Burza piaskowa

Lubię autora, lubię przygodowe książki, jednak ta.. za dużo, za grubo, nie miałam przyjemności, dobrnelamndo końca z rozczarowaniem. Nie tym razem mr Rollins...

Lubię autora, lubię przygodowe książki, jednak ta.. za dużo, za grubo, nie miałam przyjemności, dobrnelamndo końca z rozczarowaniem. Nie tym razem mr Rollins...

Pokaż mimo to

Książka dobra. Mogę polecić wszystkim. Bardzo fajna akcja, spójna i ciekawa. Taka prawdziwa sensacyjna przygodówka.

Książka dobra. Mogę polecić wszystkim. Bardzo fajna akcja, spójna i ciekawa. Taka prawdziwa sensacyjna przygodówka.

Pokaż mimo to

Książka mi się podobała, ale dosyć szybko zaczęłam podchodzić do niej z pewnym przymrużeniem oka. Po prostu momentami przypominała mi bardziej parodię tego rodzaju, ale bawiłam się dzięki temu jeszcze lepiej. Fajna bajka dla dorosłych.

Książka mi się podobała, ale dosyć szybko zaczęłam podchodzić do niej z pewnym przymrużeniem oka. Po prostu momentami przypominała mi bardziej parodię tego rodzaju, ale bawiłam się dzięki temu jeszcze lepiej. Fajna bajka dla dorosłych.

Pokaż mimo to

Cieszę się, że przygodę z tą serią zaczęłam od drugiej części, która zdecydowanie bardziej mi się podobała. Zaczynając od „Burzy piaskowej” zniechęciłabym się zupełnie niepotrzebnie. Dużo w tej książce akcji i przygody, jak ktoś lubi klimaty Indiany Jonesa, to myślę, że się w niej odnajdzie. Pomimo ciekawej tematyki zaginionego starego miasta i dosyć dobrych bohaterów do mnie ta pozycja nie przemówiła. Za dużo się działo, a jakoś mało wartościowych treści. Końcowe rozwiązanie związane z wyjściem z tego tajemniczego miasta strasznie naciągane, cała tajemnica i te wszystkie zagadki powstały zupełnie niepotrzebnie, wystarczyło wejść tylnym wyjściem. Było tutaj trochę ciekawostek, ale i wiele bzdurek. Dobrze się ją czytało, całkiem niezła lektura. Czy polecam? Niekoniecznie, aczkolwiek kolejna część o wiele lepsza, więc chyba warto się przemęczyć.

Cieszę się, że przygodę z tą serią zaczęłam od drugiej części, która zdecydowanie bardziej mi się podobała. Zaczynając od „Burzy piaskowej” zniechęciłabym się zupełnie niepotrzebnie. Dużo w tej książce akcji i przygody, jak ktoś lubi klimaty Indiany Jonesa, to myślę, że się w niej odnajdzie. Pomimo ciekawej tematyki zaginionego starego miasta i dosyć dobrych bohaterów do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Krótko i do rzeczy. Książka jest głupia jak but. Charakterem bardzo przypomina powieści Dana Browna, ale z nieco lżejszym tonem. Fabuła ledwie trzyma się kupy, część postaci jest prawie karykaturalnych. Bardzo duża ilość akcji, która została niewątpliwie zainspirowana amerykańskimi filmami. Jest zaginiona cywilizacja, są tajne służby z bondowskimi gadżetami, tajemne stowarzyszenia. Jest też niewielki wątek romantyczny. Całość dopina logika filmowa, duża ilość pseudonauki i brak dbałości o poprawność czegokolwiek, szczególnie działania broni i innych rodzajów techniki.

Z takiego miksu można spodziewać się raczej bubla, ale całość jakimś cudem działa. Książka nadaje się łatwy i emocjonujący przerywnik, jeśli nie weźmie się jej zbyt poważnie. A jak komuś udaje się to wytrzymać, to ma do dyspozycji już kilkanaście takich przerywników w tej serii i co najmniej jedną serię poboczną.

Ocena jest nieco naciągana, ale adekwatna przy traktowaniu, jakie opisałem.

Krótko i do rzeczy. Książka jest głupia jak but. Charakterem bardzo przypomina powieści Dana Browna, ale z nieco lżejszym tonem. Fabuła ledwie trzyma się kupy, część postaci jest prawie karykaturalnych. Bardzo duża ilość akcji, która została niewątpliwie zainspirowana amerykańskimi filmami. Jest zaginiona cywilizacja, są tajne służby z bondowskimi gadżetami, tajemne...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ta książka to znakomity przykład na to jak z całkiem dobrego pomysłu na fabułę wyprodukować knota literackiego . Na podstawie opisów wydawnictwa , myślałem , że będzie to powieść w stylu "Kodu da Vinci" i może by tak było , gdyby autor nie włączył do fabuły wątków fantastycznych i baśniowych . Poza tym wszyscy strzelają do wszystkich , jedni uciekają inni ich gonią , a później zamieniają się rolami . Tygrysy atakują tylko "tych złych" , kobiety same się zapładniają , a artefakty wskazują same drogę do "skarbu" - kompletna paranoja . Na dodatek styl autora przypomina romansidło z przełomu dziewiętnastego i dwudziestego wieku . Oto kilka przykładów :"śmigłowiec zakwitł ognistym kwiatem" , "granat wybuchł brylantowym błyskiem" , "Sofia popatrzyła na Omahę jaśniejącym jantarem oczu" , litości (!!!) . Te dwa pierwsze cytaty odnoszą się do pola walki , cóż za zgodność formy z treścią .
Nadęty i kwiecisty styl udzielił się również tłumaczowi , bo nie brakuje w tekście takich sformułowań jak : "...zakwitnął karmazynem ..." i do tej pory zastanawiam się jak coś może zakwitnąć rybą . "...lampa olejna..." , a powinno być olejowa , bo olejna jest zazwyczaj tylko farba . Frazeologia ! Z tłumaczenia dowiadujemy się również , że do odmierzania odległości na mapie służy ... kątomierz . Ratunku !
Mimo wszystko potraktowałem tę lekturę jak dobrą rozrywkę , co rusz wyszukując kwieciste zwroty i różne drobne głupotki .
Pod względem poznawczym "Burza piaskowa" jest całkowicie niewiarygodna , bo trudno czytelnikowi odróżnić fikcje od faktów , zresztą tych ostatnich jest niewiele .
Dziwi mnie tylko wysoka ocena czytelników tego wątpliwego "dzieła" . Czyżbym przeczytał inną książkę o tym samym tytule ?

Moim zdaniem lektura "Burzy piaskowej" to strata czasu i na pewno jest to moje ostatnie "spotkanie" z James'em Rollins'em .

Ta książka to znakomity przykład na to jak z całkiem dobrego pomysłu na fabułę wyprodukować knota literackiego . Na podstawie opisów wydawnictwa , myślałem , że będzie to powieść w stylu "Kodu da Vinci" i może by tak było , gdyby autor nie włączył do fabuły wątków fantastycznych i baśniowych . Poza tym wszyscy strzelają do wszystkich , jedni uciekają inni ich gonią , a...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zbyt rozbudowana tresc i obszerne opisy oraz nudne dialogi powodują czeste wyłączanie sie z procesu czytania mimo ciekawego wątku glownego i tematyki arabskiej ktorą bardzo cenie.

Zbyt rozbudowana tresc i obszerne opisy oraz nudne dialogi powodują czeste wyłączanie sie z procesu czytania mimo ciekawego wątku glownego i tematyki arabskiej ktorą bardzo cenie.

Pokaż mimo to

Moje pierwsze spotkanie z Sigmą Force i jej bohaterami minęło całkiem przyjemnie. Co prawda trochę za bardzo rozbudowane „opisy przyrody” leciałam trochę po łebkach, ale nie straciła na tym treść tej książki.
Sama historia bardzo ciekawa, kilka nowych wiadomości zostało zapisanych na moim twardym dysku. Bohaterowie zróżnicowani, jednych lubi się od razu, innych wręcz przeciwnie. Jeszcze inni lekko nas wkurzają. Ale przecież o to chodzi, żeby było różnorodnie a nie płasko i bez wyrazu.
Kilka tomów przede mną, więc jak zatęsknię za Sigmą, to do niej sobie wrócę.

Moje pierwsze spotkanie z Sigmą Force i jej bohaterami minęło całkiem przyjemnie. Co prawda trochę za bardzo rozbudowane „opisy przyrody” leciałam trochę po łebkach, ale nie straciła na tym treść tej książki.
Sama historia bardzo ciekawa, kilka nowych wiadomości zostało zapisanych na moim twardym dysku. Bohaterowie zróżnicowani, jednych lubi się od razu, innych wręcz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Wentylator astmatycznie poruszał powietrzem" - to tylko jeden z kwiatków (oczywiście może to być też zasługa tłumaczenia) jakimi raczy nas James Rollins. Mało tego, chyba tylko tu zobaczymy podskakujące całe podniebne miasto.

Początek książki jest całkiem dobry. Zawiązanie akcji daje nam nadzieję na przygodę godną Indiany Jonesa, czy łamigłówkę historyczną a la Dan Brown. Niestety Omaha Dunn nic nie ma w sobie z Indiany (choć autor usilnie próbuje nas przekonać, że ma), ani fabuła jakoś specjalnie nie zyskuje głębi.

Druga część książki to już tylko wybuchy, pościgi i niewiarygodne zjawiska, które Rollins niby argumentuje naukowo, ale jak dla mnie to wszystko jest czystą fikcją, w którą jakoś nie mogłem się zanurzyć.

Nie mogłem się zaangażować również przez papierowych i wyidealizowanych bohaterów oraz głupi wątek niby-romansowy (dwóch samców alfa drużyny smali cholewki do pięknej, mądrej ale jakże delikatnej pani profesor; a także "och zakochałem się po dwóch zdaniach wymienionych z nią").

Pomimo tych wad, jest to lektura lekka i całkiem przyzwoita. Chętnie sięgnę po kolejne tomy (choć mam nadzieję, że ich poziom będzie rósł). Jeżeli ktoś do tego lubi hollywoodzkie wybuchy i rozwiązania, może sobie jeden punkcik dodać do oceny.

Moja kulinarna ocena: Szef kuchni, który gotuje na naszych oczach dwoi się i troi podrzucając jedzenie na patelni i podsycając ogień. Ostatecznie jednak otrzymujemy na talerzach zwyczajne falafel z dodatkami.

"Wentylator astmatycznie poruszał powietrzem" - to tylko jeden z kwiatków (oczywiście może to być też zasługa tłumaczenia) jakimi raczy nas James Rollins. Mało tego, chyba tylko tu zobaczymy podskakujące całe podniebne miasto.

Początek książki jest całkiem dobry. Zawiązanie akcji daje nam nadzieję na przygodę godną Indiany Jonesa, czy łamigłówkę historyczną a la Dan Brown....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To książka do przebiegnięcia możliwie szybko i bez zastanowienia. Tylko wtedy może być całkiem znośną, a nawet przyjemną lekturą.
Całość sprowadza się do uciekania głównych bohaterów, gonienia ich przez tych złych, dużej dawki strzelaniny i oczywiście odkrywania ,,zagadek'' w grobowcach z czasów biblijnych, a wszytko okraszone teoriami fizyczno-biologicznymi na granicy magii i terminologii popularnonaukowej.

To książka do przebiegnięcia możliwie szybko i bez zastanowienia. Tylko wtedy może być całkiem znośną, a nawet przyjemną lekturą.
Całość sprowadza się do uciekania głównych bohaterów, gonienia ich przez tych złych, dużej dawki strzelaniny i oczywiście odkrywania ,,zagadek'' w grobowcach z czasów biblijnych, a wszytko okraszone teoriami fizyczno-biologicznymi na granicy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to