Wojownicy. Potęga trójki #1: Widzenie.

To już trzecia seria przygód naszych kocich wojowników i trzecie pokolenie. Coś czuję że trzecia seria będzie moją ulubioną!

To już trzecia seria przygód naszych kocich wojowników i trzecie pokolenie. Coś czuję że trzecia seria będzie moją ulubioną!

Pokaż mimo to

Wydawać by się mogło, że po tylu tomach pomysły na historie o kotach się skończą. Nic bardziej mylnego! Szybko się okazało, że autorki tej serii mają jeszcze wiele asów w zanadrzu, a nowa seria rozpoczyna się z istnym przytupem!
Tym razem w centrum mamy trzy koty - wnuków Ognistej Gwiazdy. A każdy z tych kotów ma niezwykły charakter i historię, a co ważniejsze - przeznaczenie! Historia kryje w sobie wiele tajemnic, problemów, a także potyczek. Są też niezwykle dynamiczne zwroty akcji! Słowem - dzieje się od pierwszej do ostatniej strony! I człowiek nie ma dość!
Nie ukrywam, że ta seria ma dla mnie ogromne znaczenie i mam do niej kilogtamy sentymentu. Nie mogę jednak nic poradzić na to, że te książki po prostu wciągają i w ogóle się nie nudzą! Gorąco polecam nie tylko młodszym czytelnikom ;)

Wydawać by się mogło, że po tylu tomach pomysły na historie o kotach się skończą. Nic bardziej mylnego! Szybko się okazało, że autorki tej serii mają jeszcze wiele asów w zanadrzu, a nowa seria rozpoczyna się z istnym przytupem!
Tym razem w centrum mamy trzy koty - wnuków Ognistej Gwiazdy. A każdy z tych kotów ma niezwykły charakter i historię, a co ważniejsze -...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To książka o wyborach, przeznaczeniu i zadań. I jeszcze wachlaż emocji. Polecam!

To książka o wyborach, przeznaczeniu i zadań. I jeszcze wachlaż emocji. Polecam!

Pokaż mimo to

Książki jeszcze nie skończyłem ale chciałem coś przed zakończeniem napisać. Muszę przyznać ze wiele złego słyszałem o Sójczej Łapie. A osobiście go polubiłem. Podoba mi się jego podejście do klanu Gwizdy. Czyli prosto z mostu stwierdza ze np powiedzieli za mało, nic nie wyjaśnili itp i bardziej się tego domaga niż inne koty co tylko kłaniają się i dziękują ze w ogóle klan gwiazdy raczył coś powiedzieć. Nie licząc tego ze i tak to jest bełkotem którego ów np medyk kompletnie nie rozumie do czasu kiedy to się stanie. Przynajmniej czasami? często? tak właśnie jest.

No i samo rozumienie przekazywanych informacji. Przykładowo z książki. Kiedy Klan Gwiazdy mówi jaki kot powinien zostać wybrany na zastępcę Ognistej. No to widać z ich słów o jakim kocie mówią. A medyczka nie ma bladego pojęcia. A Sójek od razu wie. To mi się w nim podoba. Między innymi.

I po raz kolejny raz Klan Pioruna jest najwspanialszym klanem z którego serca bije 100% dobroci na wszystkich innych klanów. Jakie to jest denerwujące. Jaki Ognista Gwiazda jest denerwujący. Na początku serii może było to fajne. Ale ciągle patrzenie ze on dla wszystkich robi dobrze, inni się mu złym odpłacają a on znów i znów robi dobrze męczy i denerwuje. Chociażby kiedy w tym tomie Klan Cienia zagarnął ziemie Piorunowi. No to przecież jako ze Ognista jest tak dobrym kotem to jedyne co zrobi to odzyska je z powrotem. Ale to tyle. Nie zaatakuje ich ziem. Nie odbierze im ich ziemi tak jak oni to robią. Nie. Nigdy nie będzie agresorem. No po prostu.... dość.

W 1 cyklu Ognista był fajny. W 2 powoli zaczynał denerwować. A w 3, chociaż to dopiero 1 tom, mam go dość. Ciekawe co będzie w 4.

EDIT: Po skończeniu tomu moja sympatia do Sójczego trochę zmalała.
EDIT: Warto zobaczyć - https://youtu.be/JbvbgC-fuiA

Książki jeszcze nie skończyłem ale chciałem coś przed zakończeniem napisać. Muszę przyznać ze wiele złego słyszałem o Sójczej Łapie. A osobiście go polubiłem. Podoba mi się jego podejście do klanu Gwizdy. Czyli prosto z mostu stwierdza ze np powiedzieli za mało, nic nie wyjaśnili itp i bardziej się tego domaga niż inne koty co tylko kłaniają się i dziękują ze w ogóle klan...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wstęp
„Widzenie” autorstwa Erin Hunter to powieść młodzieżowa z gatunku fantasy. Choć ja już do młodzieży nie należę, to pochłonęłam ją błyskawicznie. Jest to trzynasty tom Cyklu „Wojownicy,” a pierwszy trzeciej serii: „Potęga trójki.” Dla mnie było to pierwsze spotkanie z kocimi klanami. Wiem, że ten rok upłynie mi na nadrabianiu zaległości. Koniecznie muszę przeczytać wszystkie tomy tego cyklu!

Erin Hunter to pseudonim, pod którym skrywają się trzy autorki. To dzięki nim możemy zanurzyć się w baśniowym świecie kocich bohaterów. Nie wszyscy lubią historie, gdzie główną rolę odgrywają zwierzęta. Osobiście czytałam już o przygodach pewnych owiec oraz powieść, gdzie jednymi z bohaterów były pchły. Dodatkowo jestem zdeklarowaną kociarą, więc wyjątkowo „Widzenie” przypadło mnie do gustu. Autorki doskonale przedstawiły świat widziany kocimi oczami. Podobały mnie się pewne określenia: pora nagich drzew, złota skóra. Po przeczytaniu tej historii zaczęłam jeszcze uważniej obserwować moich kocich przyjaciół. Powieść „Widzenie” to kontynuacja losów bohaterów, których Czytelnik poznał w poprzednich częściach. Jednak pojawiają się tu nowe, młode i waleczne koty. To w dużej mierze właśnie o nich jest ta historia.

Młode pokolenie
Po Wielkiej Wędrówce, którą zjednoczone na ten czas klany odbyły, by wydostać się ze zniszczonego lasu, koci wojownicy znaleźli się w dolinie nad jeziorem. To tutaj, w Klanie Pioruna dowodzonym przez Ognistą Gwiazdę, na świat przychodzi troje kociąt: Ostrokrzewinka, Sójka i Lewek. Jest to potomstwo dwojga zasłużonych wojowników klanu: Jeżynowego Pazura i Wiewiórczego Lotu. Kociaki są bardzo niepokorne, nie słuchają starszych. Często po kryjomu wymykają się ze żłobka, by na własną łapę poznawać otoczenie. Niedostrzegane przez starszych wojowników, często są uczestnikami rozmów, których jeszcze nie rozumieją:

„Kot o dużych uszach słyszy czasem więcej niż powinien.”

Ich ucieczki bez nadzoru często sprawiają, że rodzeństwo wpada w tarapaty. Dodatkowo z ich winy cały klan jest zagrożony. Za to dostają liczne kary i są jeszcze bardziej pilnowane. Kociaki marzą już o osiągnięciu odpowiedniego wieku, by móc dołączyć w poczet kocich uczniów.

„Prawdziwi wojownicy myślą przede wszystkim o bezpieczeństwie klanu.”

Gdy nadchodzi odpowiedni, długo wyczekiwany przez nich czas, troje rodzeństwa staje się uczniami. Sójka – Sójcza Łapa oraz Lewek – Lwia Łapa szkolą się na wojowników. Z kolei Ostrokrzewinka, teraz zwana Ostrokrzewią Łapą postanawia zostać medyczką. Czy kociaki dokonały prawidłowych wyborów. Czy spełnią się w wybranych przez siebie rolach? Rodzeństwo skrywa w sobie wielką moc, o której głosi pewna przepowiednia. Ta moc będzie potrzebna, by w przyszłości ochronić kocie klany. Jedno z rodzeństwa jest wyjątkowe, jednak za wszelką cenę odrzuca swój dar. Czy ostatecznie wybierze drogę przeznaczenia? Przeczytajcie!

Pora nagich drzew
Życie kotów w dolinie nie jest łatwe. Nadchodzi zima, zwierzyny jest coraz mniej. Klan Pioruna zaczyna głodować, niektóre ze starszych kotów podupadają na zdrowiu. Dodatkowo wojownicy, którym przewodzi Ognista Gwiazda ciągle muszą patrolować swoje terytorium i bronić go przed zakusami rywalizującego z nimi Klanu Cienia. Na tym tle dochodzi do walki między tymi klanami. Czy młode kocięta sprawdzą się w tym starciu?

Choroba pojawia się nie tylko w Klanie Pioruna. W obliczu śmiertelnego zagrożenia klany jednoczą się, by wspólnie walczyć z chorobą. Kto wykaże się największym zaangażowaniem w tej walce? To wspaniała historia nie tylko o przetrwaniu. To także opowieść o przyjaźni, wsparciu, miłości rodzicielskiej i tej pomiędzy rodzeństwem. A wszystko to Czytelnik znajdzie w cudownie wykreowanym świecie, w którym żyją koty!

Podsumowanie
Powieść „Widzenie” autorstwa Erin Hunter nie jest historią tylko dla młodzieży i tylko dla tych, którzy są miłośnikami kotów. Czytelnik zatraci się w świecie kotów, który rządzi się swoimi prawami. Spojrzy na pewne sprawy tak, jak mogłyby patrzeć na nie koty. Autorki tworząc cykl „Wojownicy” musiały doskonale poznać te zwierzęta. Dzięki obserwacji ich życia i zachowania stworzyły historię, która chwyta za serce. Z przyjemnością czytałam „Widzenie.” Niektóre sceny z udziałem niepokornych kociąt wywoływały uśmiech na mojej twarzy. Były też momenty strachu o los konkretnych bohaterów. W tej historii jest też kilka tajemnic, które z pewnością zostaną wyjaśnione w kolejnych tomach serii „Potęga trójki.” Tym, którzy doskonale znają cykl „Wojownicy,” nie muszę polecać „Widzenia” – z pewnością po nie sięgną. Jednak, jeśli nie mieliście jeszcze styczności z kocimi wojownikami, to gorąco Wam polecam zapoznanie się z ich światem i przygodami! Sama już wkrótce sięgnę po wcześniejsze tomy tego kociego cyklu!

Wstęp
„Widzenie” autorstwa Erin Hunter to powieść młodzieżowa z gatunku fantasy. Choć ja już do młodzieży nie należę, to pochłonęłam ją błyskawicznie. Jest to trzynasty tom Cyklu „Wojownicy,” a pierwszy trzeciej serii: „Potęga trójki.” Dla mnie było to pierwsze spotkanie z kocimi klanami. Wiem, że ten rok upłynie mi na nadrabianiu zaległości. Koniecznie muszę przeczytać...

więcej

mniej

Pokaż mimo to