Baden-Powell of Gilwell

Można by pomyśleć, że to książka tylko dla harcerzy. Można by pomyśleć, że to książka nudna, pełna gderania starego dziadka, którego jedynym hobby jest pouczanie młodych, a przecież dziś mamy inne czasy. W przypadku takiego myślenia jak najbardziej prawdziwe jest powiedzenie "Nie oceniaj książki po okładce". Publikacja Baden - Powella to zbiór przemyśleć i rad dla młodego człowieka. Jak sam autor pisze na pierwszych stronach, nie znajdzie się tu recepty na szczęśliwie życie, jednak lektura pomaga dostrzec rzeczy, na które warto zwrócić uwagę w swej drodze do spełnienia. Oczywiście, pojawia się tu wiele informacji przestarzałych, wszak książka ta była pisana w epoce wiktoriańskiej, chociażby z dziedziny medycyny, jednak młody człowiek, dla którego książka ta jest przeznaczona, raczej nie ucierpi z tego powodu - publikacja skierowana jest głównie do wędrowników, czyli osób powyżej 16. roku życia, a te mają już podstawową wiedzę z zakresu biologii. Niekiedy opowieść nuży, powtarzają się te same motywy, przyjemności nie dodaje też specyficzny styl pisania - B-P nie miał szczególnego talentu literackiego, choć książkę tę czyta się w miarę dobrze. Każdy może w takim razie napisać coś na kształt "Wędrówki do sukcesu", każdy już coś przeżył, każdy, teoretycznie, posługuje się językiem polskim lub jakimkolwiek innym w mowie i piśmie, więc czemu ta książka jest wyjątkowa? Czy dlatego, że napisał ją ten wielki Robert Baden - Powell, zasłużony dla Wielkiej Brytanii, a niekiedy i innych krajów (mam tu na myśli wymyślenie skautingu)? Nie. Choć stylem wypowiedzi nie można się zachwycić, w czytelnika uderza to, w jaki sposób i co przekazuje nam Ste. Znajdziemy tutaj wiele porad, anegdotek, metafor i zwrotów bardzo konkretnych i bezpośrednich. B-P zdaje się poruszać tu wszystkie problemy, z jakimi boryka się dorastający człowiek – praca, hobby, rozwój osobowości, miłość, przyjaźń, nauka, poszukiwania Boga i celu własnego życia… Niczego nie krytykuje, nie osądza. Stara się tylko nakierować uwagę czytelnika na wartości ponadczasowe, na których oparty jest skauting – na braterstwo, patriotyzm, służbę Bogu, ludziom i Ojczyźnie, na rozwój. Nie zachęca do stawania się osobą określonego typu, a do własnych poszukiwać. Nie prowadzi za rączkę, a stojąc kawałek obok, pokazuje dyskretnie, na co zwrócić uwagę. Nie jest to kolejny poradnik typu „Jak osiągnąć szczęście w pięć minut”, ponieważ autor wielokrotnie podkreśla, że tylko my sami może uczynić siebie szczęśliwymi. To, z jaką szczerością zachwyca się człowiekiem, zwłaszcza młodym, przyrodą, ciężką pracą, jest wręcz namacalne. W tym tkwi fenomen „Wędrówki do sukcesu”. W tym, jak bardzo przejawia się tu osobowość Baden-Powella, jak wyraźnie widać tu jego szczere pragnienie wsparcia młodych ludzi w rozwoju, jak gorąco w nich wierzy. Lektura skłania do refleksji, nie tylko harcerzy i wędrowników. Dla jednych jest dzwoneczkiem, sprawia, że w młodych umysłach zaczynają pojawiać się wątpliwości, nowe idee i pomysły, że harcerz zaczyna zastawiać się i samodzielne badań wiele spraw, dla innych jest ukierunkowaniem ich myśli i sądzeń, a dla innych - podsumowaniem tego, co sobie w głowie ułożyli. Polecam ją każdemu, kto szuka siebie – nie, dzięki tej książce wędrówka nie skończy się, dzięki niej wejdzie się na kolejne piętro – o ile samemu zacznie się nań wspinać. B-P pokazuje nam tylko odpowiednie schody, ale to, czy zaczniemy na nie wchodzić i w jaki sposób, zależy tylko i wyłącznie od nas.