Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moje zaskoczenie było ogromne, kiedy nagle, gdy Saga stała się tak kanoniczna, że zaczęto zapominać, iż jej autor żyje i ma się całkiem dobrze, dowiedziałam się, że już niedługo na księgarnianych półkach pojawi się "Sezon burz". Równocześnie radość i obawa: czy aby ten sam Sapkowski, ten sam Wiedźmin, czy nie dla kasy pisane (nie jakoby było coś złego w zarabianiu na książkach, ale czy nie pisane na siłę?). Jednak lektura książki rozwiała zarówno część obaw, jak i zawiodła część oczekiwań.
Książkę przeczytałam w kilka godzin, co dowodzi, iż styl mistrza Sapkowskiego pozostał wciąż tak samo lekki, a pióro tak samo ostre. Powieść ma lepsze i słabsze fragmenty, jednak po zsumowaniu czyta się wciąż tak samo dobrze. Na akcję również nie ma co narzekać- dzieje się i to sporo, Geralt jak zwykle wykazuje wielki talent do wpadania w kłopoty, z których jak wiemy zawsze się jakoś wykaraska. Jak już jesteśmy przy bohaterach to tutaj również dostajemy to co znamy i kochamy: Wiedźmin wciąż ma skrupuły, słabość do pięknych czarodziejek i wciąż targany jest przez sprzeczne uczucia. Jaskier wciąż bawi i budzi sympatię. Czarodzieje wciąż są tak samo piękni i podli, a władcy tak samo napuszeni i gnuśni. Nowi bohaterowie są wiarygodni, starzy dokładnie tacy, jakimi ich pamiętaliśmy, słowem- powrót idealny. Czy na pewno?
Głównym minusem książki jest niestety fabuła- choć trudno jej zarzucić coś konkretnego. Spodziewałam się z początku zbioru opowiadań i wydaje mi się, że jako osobne opowiadania wątki powieściowe obroniłby się lepiej. Ale przede wszystkim po lekturze książki pozostaje pewien niedosyt, brakuje tego "czegoś" co miały poprzednie tomy opowieści o Wiedźminie, co sprawiało, że chciało się jeszcze i jeszcze.
Podsumowując- polecam jako dodatek do Sagi i kilka miłych godzin spędzonych w towarzystwie Geralta. Książka naprawdę mnie ucieszyła. Nie jestem tylko pewna czy chcę więcej. Chyba wolę po raz n-ty przeczytać Sagę niż narzekać, że to już nie ten sam stary, dobry Sapkowski.

Moje zaskoczenie było ogromne, kiedy nagle, gdy Saga stała się tak kanoniczna, że zaczęto zapominać, iż jej autor żyje i ma się całkiem dobrze, dowiedziałam się, że już niedługo na księgarnianych półkach pojawi się "Sezon burz". Równocześnie radość i obawa: czy aby ten sam Sapkowski, ten sam Wiedźmin, czy nie dla kasy pisane (nie jakoby było coś złego w zarabianiu na...

Główny bohater powieści mieszka w dużym mieście z odrobinę zakręconym ojcem-bibliotekarzem, ciepłą matką i czterema kochającymi siostrami. Po ukończeniu nauki pragnie poślubić piękną Leilę, koleżankę z roku. Studiuje prawo, jest inteligentny, oczytany, zna kilka języków... A i jeszcze coś- mieszka w Iraku pod panowaniem Saddama Husajna.
Gdy wybucha wojna Saad Saad(co po arabsku znaczy Nadzieja Nadzieja, a po angielsku brzmi jak Smutek Smutek) zaczyna tracić wszystko na czym do tej pory mu zależało. Nie widząc innej możliwości postanawia za wszelką cenę dostać się do Londynu. Bez pieniędzy, ale z nadzieją w sercu wyrusza w szaloną i pełną niebezpiecznych przygód podróż przez obce kraje i wgłąb samego siebie.
Książka naprawdę wciąga. Pełna nagłych zwrotów akcji, wyrazistych postaci i nierealnych wręcz sytuacji nie pozwala na chwilę wytchnienia. Jak to zwykle u Schmitta pełno tu aluzji i refleksji ukrytych wśród ciekawych opisów i absurdalnych nieraz dialogów. Zdecydowanym plusem powieści jest dojrzały i zwięzły styl autora, który już nieraz udowodnił, że o trudnych sprawach potrafi pisać nie tylko przejmująco, ale i zajmująco.
Jedynym zgrzytem jest nierealność opisywanej rzeczywistości. Główny bohater jest zdecydowanie zbyt "europejski"- o ile zazwyczaj za plus uznaje gdy bohater ma światopogląd zbieżny z moim, o tyle tutaj czułam się odrobinę oszukana. Również realia życia w kraju totalitarnym, podczas wojny i w czasie okupacji nie wydają mi się do końca autentyczne. Z przykrością muszę stwierdzić, że autor poszedł na łatwiznę, jakby bardziej mu zależało na satysfakcji czytelnika niż na autentyczności opisywanej rzeczywistości. Choć fabułę można czytać oczywiście niedosłownie, co zresztą sugerowałyby liczne nawiązania do homeryckiej "Odysei".
Podsumowując- solidnie napisana, ciekawa lektura na wakacyjne popołudnie. Trochę łez, trochę śmiechu, garść refleksji- tyle mogę zagwarantować. Miłośników realizmu i literatury "wysokich lotów" "Ulisses..." pewnie nie zachwyci. Ale moim zdaniem powieść przeczytać warto- bo zbyt często zapominamy, że imigranci to też ludzie i to często potrzebujący naszej pomocy i uwagi. Może tylko dzięki tak napisanym książką jesteśmy w stanie to zrozumieć?

Główny bohater powieści mieszka w dużym mieście z odrobinę zakręconym ojcem-bibliotekarzem, ciepłą matką i czterema kochającymi siostrami. Po ukończeniu nauki pragnie poślubić piękną Leilę, koleżankę z roku. Studiuje prawo, jest inteligentny, oczytany, zna kilka języków... A i jeszcze coś- mieszka w Iraku pod panowaniem Saddama Husajna.
Gdy wybucha wojna Saad Saad(co po...

Robert Baden- Powell był nie tylko świetnym żołnierzem i strategiem, ale i mądrym pedagogiem, co udowadnia w swojej książce "Scouting dla chłopców". Ten niezwykły podręcznik pokazuje, że scouting to nie tylko alternatywa dla telewizji i gier komputerowych, ale i sposób na wychowanie świadomej i odpowiedzialnej młodzieży. Niesamowite jak bardzo aktualne i pilne są problemy, o których twórca scoutingu pisał prawie 100 lat temu! Dlatego też książkę tę polecam nie tylko harcerzom, ale i każdemu kto ma jakikolwiek kontakt z wychowaniem młodzieży. Mądry był gość z tego Baden- Powella i warto korzystać z jego doświadczenia.

Robert Baden- Powell był nie tylko świetnym żołnierzem i strategiem, ale i mądrym pedagogiem, co udowadnia w swojej książce "Scouting dla chłopców". Ten niezwykły podręcznik pokazuje, że scouting to nie tylko alternatywa dla telewizji i gier komputerowych, ale i sposób na wychowanie świadomej i odpowiedzialnej młodzieży. Niesamowite jak bardzo aktualne i pilne są problemy,...