Tam, gdzie pada cień

„Tam gdzie pada cień” to książka, która wciąga od pierwszych stron. To thriller napisany w klimacie domestic noir. Czuć tutaj niepokój powiązany z tajemnicami i kłamstwami z przeszłości.
Pod jednym dachem mieszkają trzy pokolenia. Umiera mama głównej bohaterki. I jej śmierć napędziła spirale kłamstw. Wszystko o czym marzyła bohaterka runęło jak domek z kart. Ale zanim odeszła babcia, zniknęła Karolinka. Rodzina przestaje być idealna. Wkrada się brak zaufania. Na jaw wychodzą stare żale i nierozwiązane konflikty. A żeby tego było, przeszłość zaczyna dawać o sobie znać.
To co najbardziej spodobało się w tej książce to styl, jakim została napisana. Z jednej strony lekki, a z drugiej skłaniający do refleksji nad relacjami w rodzinie. Akcja nie pędzi tu na łeb i szyje. Jest raczej wolna, ale nie znaczy to, że nudna. Pani Ewelina poprzez takie tępo sprawiła, że czytelnik wręcz czuje się jakby był w domu tej rodziny. Jakby przeżywał żałobę, stratę i dzieciństwo, które nie tak powinno wyglądać. Nic w tej historii nie jest oczywiste i przewidywalne. Dzięki czemu czuć cały czas napięcie oraz gęstą atmosferę, która zagęszcza się z każdym kolejnym rozdziałem. Sami bohaterowie są postaciami niebanalnymi, tworzącymi dość specyficzną rodzinkę. Natomiast zakończenie tej historii potrafi zaskoczyć.
Jeśli szukacie ciekawego, niepokojącego thrillera w klimacie domestic noir to bardzo polecam „Tam gdzie pada cień”. Dla mnie to było pierwsze spotkanie z twórczością Eweliny Miśkiewicz, ale na pewno nie ostatnie.

„Tam gdzie pada cień” to książka, która wciąga od pierwszych stron. To thriller napisany w klimacie domestic noir. Czuć tutaj niepokój powiązany z tajemnicami i kłamstwami z przeszłości.
Pod jednym dachem mieszkają trzy pokolenia. Umiera mama głównej bohaterki. I jej śmierć napędziła spirale kłamstw. Wszystko o czym marzyła bohaterka runęło jak domek z kart. Ale zanim...

Ten zmyślny thriller psychologiczny w stylu domestic noir przyprawił mnie o zawroty głowy. Odkładając „Tam gdzie pada cień” byłam zdezorientowana, myśli wirowały mi w głowie, wszystko szalało i mieszało się. Tytuł wspaniale oddaje fabułę tej powieści. To było absolutnie pokręcone i nieprawdopodobnie nieszablonowe. Przez niemal całą lekturę zastanawiałam się kim tak naprawdę są bohaterowie i czy chociaż jednego można nazwać dobrym. Są ludzcy, prawdziwi, niepewni w swych wyborach, pełnokrwiści. Miejcie oczy i uszy szeroko otwarte, przyglądajcie się, pamiętajcie jednak, że na wszystko spuszczona jest zasłona milczenia. Kłamstwo wcale nie ma tak krótkich nóg, a mylenie bohaterowie opanowali do perfekcji. Każdy z nich ma bardzo wiele za uszami, są nieprzewidywalni i specyficzni. Autorka co rusz podważa to co uważamy za pewne, nic tu nie jest oczywiste. Złowrogi klimat i niepokojąca atmosfera odczuwalna jest niemal na każdej karcie tej powieści. To lektura idealna na wieczór, gdy wszystko spowija mrok, dokładnie tak samo jak w książce, wtedy można poczuć nawet dreszcze. To opowieść o nieprzepracowanych traumach i zagubionych duszach, o tym jak wiele możemy poświecić aby dostać to co dla nas wymarzone, pełna manipulacji i niepewności. Zapraszam do domu pełnego grozy, w którym pachnie sekretem i w którym nic nie jest normalne.

Główna bohaterka od zawsze pragnęła tylko jednego – założyć szczęśliwą rodzinę. I w pewnym sensie jej się to udało, ale tylko wtedy gdy spoglądamy przez okno, gdy wejdziemy do środka, wszystko sypie się jak domek z kart.

Ten zmyślny thriller psychologiczny w stylu domestic noir przyprawił mnie o zawroty głowy. Odkładając „Tam gdzie pada cień” byłam zdezorientowana, myśli wirowały mi w głowie, wszystko szalało i mieszało się. Tytuł wspaniale oddaje fabułę tej powieści. To było absolutnie pokręcone i nieprawdopodobnie nieszablonowe. Przez niemal całą lekturę zastanawiałam się kim tak naprawdę...

" TAM GDZIE PADA CIEŃ " Ewelina Miśkiewicz Wydawnictwo Intinum
PREMIERA 22.05.2024
Ta historia zaczyna się prawdziwą, rodzinną idyllą ,tak doskonałą jak z obrazka. Jednak gdy przewracamy karty dalej,ten obraz zaczyna płonąć i nic nie zostaje ,tylko garstka popiołu.
" Gdy pada cień " jest thrillerem psychologicznym domestic noir.
Cała książka opowiadana jest w narracji pierwszoosobowej ,przez kobietę, która w dzieciństwie nie zaznawszy matczynej miłości, obiecała sobie, że jej rodzina będzie idealną.
Jednak to, co przeczytamy, jest jedną wielką tragedią, złem ,które wyciąga swoje macki z każdego kąta i i zakłamaniem.
Na takich właśnie fundamentach stoi ten wymarzony dom.
Czytając ,wiele razy zadawałam sobie pytanie: " Czy jest w tej rodzinie ktoś normalny? Czy już od małego dziecka wszyscy są źli?"
Każdy ma sekrety z przeszłości i teraźniejszości, które kłębią się jak gniazdo syczących węży.
Ewelina Miśkiewicz napisała thriller w, którym doskonale zbudowała napięcie. Można rzec, że książka czyta się sama ,gdyż strony uciekają w błyskawicznym tempie. Doskonale zbudowany klimat, który toczy się w zamkniętych ścinach, jeszcze bardziej pobudza atmosferę i oblepia nas niczym kokon.
Autora daje w tej historii przekaz, że goniąc za swoimi marzeniami ,by spełnić je za wszelką cenę, niszczymy życie innym. Traumy przeżyte w dzieciństwie, choć głęboko skrywane, i tak wracają ,robiąc szkody, których nie da się uratować.

" TAM GDZIE PADA CIEŃ " Ewelina Miśkiewicz Wydawnictwo Intinum
PREMIERA 22.05.2024
Ta historia zaczyna się prawdziwą, rodzinną idyllą ,tak doskonałą jak z obrazka. Jednak gdy przewracamy karty dalej,ten obraz zaczyna płonąć i nic nie zostaje ,tylko garstka popiołu.
" Gdy pada cień " jest thrillerem psychologicznym domestic noir.
Cała książka opowiadana jest w narracji...

Ta historia złowieszczo wdziera się w zaintrygowaną wyobraźnię. Tam, gdzie pada cień to tajemniczy i z pewnością niepokojący thriller w mocno wyczuwalnym tu klimacie domestic noir – thriller wypełniony aurą zawieszonych w mrocznej przeszłości kłamstw, zagadkowy, nieprzeciętny i alarmujący. Ewelina Miśkiewicz refleksyjnie wkrada się w ciemność ludzkiej duszy, aby utrwalić pozornie idealną, a jednak doszczętnie zgnuśniałą fotografię rodzinną. To świetna i jak się okazuje, także nieobliczalna powieść, w mojej opinii wręcz nieodkładalna.

Przekraczając próg tego domu, trzeba naostrzyć czujność i bacznie przyglądać się poszczególnym twarzom. Trzy pokolenia mieszkające wspólnie pod nasączonym nieszczerością dachem – tak wizualnie zgodne, nieskłócone, spełnione, pełne wzajemnego szacunku. A jednak to jedynie skrzętnie nałożona maska, którą czytelnik – warstwa po warstwie – zdejmuje nieśpiesznie wraz z przebiegiem kolejnych niejednoznacznych scen. Podejrzane zaginięcie córki, niepokojąca śmierć matki, traumatyczne wspomnienia, nieprzepracowane smutki, niezabliźnione rany i wreszcie regularne niedopowiedzenia – właściwie nie ma komu tutaj zaufać, a każde kolejne słowa, niespodziewanie tworzą kolejne mrożące krew w żyłach scenariusze. Napięcie rośnie, eksponując nie tylko zatrważająco wiarygodną grę psychologiczną, ale też świetnie poprowadzone portrety psychologiczne oraz wyniszczający duszę nastrój – tak bardzo mglisty i nieprzenikniony. W powietrzu rozchodzi się tu fetor ludzkiego zła – to znamiona mocno toksycznej relacji, to pokłosie brudów ciągnących się za człowiekiem przez długie lata, to krwawiące rany z dzieciństwa i brak elementarnych wartości rodzinnych, to także upominająca się potrzeba akceptacji oraz szeptem przywołane pragnienie miłości. To marionetki we własnym chorobliwym spektaklu oraz nasycona dysharmonią kobieca postać, której życiu nieustannie towarzyszy śmierć...

Thriller przygnieciony kłamstwami wypełzającymi ze szczelin mrocznej przeszłości rodzinnej. Tu nie ma miejsca na zaufanie do kogokolwiek, pozostaje jedynie niepewność oraz rażąca potrzeba doścignięcia druzgocącej prawdy. Ewelina Miśkiewicz zaprasza Tam, gdzie pada cień – tym samym otwiera drzwi do domu, w którym zakorzeniło się wyczuwalne na wielu stronach zło. Duszna sceneria napełnia niepokojem, przywołując naleciałości toksycznych zachowań sprzed lat oraz brud zmyślnie wyrażanych sprzeczności. To iście pokerowa gra, której aktorzy grzęzną nawet we własnych podejrzeniach – tak bardzo kameralna, gnuśna i enigmatyczna, zacieśniająca się dosłownie na oczach czytelnika.

Ta historia złowieszczo wdziera się w zaintrygowaną wyobraźnię. Tam, gdzie pada cień to tajemniczy i z pewnością niepokojący thriller w mocno wyczuwalnym tu klimacie domestic noir – thriller wypełniony aurą zawieszonych w mrocznej przeszłości kłamstw, zagadkowy, nieprzeciętny i alarmujący. Ewelina Miśkiewicz refleksyjnie wkrada się w ciemność ludzkiej duszy, aby utrwalić...

👀 coś czuję, że tą recenzją wsadzę kij w mrowisko 🫣
https://magicznyswiatksiazki.pl/recenzja-tam-gdzie-pada-cien-ewelina-miskiewicz/

👀 coś czuję, że tą recenzją wsadzę kij w mrowisko 🫣
https://magicznyswiatksiazki.pl/recenzja-tam-gdzie-pada-cien-ewelina-miskiewicz/

Macie ochotę na świetny, mega klimatyczny i pełen napięcia thriller? Mam coś dla Was. "Tam gdzie pada cień" to opowieść o rodzinie. Z pozoru idealnej. O domu w którym w zgodzie żyją trzy pokolenia. O domu w którym mieszka również zło. Zagnieżdziło się w każdym jego kącie oblepiając swoimi lepkimi mackami mieszkańców. To niezabliżnione rany, dawne, nieprzepracowane traumy i brudne sekrety, które wypełzają z zakamarków. To one powoli niszczą tę rodzinę. Najpierw tajemnicze zagunięcie córki, potem smierć matki i idealne życie rozsypuje się niczym domek z kart. Odwieczne pragnienie bycia kochaną i bazwarunkowej matczynej akceptacji znowu staje się tylko rozmytym wspomnieniem i niedoścignionym marzeniem.
Sposób w jaki autorka prowadzi fabułę jest kameralny wręcz bardzo intymny. Wkraczamy bowiem w przysłowiowych butach do domu, do życia tej rodziny. Mamy szansę śledzić ich losy, oceniać zachowania komentować. Obserwujemy jej upadek, bolesny upadek. Patrzymy na błędy dorosłych i ich konsekwencje, które chcąc nie chcąc ponoszą dzieci. Co bardzo ważne autorka nie pędzi z akcją. Jednak powoli, bardzo dobitnie i boleśnie kreśli tę historię co tylko potęguje emocje. Mamy czas na analizę, na refleksję na skupienie. To w jaki sposób autorka kreśli również psychologiczne portrety bohaterów... Dla mnie majstersztyk.
Jeśli lubicie nieoczywiste thrillery w klimacie domestic noire polecam. Obiecuję, że będziecie się bawić wyśmienicie. To prawdziwa czytelnicza uczta, która niesie ze sobą potęzny ładunek emocjonalny i na długo pozostaje w głowie.

Macie ochotę na świetny, mega klimatyczny i pełen napięcia thriller? Mam coś dla Was. "Tam gdzie pada cień" to opowieść o rodzinie. Z pozoru idealnej. O domu w którym w zgodzie żyją trzy pokolenia. O domu w którym mieszka również zło. Zagnieżdziło się w każdym jego kącie oblepiając swoimi lepkimi mackami mieszkańców. To niezabliżnione rany, dawne, nieprzepracowane traumy i...

PATRONAT MEDIALNY KZK

Bohaterka książki w końcu ma to o czym zawsze marzyła. Mąż, dzieci, a przede wszystkim ONA - matka. Nowa rodzina i wspólny dom, życie jak z obrazka? Trudna przeszłość, samotność, odrzucenie to wszystko spotkało bohaterkę, która codziennie buduje swoje iluzoryczne szczęście. Dom, który miał być spełnieniem marzeń powoli zmienia się w pułapkę. Nic jednak nie trwa wiecznie i to, jak się okazuje kruche szczęście sypie się jak domek z kart. Umiera matka, a jej śmierć zmienia wszystko. „Tam, gdzie pada cień” to thriller psychologiczny w stylu domestic noir, czyli z duszną, gęstą atmosferą. Akcja obejmuje historię jednej rodziny i rozgrywa się w kameralnej przestrzeni czterech ścian domu rodzinnego. Czytając tę historię możemy poczuć, że coś tu jest nie tak, atmosfera tajemnicy towarzyszy nam w zasadzie od pierwszej strony. Nie wiemy co, nie wiemy jak, ale zdarzyć się coś musi. Niewątpliwym plusem tej książki jest właśnie nieprzewidywalność zdarzeń i odpowiednie podkręcanie napięcia. Głównie przez ten zabieg skończyłam czytać tę książkę bardzo szybko. Chciałam dowiedzieć się jakie tajemnice skrywa ta rodzina, dlaczego główna bohaterka zachowuje się czasem wręcz irracjonalnie w swojej chęci posiadania zastępczej matki, i czego nie mówią sobie pozostali bohaterowie.

Ciąg dalszy recenzji na:

https://www.facebook.com/photo?fbid=955573416365444&set=a.530574228865367

PATRONAT MEDIALNY KZK

Bohaterka książki w końcu ma to o czym zawsze marzyła. Mąż, dzieci, a przede wszystkim ONA - matka. Nowa rodzina i wspólny dom, życie jak z obrazka? Trudna przeszłość, samotność, odrzucenie to wszystko spotkało bohaterkę, która codziennie buduje swoje iluzoryczne szczęście. Dom, który miał być spełnieniem marzeń powoli zmienia się w pułapkę. Nic...

„Zło jest jak odbijanie piłeczki, jak łańcuch, do którego wciąż jako ludzie doczepiamy kolejne elementy”.

Wielopokoleniowy dom. Dziadkowie, dzieci, wnuki. Wszyscy szczęśliwi, spełnieni, kompletni. Obrazek idealnej rodziny na nieco rozmazanym tle, oprawiony w ramy konwenansów, wzorców, założeń.. Aż nagle, ktoś wytarł kogoś gumką.. A potem okazało się, że nic tu nie jest taki, jak się wydaje. Idealna rodzina rzuca cień, którego zasięg i kształt intryguje, niepokoi, przeraża.. Tu każdy kłamie. Każdy ma jakiś sekret. Nikt nikomu nie ufa. Trzeba mieć się na baczności, w każdej, nawet najbardziej błahej sytuacji. I to nie jest tak, że nagle coś się zaczęło psuć.. Tu wszystko było popsute od samego początku. Wszyscy jednak, mniej lub bardziej, zgodzili się wziąć udział w tej wyreżyserowanej pokazówce. Tylko, że gdy nagle zabrakło jednego aktora, cały scenariusz zaczął się złośliwie sypać..

„Tam gdzie pada cień” to klimatyczny, nieprzewidywalny i pełen napięcia thriller psychologiczny z gatunku domestic noir. O budzącym grozę domu, gdzie zło znalazło swoją przystań. I nawet jeśli przez jego okna wciąż wpadało słońce, całą przestrzeń wnętrz pochłaniały cienie rzucane przez zakorzenione w jego fundamentach kłamstwa, sprzeczności, niedopowiedzenia, tajemnice z przeszłości i te tragedie dziejące się tu i teraz, zapisane w DNA każdego z jego mieszkańców zniszczenie.

„Tam gdzie pada cień” to książka o emocjach, trudnych, skomplikowanych, wieloelementowych. O zaburzeniach postrzegania świata i poważnych brakach emocjonalnych. O niewidzialnej klatce stworzonej z więzów krwi. Trudnych relacjach rodzinnych. I w końcu, o konsekwencjach decyzji dorosłych, które muszą ponieść ich dzieci, choćby nie wiem jak starały się wobec tego buntować w dorosłym życiu.

„Zło jest jak odbijanie piłeczki, jak łańcuch, do którego wciąż jako ludzie doczepiamy kolejne elementy”.

Wielopokoleniowy dom. Dziadkowie, dzieci, wnuki. Wszyscy szczęśliwi, spełnieni, kompletni. Obrazek idealnej rodziny na nieco rozmazanym tle, oprawiony w ramy konwenansów, wzorców, założeń.. Aż nagle, ktoś wytarł kogoś gumką.. A potem okazało się, że nic tu nie jest...

Muszę przyznać, że jest to świetny thriller psychologiczny, wchodzący w najczarniejsze zakamarki umysłu bohaterów. Ukazane są skutki traumy z dzieciństwa, które towarzyszą nawet w dorosłym życiu. Autorka idealnie wykreowała historię, dopieszczając ją w najdrobniejszych szczegółach. Napięcie budowane jest powoli przez co historia ma niepowtarzalny klimat, niepokój towarzyszył mi aż do samego końca. Czytając łączyłam wątki, jednak finalnie i tak poczułam ogromne zaskoczenie. Totalnie nie spodziewałam się takiego finału. Dla mnie ta książka ma wszystko, czego oczekuje od dobrego thrillera! Jestem dumna, że moje logo widnieje na okładce tej właśnie książki. Fenomenalna!

Muszę przyznać, że jest to świetny thriller psychologiczny, wchodzący w najczarniejsze zakamarki umysłu bohaterów. Ukazane są skutki traumy z dzieciństwa, które towarzyszą nawet w dorosłym życiu. Autorka idealnie wykreowała historię, dopieszczając ją w najdrobniejszych szczegółach. Napięcie budowane jest powoli przez co historia ma niepowtarzalny klimat, niepokój...

"Tam, gdzie pada cień" to nie jest pierwsza powieść Eweliny Miśkiewicz, autorki z której twórczością ja spotkałam się po raz pierwszy. Jej najnowsza powieść to thriller psychologiczny w klimacie domestic noir, który zyskuje na popularności dzięki swojej kameralnej, dusznej atmosferze i głębokiemu wglądowi w ciemne zakamarki ludzkiej natury.

Główną bohaterką i jednocześnie narratorką powieści jest kobieta, której odwiecznym marzeniem było stworzenie prawdziwej, kochającej rodziny. Kiedy na jej drodze pojawia się Wojtek wraz ze swoimi rodzicami, kobieta widzi w tym szansę na spełnienie swoich marzeń. Zamieszkanie w wielopokoleniowym domu wydaje się idealnym rozwiązaniem, a skrywana tajemnica z dzieciństwa zaczyna blednąć, dając jej nadzieję na nowe, szczęśliwe życie. Tragiczna śmierć matki burzy to misternie budowane szczęście. Na jaw wychodzą brak zaufania, dawne urazy i nierozwiązane konflikty. Sytuację dodatkowo komplikuje fakt, że przed śmiercią matki zaginął ktoś jeszcze. Spirala kłamstw się nakręca, sekrety się mnożą. W tej rodzinie każdy kłamie, nawet dzieci.

Autorka z niezwykłą precyzją buduje klimat opowieści, stopniowo dawkując napięcie i wprowadzając czytelnika w coraz bardziej skomplikowaną sieć intryg. Jej styl pisania jest niezwykle sugestywny, a opisy pełne szczegółów, co potęguje uczucie niepokoju i niepewności. Autorka doskonale kreśli psychologiczne portrety postaci, ukazując ich wewnętrzne zmagania i skomplikowane relacje. Główna bohaterka jest pełna sprzeczności. Jej pragnienie ucieczki od traumatycznego dzieciństwa i stworzenia idealnej rodziny prowadzi ją do nowego życia, w którym ta rodzina faktycznie jest, ale zdecydowanie coś w niej nie gra. Nowa rzeczywistość bohaterki pełna jest kłamstw, napięć i tajemnic. Chociaż początkowo rodzina ta wygląda na całkiem zwyczajną, z biegiem akcji okazuje się, że każdy z jej członków coś ukrywa, mniej lub bardziej świadomie. Relacje w tej rodzinie są skomplikowane i pełne ukrytych problemów, co prowadzi do dramatycznych wydarzeń.

To thriller psychologiczny, w którym domestic noir rozkwita w pełnej krasie. Akcja rozgrywa się głównie w zamkniętej przestrzeni domu, a atmosfera jest duszna i klaustrofobiczna. Gęsta atmosfera książki uwiera i sprawia, że momentami brakuje tchu, a zawiła intryga wymusza maksymalne skupienie. Liczne zwroty akcji trzymają w napięciu i mnożą pytania o dalszy rozwój wydarzeń. Narastający niepokój i manipulowanie faktami sprawiają, że można poczuć się częścią tej złożonej i napiętej sytuacji. Autorka doskonale oddaje emocje bohaterów i napięcie, które narastają w miarę rozwoju fabuły. Finał historii jest szczególnie spektakularny, zaskakujący i zmuszający do ponownej analizy wcześniejszych zdarzeń. Powieść skłania do refleksji nad relacjami rodzinnymi, a także nad tym, jak głęboko mogą sięgać ukryte rany i tajemnice. Mówi o potrzebie akceptacji i miłości, o toksycznych relacjach, o tym, że rodzinnego szczęścia (ani żadnego innego) nie zbudujemy na kłamstwie i o tym, że dokądkolwiek się udamy, zabierzemy swoją przeszłość ze sobą. I że w końcu nas ona dopadnie.

Przyznam, że bardzo mnie wciągnęła ta powieść i skończyłam ją właściwie za jednym posiedzeniem. A nie zapowiadało się na to, bo początek książki to raczej powieść obyczajowa. Później się jednak bardzo fajnie ta historia rozkręca. Często cofamy się do przeszłości, aby poznać wydarzenia, które poprzedziły tragiczne dla bohaterów sytuacje. Czasem nawet pozostając w przeszłości cofamy się jeszcze głębiej. A mimo to nie jest łatwo odkryć, o co właściwie tu chodzi. Ktoś znika (nie napiszę kto, bo nie ma tego w opisie),ale o jakie znikanie chodzi? Ktoś umiera (tu akurat jest napisane, że matka),chociaż podobno był zdrowy, a już na pewno na nic się nie skarżył. Wokół tej rodziny robi się coraz dziwniej i trzeba poczekać do końca, aby wszystkie puzzle wskoczyły na odpowiednie miejsca. Wtedy poznajemy odpowiedzi. Ale nie wcześniej, bo autorka doskonale myli tropy, zwodzi czytelnika na manowce za każdym razem, kiedy wydaje mu się, że odkrył największą tajemnicę.

"Tam, gdzie pada cień" wciąga bez reszty i zostawia z uczuciem niepokoju. Jeśli lubicie nieoczywiste thrillery w klimacie domestic noir, które zmuszają do myślenia, sprawdźcie tę pozycję. Ja się bawiłam wyśmienicie i polecam!

"Tam, gdzie pada cień" to nie jest pierwsza powieść Eweliny Miśkiewicz, autorki z której twórczością ja spotkałam się po raz pierwszy. Jej najnowsza powieść to thriller psychologiczny w klimacie domestic noir, który zyskuje na popularności dzięki swojej kameralnej, dusznej atmosferze i głębokiemu wglądowi w ciemne zakamarki ludzkiej natury.

Główną bohaterką i jednocześnie...