jest krew i mordy;-) Czekam oczywiście na kolejne tomy i rozwinięcie wątku relacji głównych bohaterów. Może się doczekam.
Generalnie nie mam się specjalnie do czego przyczepić, może jedynie za mało opisów morderstw, ale tragedii nie ma. Naprawdę gorąco polecam każdemu: nieważne czy ze wszystkimi kończynami, czy tylko z jedną.
Opis wydawcy: W okolicach Lavender Hill dochodzi w krótkim czasie do serii brutalnych zabójstw i napadów. Łączy je coś bardzo osobliwego – świadkowie utrzymują, że przestępcy byli częściowo niewidzialni. Jeden z nich nie miał stóp, drugi – głowy, a kolejnemu brakowało całej prawej połowy ciała. Pogromcy duchów, Patel i Pardoe, szybko ustalają, że siły nadprzyrodzone nie mają z przestępstwami nic wspólnego. Natrafiają też na trop człowieka o niezwykłych zdolnościach, który popełnia zbrodnie od naprawdę bardzo dawna i nie ma najmniejszego zamiaru przestać.

Kolejny tom przygód dwójki policjantów od spraw nadzwyczajnych: Pardoe i Patel. To w sumie już moje czwarte spotkanie i książkę czytam zawsze zaraz po premierze. Nie jest może tak samo krwawo jak w poprzednich częściach, ale trzyma poziom. Fabuła również jest dość interesująca i nawiązujące do okresu II wojny światowej. Graham bardzo sprytnie to wszystko połączył. Myślałem,...

Chyba każdy, kto pisze horrory, musi zmierzyć się w końcu z pewnymi klasycznymi schematami i motywami. Opowieść o duchach, wampirach, nawiedzonym domu… długo można by wymieniać. A i z takimi bardziej współczesnymi legendami, jak serial „Z archiwum X” niejeden chciałby się zmierzyć. I Masterton się zmierzył w tej serii z bardzo fajnym skutkiem.

Więc tak: „Archiwum X” to był seria, który łączył w sobie jedną, wielką fabułę i tych samych bohaterów, z samodzielnymi odcinkami. I tak trochę jest w tej serii. może nie ma tu jednej, wielkiej fabuły ciągniętej z tomu na tom, ale wciąż to opowieść o tych samych bohaterach i ich losy, a zmienia za każdym razem wyzwanie. No i fajnie jest. horror, fantastyka, thriller, kryminał. Klimat, akcja, dobra zabawa. Rozrywka, ale na poziomie, jaki rzadko się zdarza. King od lat nie potrafi pisać już tak, jak kiedyś, Masterton jednak wciąż zachowuje poziom. Kto horrory lubi, poznać powinien.

Chyba każdy, kto pisze horrory, musi zmierzyć się w końcu z pewnymi klasycznymi schematami i motywami. Opowieść o duchach, wampirach, nawiedzonym domu… długo można by wymieniać. A i z takimi bardziej współczesnymi legendami, jak serial „Z archiwum X” niejeden chciałby się zmierzyć. I Masterton się zmierzył w tej serii z bardzo fajnym skutkiem.

Więc tak: „Archiwum X” to był...