Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka przygodowa. która z każdym kolejnym rozdziałem nabiera tempa i staje się coraz bardziej wciągająca.
To nie jest wybitna pozycja z wielowarstwową fabułą i bogatym językiem- na to nie ma co liczyć.
"Smocze kły" potrafią jednak zająć czytelnika na kilka dobrych godzin i zapewnić mu fajną rozrywkę w klimacie Dzikiego Zachodu :)

Książka przygodowa. która z każdym kolejnym rozdziałem nabiera tempa i staje się coraz bardziej wciągająca.
To nie jest wybitna pozycja z wielowarstwową fabułą i bogatym językiem- na to nie ma co liczyć.
"Smocze kły" potrafią jednak zająć czytelnika na kilka dobrych godzin i zapewnić mu fajną rozrywkę w klimacie Dzikiego Zachodu :)

Ta książka ma taki klimat i jest tak fantastycznie napisana, że nie pozostaje mi nic innego, jak ocenić całość na 8, mimo że rozwiązania kilku wątków można domyślić się z łatwością.

Kolejny raz autor wciągnął mnie w swoją opowieść i czytałam jak zaczarowana. Niesamowicie plastyczna powieść.

Ta książka ma taki klimat i jest tak fantastycznie napisana, że nie pozostaje mi nic innego, jak ocenić całość na 8, mimo że rozwiązania kilku wątków można domyślić się z łatwością.

Kolejny raz autor wciągnął mnie w swoją opowieść i czytałam jak zaczarowana. Niesamowicie plastyczna powieść.

Tym razem autor jakoś mnie nie porwał.
Dobre opisy i fajnie oddany mroczny, zimowy klimat.
Intryga niestety dość przewidywalna.
Bardzo brakowało mi tu dowcipu Pana Michała Śmielaka. Inne książki autora zdecydowanie lepiej mi się czytało:)

Tym razem autor jakoś mnie nie porwał.
Dobre opisy i fajnie oddany mroczny, zimowy klimat.
Intryga niestety dość przewidywalna.
Bardzo brakowało mi tu dowcipu Pana Michała Śmielaka. Inne książki autora zdecydowanie lepiej mi się czytało:)

Stęskniłam się za klasycznymi kryminałami Agathy Christie, więc postanowiłam nadrobić kilka nieczytanych wcześniej tytułów.
Przy "Samotnym domu" bawiłam się wyśmienicie. Udzielił mi się klimat lata i nadmorskich wakacji.

Intryga bardzo fajna, Poirot w formie, mimo że już rozmyśla o emeryturze :)

Stęskniłam się za klasycznymi kryminałami Agathy Christie, więc postanowiłam nadrobić kilka nieczytanych wcześniej tytułów.
Przy "Samotnym domu" bawiłam się wyśmienicie. Udzielił mi się klimat lata i nadmorskich wakacji.

Intryga bardzo fajna, Poirot w formie, mimo że już rozmyśla o emeryturze :)

Nie da się ukryć, że to jedna z najbardziej rozpoznawalnych powieści Agathy Christie.
Intryga jest rewelacyjnie utkana, a mnogość bohaterów, która na początku wprawia w lekkie zakłopotanie, daje duże pole do kombinowania i szukania zabójcy.
Klimat tej historii jest wyjątkowy i nie do zapomnienia :)

Nie da się ukryć, że to jedna z najbardziej rozpoznawalnych powieści Agathy Christie.
Intryga jest rewelacyjnie utkana, a mnogość bohaterów, która na początku wprawia w lekkie zakłopotanie, daje duże pole do kombinowania i szukania zabójcy.
Klimat tej historii jest wyjątkowy i nie do zapomnienia :)

Od razu po pierwszym tomie sięgnęłam po drugi i...przepadłam :) Kolejny raz bardzo się wciągnęłam i dałam się wodzić za nos autorce.
Tę serię szczerze polecam wszystkim fanom prozy B.A Paris, bo klimat jest nieco podobny.

Od razu po pierwszym tomie sięgnęłam po drugi i...przepadłam :) Kolejny raz bardzo się wciągnęłam i dałam się wodzić za nos autorce.
Tę serię szczerze polecam wszystkim fanom prozy B.A Paris, bo klimat jest nieco podobny.

To była bardzo wciągająca historia z gatunku "domestic noir". Całość spina się od początku do końca bez słabszych momentów, a intryga jest ciekawa i dobrze poprowadzona.

Od razu sięgam po drugi tom.

To była bardzo wciągająca historia z gatunku "domestic noir". Całość spina się od początku do końca bez słabszych momentów, a intryga jest ciekawa i dobrze poprowadzona.

Od razu sięgam po drugi tom.

Ależ to była emocjonująca przygoda!

Nigdy wcześniej nie miałam przyjemności czytać książki spod pióra Jamesa Rollinsa, a po lekturze "Burzy piaskowej" czuję, że odnalazłam nowego ulubionego pisarza!
Otrzymujemy tu przygodę na miarę Indiany Jonesa i grupę rewelacyjnych bohaterów. Nie brakuje zaskakujących zwrotów akcji, pościgów, a nawet romansu. Fikcja miesza się z faktami historycznymi, co bardzo mi odpowiada. Do tego świetne opisy Omanu i pustynnych krajobrazów.

Dostrzegam wszystkie drobne wady tej powieści, jednak muszę przyznać, ze sprawiła mi frajdę jak żadna inna od dawna:)

Ależ to była emocjonująca przygoda!

Nigdy wcześniej nie miałam przyjemności czytać książki spod pióra Jamesa Rollinsa, a po lekturze "Burzy piaskowej" czuję, że odnalazłam nowego ulubionego pisarza!
Otrzymujemy tu przygodę na miarę Indiany Jonesa i grupę rewelacyjnych bohaterów. Nie brakuje zaskakujących zwrotów akcji, pościgów, a nawet romansu. Fikcja miesza się z...

Co za klimat!

Beskid Niski, opuszczone wsie, cmentarze i do tego wszystkiego wieczór kawalerski grupy panów.

Książka bardzo dobrze napisana. Czułam się tak, jakbym sama wędrowała nocą przez lasy i góry z poczuciem, że jestem obserwowana.

Trzyma w napięciu oraz wywołuje niepokój. Według mnie to udana mieszanka kryminału z horrorem.

Co za klimat!

Beskid Niski, opuszczone wsie, cmentarze i do tego wszystkiego wieczór kawalerski grupy panów.

Książka bardzo dobrze napisana. Czułam się tak, jakbym sama wędrowała nocą przez lasy i góry z poczuciem, że jestem obserwowana.

Trzyma w napięciu oraz wywołuje niepokój. Według mnie to udana mieszanka kryminału z horrorem.

Ta książka miała naprawdę fajny klimat i przyjemnie spędziłam przy niej czas. Taka opowieść z dreszczykiem dla nieco młodszych czytelników. Dobrze napisana, treść trochę wtórna, ale chętnie przeczytam kolejne części.

Ta książka miała naprawdę fajny klimat i przyjemnie spędziłam przy niej czas. Taka opowieść z dreszczykiem dla nieco młodszych czytelników. Dobrze napisana, treść trochę wtórna, ale chętnie przeczytam kolejne części.

Świetna, wielowarstwowa i skłaniająca do przemyśleń książka.

W tej historii zetkniemy się z mnóstwem współczesnych problemów: cancel culture, poprawność polityczna, rasizm i bezlitosność branży wydawniczej.
To opowieść również o tym, jak bardzo jesteśmy w stanie przesuwać granicę zła, gdy już zabrniemy za daleko...

Świetna, wielowarstwowa i skłaniająca do przemyśleń książka.

W tej historii zetkniemy się z mnóstwem współczesnych problemów: cancel culture, poprawność polityczna, rasizm i bezlitosność branży wydawniczej.
To opowieść również o tym, jak bardzo jesteśmy w stanie przesuwać granicę zła, gdy już zabrniemy za daleko...

Bardzo żałuję, ale ta część nieco mnie zawiodła.
Mimo że nadal darzę wielką sympatią Szwagra oraz Miśka- ten tom rozbawił mnie znacznie mniej, a sama historia jest nad wyraz absurdalna. No i brakuje tutaj niestety ducha świąt.

To jednak nie oznacza, że nie sięgnęłabym po dalsze losy naszych bohaterów (gdyby takowe powstały). Wręcz przeciwnie- z przyjemnością przeczytałabym więcej, byleby trzymały poziom części pierwszej:)

Bardzo żałuję, ale ta część nieco mnie zawiodła.
Mimo że nadal darzę wielką sympatią Szwagra oraz Miśka- ten tom rozbawił mnie znacznie mniej, a sama historia jest nad wyraz absurdalna. No i brakuje tutaj niestety ducha świąt.

To jednak nie oznacza, że nie sięgnęłabym po dalsze losy naszych bohaterów (gdyby takowe powstały). Wręcz przeciwnie- z przyjemnością przeczytałabym...

Jak na razie- najbardziej męcząca część i najbardziej niewiarygodna historia. Momentami miałam ochotę zakrzyknąć: czego tu nie ma! ;)
Relacja dwójki głównych bohaterów, dla której większość osób w ogóle czyta tę serię, także jakby nieco "siadła" i przestała być interesująca.
No i jak to u Mroza bywa- masa powtórzeń przewija się także i w tej książce.

Jak na razie- najbardziej męcząca część i najbardziej niewiarygodna historia. Momentami miałam ochotę zakrzyknąć: czego tu nie ma! ;)
Relacja dwójki głównych bohaterów, dla której większość osób w ogóle czyta tę serię, także jakby nieco "siadła" i przestała być interesująca.
No i jak to u Mroza bywa- masa powtórzeń przewija się także i w tej książce.

Już myślałam, że komedie kryminalne to kompletnie nie moja bajka, aż tu nagle z polecenia sięgnęłam po "Górę kłopotów" i przepadłam:)
Na kilka dni przeniosłam się do zaśnieżonego Świeradowa Zdroju i spędziłam bardzo przyjemny czas z pewną osobliwą rodzinką. Rodzinne przygotowania do świąt Bożego Narodzenia zostają przerwane przez serię niefortunnych zdarzeń. Kapitalne dialogi i pomysły autora rozbrajały mnie raz po raz, a momentami naprawdę śmiałam się w głos.

Bawiłam się rewelacyjnie i niczego nie żałuję. Dla mnie to najlepsza "świąteczna książka", z jaką miałam do tej pory styczność.

Już myślałam, że komedie kryminalne to kompletnie nie moja bajka, aż tu nagle z polecenia sięgnęłam po "Górę kłopotów" i przepadłam:)
Na kilka dni przeniosłam się do zaśnieżonego Świeradowa Zdroju i spędziłam bardzo przyjemny czas z pewną osobliwą rodzinką. Rodzinne przygotowania do świąt Bożego Narodzenia zostają przerwane przez serię niefortunnych zdarzeń. Kapitalne...

Tatusiowe wspomnienia z lat młodości. Okraszone dowcipem, a także pewną dozą przemyśleń i przechwałek.
Opowieści pełne chaosu, przygód i niezwykłych postaci.
W tej części poznacie pierwszych przyjaciół Tatusia Muminka: wspaniałego wynalazcę Fredriksona, pociesznego Wiercpiętka, leniwego Joka, a nawet prawdziwego Ducha:)

Tatusiowe wspomnienia z lat młodości. Okraszone dowcipem, a także pewną dozą przemyśleń i przechwałek.
Opowieści pełne chaosu, przygód i niezwykłych postaci.
W tej części poznacie pierwszych przyjaciół Tatusia Muminka: wspaniałego wynalazcę Fredriksona, pociesznego Wiercpiętka, leniwego Joka, a nawet prawdziwego Ducha:)

Drugie spotkanie z Martą Kisiel i po raz kolejny- totalny niewypał. Zamysł powieści spodobał mi się bardzo, ale autorka reprezentuje typ poczucia humoru, który kompletnie mi nie leży. Dla mnie "Dożywocie" jest po prostu nudne i zupełnie nieśmieszne.

Drugie spotkanie z Martą Kisiel i po raz kolejny- totalny niewypał. Zamysł powieści spodobał mi się bardzo, ale autorka reprezentuje typ poczucia humoru, który kompletnie mi nie leży. Dla mnie "Dożywocie" jest po prostu nudne i zupełnie nieśmieszne.

To jedna z najlepiej ocenianych książek Nicholasa Sparka, jednak dla mnie nie okazała się tą ulubioną. Były pozycje, które znacznie mocniej chwytały mnie za serce.
To opowieść o tym, że życie często układa się nie po naszej myśli, mimo naszych najszczerszych chęci. To niezwykle filmowa historia, w której bardzo szybko można domyślić się zakończenia.
Dobra, ale dla mnie-nie najlepsza tego autora:)

To jedna z najlepiej ocenianych książek Nicholasa Sparka, jednak dla mnie nie okazała się tą ulubioną. Były pozycje, które znacznie mocniej chwytały mnie za serce.
To opowieść o tym, że życie często układa się nie po naszej myśli, mimo naszych najszczerszych chęci. To niezwykle filmowa historia, w której bardzo szybko można domyślić się zakończenia.
Dobra, ale dla mnie-nie...