Zabawna przygodówka osadzona na średniowiecznym Śląsku, w której Polska sprzed akcesji do UE przeglądać może swoje lęki i nadzieję. Ciekawe lekcja historii , kultury i rys nt. Niuansów Śląskiej specyfiki. Więcej w mojej recenzji na YT. Na pewno mogę polecić każdemu tę książkę, nawet jeśli przy pierwszej lekturze można odczuwać zbytni natłok akcji, faktów i polityki...

Zabawna przygodówka osadzona na średniowiecznym Śląsku, w której Polska sprzed akcesji do UE przeglądać może swoje lęki i nadzieję. Ciekawe lekcja historii , kultury i rys nt. Niuansów Śląskiej specyfiki. Więcej w mojej recenzji na YT. Na pewno mogę polecić każdemu tę książkę, nawet jeśli przy pierwszej lekturze można odczuwać zbytni natłok akcji, faktów i polityki...

4 gwiazdki. Pięknie napisana nuda tak nudna, że może zabić. Bohaterowie bez charakteru, a zwłaszcza główny bohater, którego po skończeniu książki nadal nie znam. Po kolejne tomy nie sięgnę.

4 gwiazdki. Pięknie napisana nuda tak nudna, że może zabić. Bohaterowie bez charakteru, a zwłaszcza główny bohater, którego po skończeniu książki nadal nie znam. Po kolejne tomy nie sięgnę.

Świetna książka z ciekawą fabułą, humorem, przekazem i realiami w których to osadzono. Jedyny minus jak dla mnie, to trochę za dużo trudnych nazwisk, heraldyki i łaciny.

Świetna książka z ciekawą fabułą, humorem, przekazem i realiami w których to osadzono. Jedyny minus jak dla mnie, to trochę za dużo trudnych nazwisk, heraldyki i łaciny.

Cały czas do przodu.

Lubię jak się dzieje, ale na Boga nie tyle. Lubię też historię, ale nie historię wojskowości. W rezultacie choć Sapka kocham, to Trylogii Husyckiej nie potrafię polubić.

Próbowałam się do niej przekonać już drugi raz. Tym razem przeczytałam dwa tomy. Zaczęłam trzeci. Niestety nieomal bez przerwy czułam się jak dziecko liżące loda przez szybę. Reynevan mnie drażnił, Szarlej pozostawił obojętną, Pomurnika było jak na lekarstwo, tytułów i herbów za to zbyt wiele. Pogubiłam się w losach bohaterów i mało mnie one obchodziły. Jeden Samson Miodek zaś wiosny nie czyni.

Pora pogodzić się z tym, że choć Sapka kocham, to kocham za Wiedźmina. Z tych względów, bez żalu porzuciłam Trylogię Husycką i po raz enty sięgnęłam po sagę wiedźmińską.

Cały czas do przodu.

Lubię jak się dzieje, ale na Boga nie tyle. Lubię też historię, ale nie historię wojskowości. W rezultacie choć Sapka kocham, to Trylogii Husyckiej nie potrafię polubić.

Próbowałam się do niej przekonać już drugi raz. Tym razem przeczytałam dwa tomy. Zaczęłam trzeci. Niestety nieomal bez przerwy czułam się jak dziecko liżące loda przez szybę. Reynevan...

Długo mi zajęło przeczytanie tej książki, ale nie znaczy to, że czytało mi się źle. Znakomita fabuła i akcja, bardzo dużo wątków, które na początku sprawiają, że drapiesz się w głowę i myślisz "Co?", a potem autor z niesamowitą łatwością łączy fakty tak, że nagle wszystko ma sens. Postacie są dobrze zbudowane i ich historia łączy nas jako czytelników z nimi. Pokochałem Samsona Miodka, Reynevana i Szarleja i nie mogę się doczekać przeczytania kontynuacji ich szalonych przygód!

Długo mi zajęło przeczytanie tej książki, ale nie znaczy to, że czytało mi się źle. Znakomita fabuła i akcja, bardzo dużo wątków, które na początku sprawiają, że drapiesz się w głowę i myślisz "Co?", a potem autor z niesamowitą łatwością łączy fakty tak, że nagle wszystko ma sens. Postacie są dobrze zbudowane i ich historia łączy nas jako czytelników z nimi. Pokochałem...

Troszkę nie wiem jak zrecenzować tę książkę i wydaję mi się, że cokolwiek powiem, będzie niemiarodajne, gdyż to zaledwie wycinek większej historii.

Na uwagę zasługuje niezwykła dbałość o szczegóły historyczne oraz fenomenalny research. Akcja powieści dzieje się w XV wieku i faktycznie za każdym otworzeniem książki czy audiobooka czytelnik jest wręcz przeteleportowywany w te realia. Klimatu nadaje też stylizowany język/ sposób wypowiadania się postaci. Wrażenie potęgowane jest po tysiąckroć, gdy włączy się audiobook zrobiony jako słuchowisko z podziałem na role, muzyką oraz dźwiękami otoczenia.

Postacie są sympatyczne i dobrze napisane (a dialogi, to w ogóle cudo!). Z pewnością swoją osobowością wybija się główny bohater - Reinman. Persona iście skrajna. Przejawia zachowania od bezdennej głupoty po niezwykle błyskotliwe myśli, nie raz poparte wiedzą ze studiów. Okropnie przerysowany charakter, ale taki on miał być. Może nie koniecznie jest skory wzbudzić naszą sympatię, prędzej politowanie, ale gdyby cokolwiek zmienić w jego osobowości ujęło by to i historii i wszelkiej maści komizmowi.

Aspekt, który najmniej mnie kupił to fabuła, co nie znaczy, że była zła. Osobiście nie czułam, że muszę wiedzieć co się wydarzy dalej. Raczej po prostu fajnie mi się tego słuchało. Tempo i balans pomiędzy pełnego napięcia akcją a luźniejszymi momentami jest idealnie wywarzony. Przygód, które przeżywają nasi bohaterowie też jest wiele i nie da się z nimi nudzić.

Podsumowując, jest to po prostu bardzo dobra książka. Może nie każdym aspektem mnie wgniotła w fotel, ale nie da się odmówić Sapkowskiemu kunsztu literackiego.

Troszkę nie wiem jak zrecenzować tę książkę i wydaję mi się, że cokolwiek powiem, będzie niemiarodajne, gdyż to zaledwie wycinek większej historii.

Na uwagę zasługuje niezwykła dbałość o szczegóły historyczne oraz fenomenalny research. Akcja powieści dzieje się w XV wieku i faktycznie za każdym otworzeniem książki czy audiobooka czytelnik jest wręcz przeteleportowywany w...

Ocena dotyczy audiobooka superprodukcji

Ocena dotyczy audiobooka superprodukcji

NIE DOTRWAŁEM NAWET DO POŁOWY
CZYTAJĄC „NARRENTURM” PANA ANDRZEJA SAPKOWSKIEGO
Aby wypożyczyć z biblioteki pierwszą część tzw. trylogii husyckiej miałem kilka powodów. Po lekturze rozprawy ukazującej teorię szkolnictwa (czyt. jego ideał),a znając realia, doznałem niemałej frustracji. Zatem szukałem czegoś lżejszego w odbiorze, najlepiej wciągającego w inny świat z wartką akcją. W ostatnim czasie, być może przypadkowo, natknąłem się na bardzo pozytywne opinie o książce. Moje zamiłowanie do historii, to kolejny argument. Jednak przeważyła wiadomość, że jeden z epizodów powieści toczy się w mieście mojego dzieciństwa i młodości. Zasłużona sława Autora, powieść przygodowa, tło historyczne, a do tego moje kochane miasto. Wszystkiego, aż nadto.
Zaczęło się źle i nie wiedziałem, że będzie jeszcze gorzej. Poznałem głównego bohatera, który nie był dla mnie bohaterem, a zwykłą szują lub gorzej. Może jestem staroświecki, ale nie lubię być zmuszanym do sympatyzowania z niegodziwcem. Czy ktoś zauważył, że Leon Zawodowiec, to morderca za pieniądze i deprawator dziecka? Rozumiecie o co mi chodzi. Bywa, że zrobimy coś złego, ale nie można nazywać tego dobrym czynem. Tutaj rycerz, niejaki Reynevan, idzie na całość z małżonką innego rycerza. Trzeba jednak wiedzieć, że tamten wyjechał na wojnę i będąc rannym nie mógł wrócić do domu. Wyobrażacie sobie? Żołnierz jedzie na wojnę, nie może bronić swojego domostwa, w tym i małżonki, „bohater” to wykorzystuje, a ja mam przez kilkaset stron z wypiekami na twarzy przeżywać: złapią go, czy nie złapią, spotka kochankę, czy też nie. Jakże żałowałem, że nie zabito go, gdy była okazja. Byłyby dwa rozdziały: erotyczny i z zabójstwem. Tyle.
Jednak jakoś to przegryzłem i brnąłem dalej.
Ukazany podział społeczny, to nie tylko książęta, rycerze, duchowni, mieszczanie, chłopi, Ślązacy, Niemcy, Czesi, ale przede wszystkim katolicy i niekatolicy. Ci pierwsi są zawsze i wszędzie źli i bardzo źli, co jeszcze bardziej ukazuje poczciwość tych drugich. Katoliccy duchowni oraz zakonnicy, to wszelkiego rodzaju najgorsi z najgorszych w każdej dziedzinie: władzy, zachłanności, wyuzdania, obłudy itd. itd. Nikt z nich nie widzi swoich grzechów, a jedynie innych. Za to świeccy, niby wyznają wiarę, ale tylko oficjalnie pod przymusem, a w skrytości słowem i czynem uznają to wszystko za kompletną bzdurę. Zupełnie inaczej ukazani są Husyci, Katarzy, Żydzi i Muzułmanie. Rozważni, dobroduszni i mądrzy, a jak mordują, to tylko przymuszeni przez krzyżowców. Dla mnie to jakiś bzik na punkcie katolickości, a nie ukazanie tła historycznego w powieści.
Z niechęcią czytałem dalej.
Wreszcie niebohaterski bohater przybył do mojego miasta. Spoglądał na nieistniejące budowle, przechodził w odwrotnym kierunku niż powinien. To H. Sienkiewicz kazał się związać i sam się uwolnił, aby taka drobnostka w powieści nie była fikcją, a tutaj nie można było sprawdzić, że coś zostało zbudowane znacznie później?
Wypożyczyłem dla przyjemności, a przecież jej nie mam. Nawet już mnie nie ciekawi, czy Reynevan znowu spotka zamężną Adelę. Dość, pomyślałem i tak też zrobiłem.

NIE DOTRWAŁEM NAWET DO POŁOWY
CZYTAJĄC „NARRENTURM” PANA ANDRZEJA SAPKOWSKIEGO
Aby wypożyczyć z biblioteki pierwszą część tzw. trylogii husyckiej miałem kilka powodów. Po lekturze rozprawy ukazującej teorię szkolnictwa (czyt. jego ideał),a znając realia, doznałem niemałej frustracji. Zatem szukałem czegoś lżejszego w odbiorze, najlepiej wciągającego w inny świat z wartką...

Czytałem dawno temu, ale nadal pamiętam charakterystyczny klimat tej powieści, typowy dla twórczości Sapkowskiego. No i Zawisza Czarny :D

Czytałem dawno temu, ale nadal pamiętam charakterystyczny klimat tej powieści, typowy dla twórczości Sapkowskiego. No i Zawisza Czarny :D

Z wielką przyjemnością i z wielkim sentymentem po kilkunastu latach powróciłem do pierwszej części trylogii husyckiej. Wg mnie książka jest rewelacyjna pod każdym względem. Mamy tutaj wszystko czego czytelnik może się spodziewa. Jest więc ciekawa historia, mocno osadzona w ciekawych realiach historycznych, mamy opis bitew, pościgów i ucieczek, jest też magia oraz są ciekawe postaci. Nic tylko czytać, albo też słuchać w postaci audiobooków. Serdecznie polecam.

Z wielką przyjemnością i z wielkim sentymentem po kilkunastu latach powróciłem do pierwszej części trylogii husyckiej. Wg mnie książka jest rewelacyjna pod każdym względem. Mamy tutaj wszystko czego czytelnik może się spodziewa. Jest więc ciekawa historia, mocno osadzona w ciekawych realiach historycznych, mamy opis bitew, pościgów i ucieczek, jest też magia oraz są...