Książka bardzo przyjemna w czytaniu typowa młodzieżówka na którą przyznam się jestem trochę za stara i bardziej wybredna. Moje wymagania wobec książek fantasy są zdecydowanie większe niż mogła mi dać Czarodziejka. Pomimo wszystko polecam bo warto wtopić się w czarodziejsko - bajkowy świat głównej bohaterki Nataliny. :)

Książka bardzo przyjemna w czytaniu typowa młodzieżówka na którą przyznam się jestem trochę za stara i bardziej wybredna. Moje wymagania wobec książek fantasy są zdecydowanie większe niż mogła mi dać Czarodziejka. Pomimo wszystko polecam bo warto wtopić się w czarodziejsko - bajkowy świat głównej bohaterki Nataliny. :)

Naprawdę bardzo się zawiodłam, spodziewałam się czegoś dużo ciekawszego. Akcja toczy się zbyt szybko choć równocześnie nic tak naprawdę się nie dzieje, sporo błędów logicznych, powtarzające się ciągle te same wątki lub przemyślenia, sama narracja jak dla mnie infantylna. Do tego wszechobecne literówki i brakujące słowa. Szczerze mówiąc miałam wrażenie, że czytam opowiadanie napisane przez szóstoklasistkę próbującą swoich sił w pisarstwie. Zdecydowanie nie polecam.

Naprawdę bardzo się zawiodłam, spodziewałam się czegoś dużo ciekawszego. Akcja toczy się zbyt szybko choć równocześnie nic tak naprawdę się nie dzieje, sporo błędów logicznych, powtarzające się ciągle te same wątki lub przemyślenia, sama narracja jak dla mnie infantylna. Do tego wszechobecne literówki i brakujące słowa. Szczerze mówiąc miałam wrażenie, że czytam opowiadanie...

Zacznę od okładki. Z daleka wygląda okey, nawet intrygująco, z bliska daje znać nieporadny photoshop i widzi się pospolitą "Grażę" po melanżu na kobyłce (miał być czarny rumak). Co do treści: totalnie niezaskakująca, nudna, dużo błędów logicznych, ortograficznych, bohaterowie wszyscy tacy sami, papierowi. Naiwność powala (to już nawet nie niesmak). Końcówka sugeruje chęć autorki do kontynuacji historii... o nie. To było tragiczne.

Zacznę od okładki. Z daleka wygląda okey, nawet intrygująco, z bliska daje znać nieporadny photoshop i widzi się pospolitą "Grażę" po melanżu na kobyłce (miał być czarny rumak). Co do treści: totalnie niezaskakująca, nudna, dużo błędów logicznych, ortograficznych, bohaterowie wszyscy tacy sami, papierowi. Naiwność powala (to już nawet nie niesmak). Końcówka sugeruje chęć...

Jakoś nie lubię/ nie przepadam za książkami polskich autorów. Ta książka została mi polecona przez bibliotekarza ale byłam nastawiona pesymistycznie, jednak ją wypożyczyłam. I co? I nico. Przeczytałam kilka pierwszych stron, kolejne przejrzałam pobieżnie a następnie przeczytałam tylko ostatnią stronę i stwierdzam, że nie warto. Skoro książka nie wciąga od początku to raczej marne szanse, że wciągnie czytelnika później. To wszytko tylko utwierdza mnie w przekonaniu, żeby nie sięgać po książki autorstwa Polaków, nawet jeśli mają zachęcający opis. W każdym razie osobiście nie polecam.

Jakoś nie lubię/ nie przepadam za książkami polskich autorów. Ta książka została mi polecona przez bibliotekarza ale byłam nastawiona pesymistycznie, jednak ją wypożyczyłam. I co? I nico. Przeczytałam kilka pierwszych stron, kolejne przejrzałam pobieżnie a następnie przeczytałam tylko ostatnią stronę i stwierdzam, że nie warto. Skoro książka nie wciąga od początku to raczej...

Spodziewałam się porządnej, acz lekkiej fantastyki, niestety to co tu znalazłam tylko mnie znużyło. Muszę przyznać, że przeczytałam książkę do końca tylko dlatego, bo ją kupiłam. Czytając czułam się tak jakby moje własne "powiastki" (nie śmiem nazywać ich poważniej) były bogatsze słownie oraz bardziej przemyślane. Znalazłam kilka zdań, którym dosłownie brakowało kluczowego słowa (jak takie coś puszczają do druku?). Akcja jednocześnie rozwijająca się zbyt szybko, ale zaraz zaraz! z drugiej stron nie mieliśmy tu żadnej akcji i jedynie tony powtórzeń! Kilka (a może kilkanaście? nie liczyłam) błędów logicznych; gdy ktoś coś mówi, po czym zupełnie zaprzecza swoim słowom w czynach. Do tego to młodzieżowe słownictwo! Mamy świat fantasy, gdzie powszechni są magowie, kobiety noszą suknie z gorsetami, żołnierze miecze; na domiar wszystkiego wykreowane są jakieś śmieszne centaury i dziwni zielonoskórzy, elfopodobni ludzie. Mimo to już na pierwszych stronach widzisz, że język nie bardzo do tego pasuje! Mózg mrozi takie słowo jak "fajne" i dziwaczne zwroty, których nawet nie umiem powtórzyć. Niemal wybucham śmiechem, gdy ktoś zamyka torbę na "suwak". Innym razem stawia garnek "na gazie". Albo też "puszcza perskie oko" w świecie, który o Persji nawet nie słyszał. Nieprecyzyjnie wykreowany ten świat. Do tego wszystkiego akcja na prawdę niczym nie porywa... To tak płaska opowieść, że chyba jeszcze niczego takiego nie czytałam. Na przykład: trylogia "Niezgodna"- moim zdaniem napisana fatalnym, prostym językiem; przepełniona durnymi dialogami, jednakże sam pomysł wydał mi się na prawdę interesujący. Przy "Czarownicy" co chwilę unosiłam brwi nad brakiem logiczności i od czasu do czasu rzucałam znużone "Aha". Autorka pisze zresztą o rzeczach, o których nie ma pojęcia (np. narada wojenna). Uważam, że jeśli dobrze się na czymś nie znasz- nie pisz o tym. Dla porównania, dzień później miałam już w dłoni powieść bazującą na faktach historycznych, przy której nie miałam wątpliwości, że autorka zna się na historii.

Spodziewałam się porządnej, acz lekkiej fantastyki, niestety to co tu znalazłam tylko mnie znużyło. Muszę przyznać, że przeczytałam książkę do końca tylko dlatego, bo ją kupiłam. Czytając czułam się tak jakby moje własne "powiastki" (nie śmiem nazywać ich poważniej) były bogatsze słownie oraz bardziej przemyślane. Znalazłam kilka zdań, którym dosłownie brakowało kluczowego...

Tragedia. Znów dałam szansę polskiemu autorowi debiutującemu i znów się zawiodłam. Ogólny zarys fabularny przypomina twórczość Trudi Canavan, w szczególności Trylogię Czarnego Maga. Jednak jest to bardzo nieudolna próba naśladownictwa. Co najważniejsze - język: zdarzają się nawet błędy ortograficzne, interpunkcja kuleje aż strach patrzeć. I te powtórzenia...! Główna bohaterka (jej towarzysze zresztą też) ciągle marszczy brwi (przez co nieustannie miałam wrażenie, że myślenie ją boli). Stale też ktoś ma dla niej jakąś niespodziankę. Akcji praktycznie brak. A jeśli już coś się wydarzyło, to jest to następnie maglowane (czytaj: powtarzane) przez wiele następnych stron w rozmowach między bohaterami... zupełnie jakby czytelnik rzeczonej książki nie potrafił pojąć tego za pierwszym razem. Jedyne co mi się podobało w "Czarownicy" to okładka. Reszty - nie polecam.

Tragedia. Znów dałam szansę polskiemu autorowi debiutującemu i znów się zawiodłam. Ogólny zarys fabularny przypomina twórczość Trudi Canavan, w szczególności Trylogię Czarnego Maga. Jednak jest to bardzo nieudolna próba naśladownictwa. Co najważniejsze - język: zdarzają się nawet błędy ortograficzne, interpunkcja kuleje aż strach patrzeć. I te powtórzenia...! Główna...

Świetna Książka!!!
Dziękuję Anonimowa za polecenie mi tej książki !!!

Świetna Książka!!!
Dziękuję Anonimowa za polecenie mi tej książki !!!

Cudowna książką pełna humoru,ciepła i magii.

Cudowna książką pełna humoru,ciepła i magii.

Ojej nie! Pomysł był może nawet i fajny, ale nieporadność językowa i masa błędów męczą. Kto wydaje takie rzeczy, że ortografy się tam trafiają? Zmarnowana szansa. Nie polecam :(

Ojej nie! Pomysł był może nawet i fajny, ale nieporadność językowa i masa błędów męczą. Kto wydaje takie rzeczy, że ortografy się tam trafiają? Zmarnowana szansa. Nie polecam :(

Książka lekka, łatwa i przyjemna. Wciąga dość mocno, ale nie na długo (jak dla mnie jest za krótka, choć wynikać to może z moich przyzwyczajeń :) ). Osobiście nie podobało mi się to, że fabuła jest dość (choć nie całkowicie) okrojona do jednego głównego wątku. Pomijając te dwie wady, które wadami być nie muszą (jak mawiają - o gustach się nie dyskutuje) jak najbardziej polecam tytuł.

Książka lekka, łatwa i przyjemna. Wciąga dość mocno, ale nie na długo (jak dla mnie jest za krótka, choć wynikać to może z moich przyzwyczajeń :) ). Osobiście nie podobało mi się to, że fabuła jest dość (choć nie całkowicie) okrojona do jednego głównego wątku. Pomijając te dwie wady, które wadami być nie muszą (jak mawiają - o gustach się nie dyskutuje) jak najbardziej...