Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tragedia. Znów dałam szansę polskiemu autorowi debiutującemu i znów się zawiodłam. Ogólny zarys fabularny przypomina twórczość Trudi Canavan, w szczególności Trylogię Czarnego Maga. Jednak jest to bardzo nieudolna próba naśladownictwa. Co najważniejsze - język: zdarzają się nawet błędy ortograficzne, interpunkcja kuleje aż strach patrzeć. I te powtórzenia...! Główna bohaterka (jej towarzysze zresztą też) ciągle marszczy brwi (przez co nieustannie miałam wrażenie, że myślenie ją boli). Stale też ktoś ma dla niej jakąś niespodziankę. Akcji praktycznie brak. A jeśli już coś się wydarzyło, to jest to następnie maglowane (czytaj: powtarzane) przez wiele następnych stron w rozmowach między bohaterami... zupełnie jakby czytelnik rzeczonej książki nie potrafił pojąć tego za pierwszym razem. Jedyne co mi się podobało w "Czarownicy" to okładka. Reszty - nie polecam.