Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam mieszane uczucia do tej książki. Z jednej strony podoba mi się wybrany temat, a i fabuła jest ciekawa, wbrew niektórym komentarzom pozytywnie odbieram też ożywienie znaków herbowych. Duże zastrzeżenia budzą za to płaskie postacie i fatalny poziom językowy. Irytuje także dziwnie zakończony, chyba w ogóle niepotrzebnie zaczęty, wątek Starszej krwi. Nie urzekły mnie też sceny erotyczne. Widać niestety, przede wszystkim po "sztuczności" współczesnych i w istocie podobnych do siebie bohaterów wrzuconych do podręcznika od historii, że to książka na zamówienie. Husyci Sapkowskiego to na pewno nie są i szkoda trochę zmarnowanego potencjału na naprawdę porządną pozycję z gatunku powieść historyczna z elementami fantasy. Czyta się jednak dosyć dobrze i szybko. To po prostu taki fast food literacki.

Mam mieszane uczucia do tej książki. Z jednej strony podoba mi się wybrany temat, a i fabuła jest ciekawa, wbrew niektórym komentarzom pozytywnie odbieram też ożywienie znaków herbowych. Duże zastrzeżenia budzą za to płaskie postacie i fatalny poziom językowy. Irytuje także dziwnie zakończony, chyba w ogóle niepotrzebnie zaczęty, wątek Starszej krwi. Nie urzekły mnie też...

Spodobała mi się okładka, spodobał mi się tytuł, opis z tyłu książki też zachęcał. Lubię fantasy i nie jestem bardzo wymagająca, a jednak Kroniki żelaznego druida mnie rozczarowały. Ta historia mogłaby zrobić na mnie wrażenie, ale opowiedziana innym językiem. Przemawia do mnie zarówno bardziej mroczne fantasy, jak i to z założenia humorystyczne. Nie wiem co K.Hearne chciał osiągnąć, ale zabawne toto nie jest, a napięcia też nie buduje. Jak na mój gust zbyt naiwne, zbyt przewidywalne, a humor kiepski. W którymś z tomów trylogii(chyba III) główny bohater wspomina N.Gaimana - oj, do tego pana to autorowi daleko.

Spodobała mi się okładka, spodobał mi się tytuł, opis z tyłu książki też zachęcał. Lubię fantasy i nie jestem bardzo wymagająca, a jednak Kroniki żelaznego druida mnie rozczarowały. Ta historia mogłaby zrobić na mnie wrażenie, ale opowiedziana innym językiem. Przemawia do mnie zarówno bardziej mroczne fantasy, jak i to z założenia humorystyczne. Nie wiem co K.Hearne chciał...

Temat fajny,ale tragicznie płytkie postacie, nieciekawe dialogi. Lubię czuć emocje czytając, zastanawiać się nad tym co się dzieje w głowie bohatera, przeżywać jego rozterki. W tej książce niestety wszystko jest czarno - białe i oklepane, jakby to była pozycja dla dzieci.

Temat fajny,ale tragicznie płytkie postacie, nieciekawe dialogi. Lubię czuć emocje czytając, zastanawiać się nad tym co się dzieje w głowie bohatera, przeżywać jego rozterki. W tej książce niestety wszystko jest czarno - białe i oklepane, jakby to była pozycja dla dzieci.