Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tytułowa Bridget Jones to trzydziestokilkulatka pracująca w jednym z londyńskich wydawnictw. Od lat bezskutecznie stara się rzucić palenie, ograniczyć spożywanie alkoholu i zrzucić pięć kilo. Przede wszystkim jednak marzy o tym, by w końcu znaleźć mężczyznę, który nie będzie emocjonalnie popaprany i z którym będzie mogła stworzyć zdrowy i szczęśliwy związek. Wraz z Nowym Rokiem w jej życiu szykują się w końcu zmiany. Daniel Cleaver, urzekający playboy, do którego Bridget od miesięcy po kryjomu wzdychała, zaczyna w końcu otwarcie z nią flirtować. Problem w tym, że jest jednocześnie jej… szefem. Ponadto, na horyzoncie pojawia się niejaki Mark Darcy, najlepsza partia w Londynie. Czy jednak skarpetki w trzmiele na pierwszym spotkaniu nie przekreślą obiecującej znajomości? Helen Fielding stworzyła bohaterkę, która choć przerysowana, jest przesympatyczna i sprawia, że łatwiej jest zaakceptować własne wady i kompleksy. Codzienne sprawdzanie wagi, która nieustannie skacze w górę i w dół o kilka kilogramów za sprawą słodkich pyszności oraz litrów pochłanianego wina/piwa/krwawej Mary. Feministyczne dysputy i kilkugodzinne analizowanie każdego słowa, które padło z ust faceta, na którym jej zależy. Zmagania z despotyczną i zwichrowaną emocjonalnie matką, która wszystko wie lepiej i na siłę chce wszystkich reformować zgodnie z własnym widzimisię. Przeżywanie horroru na zjazdach rodzinnych, w których co druga osoba pyta, o życie uczuciowe i ubolewa nad wkrótce nieodwracalnym staropanieństwem. Powieść Helen Fielding to świetna lektura na leniwy wieczór – jest niewymagająca i gwarantuje poprawę nastroju. Lekki i nieskomplikowany styl autorki oraz wszędobylski angielski humor uczyniły z Dziennika niezwykle przyjemną i prostą w odbiorze lekturę. Choć ilość wątków poruszonych w książce jest zatrważająca, a liczba wpadek głównej bohaterki woła o pomstę do nieba, warto sięgnąć po pierwszy tom serii o przygodach Bridget Jones, aby zrelaksować się przy czymś lekkostrawnym i niezobowiązującym. Osobiście powrót do tej historii uważam za udany i pewnie dlatego z tym większą chęcią sięgnę po kontynuację.

Tytułowa Bridget Jones to trzydziestokilkulatka pracująca w jednym z londyńskich wydawnictw. Od lat bezskutecznie stara się rzucić palenie, ograniczyć spożywanie alkoholu i zrzucić pięć kilo. Przede wszystkim jednak marzy o tym, by w końcu znaleźć mężczyznę, który nie będzie emocjonalnie popaprany i z którym będzie mogła stworzyć zdrowy i szczęśliwy związek. Wraz z Nowym...

Zbiór jedenastu opowiadań polskich pisarzy w formie listów miłosnych prezentuje pewne historie miłosne. A jak wiadomo miłość miewa różne oblicza, znajdziemy tu opowiadania o miłości pomiędzy: tancerkę a jej widzem, czeczeńskim żołnierzem a piękną Polkę czy parę dawnych kochanków, naukowców. Wszystkie opowiadają swoistą historię o górnolotnym uczuciu jakim jest miłość, czasami na poważnie, czasami z humorem, czasami romantycznie a nawet ironicznie. Całość oceniam przeciętnie, zbiór stanowi lekką lekturę na letnie, leniwe popołudnia. Na wyróżnienie zasługują moim zdaniem dwie pozycje.
1."Ranking emocji" autor Janusz Leon Wiśniewski - list, który opowiada o wykorzystanej kobiecie, która nie pozostaje dłużna swojemu "oprawcy". Zemsta bywa słodka, także mści się na sekretarce, z którą przyłapała swojego byłego kochanka. Całość utrzymana na wysokim poziomie, nieco groteskowo i ironicznie o mężczyźnie który nigdy nie znała prawdziwej miłości. Polecam.
2."Kiedy gasną światła" autor Joanna Szczepkowska - tu poznajemy historię pewnego chłopak, który przychodzi do teatru na każdy spektakl by podziwiać grę autorską jednej panny. Zachwycony jej talentem, urodą, gracją przelewając na papier całe uwielbienie dla jej osoby. Wszytko się jednak zmienia, gdy pewnego dnia poznaje w teatrze pewną damę. Intrygująca, zaskakująca opowieść o pewnej miłości i jej obliczach. Polecam.
Ku mojemu wielkiemu zdziwieniu pozostałe listy oceniam jako przeciętne, może dlatego że spodziewałam się po tej pozycji nieco więcej. Większość listów jest o miłości nieco trudnej, niespełnionej, obłudnej, odrzuconej, spisanej na straty. A przecież można napisać tak wiele historii o tej spełnionej, która pozostaje już na zawsze w sercach i pamięć kochanków.

Zbiór jedenastu opowiadań polskich pisarzy w formie listów miłosnych prezentuje pewne historie miłosne. A jak wiadomo miłość miewa różne oblicza, znajdziemy tu opowiadania o miłości pomiędzy: tancerkę a jej widzem, czeczeńskim żołnierzem a piękną Polkę czy parę dawnych kochanków, naukowców. Wszystkie opowiadają swoistą historię o górnolotnym uczuciu jakim jest miłość,...

"Kolacja z Anną Kareniną" to zdecydowanie powieść obyczajowa opowiadające historię sześciu kobiet z Nowego Jorku, które połączyła pasja czytania. Wszystkie mają po trzydzieści parę lat, jest wśród nich samotna matka i szczęśliwa żona, niezamężna flirciara i kobieta, wychowująca autystyczne dziecko. Spotykają się, by dyskutować o ulubionych lekturach, ale książki szybko stają się pretekstem do rozmów o własnych sukcesach i porażkach, o miłości, zazdrości, zdradzie, rodzinie. Sześć przyjaciółek, które obdarzyły książki wyjątkowym uczuciem. I właśnie to uczucie sprawiło, że postanowiły stworzyć swój babski klub miłośniczek literatury. Z czasem klub stał się dla nich czymś bardzo ważnym...Pisarka na nieco ponad trzystu stronach powieści analizuje ich życie przez pryzmat losów bohaterek poznawanych przez nie książek. Pisarka zbudowała swoją opowieść na wrodzonej kobiecej zdolności do nadinterpretacji i szukania drugiego znaczenia wszędzie tam, gdzie go najczęściej nie ma. Wybrane przez nią dla klubu literackiego książki stanowią tło dla snucia refleksji na temat jej własnych bohaterek. Kobiety czytając nie tylko powieści, ale również zapoznając się z biografiami ich autorów, dokonują przeniesienia. Utożsamiają się z poznawanymi bohaterkami, w świetle ich doświadczeń rozprawiają się z własnymi troskami i problemami, a nade wszystko próbują poznać przyczynę podjęcia przez jedną z nich, Cynthię, decyzji o jej separacji z mężem i zakończeniu małżeństwa uznawanego do tej pory za absolutnie idealne. Rozwiązanie zagadki przyjaciółki staje się dla klubowiczek obsesją. Chwytając się rzucanych przez kobietę komentarzy na temat omawianych książek, próbują dociec, czy w powieściowych problemach na jakie zwracała uwagę podczas czytania Cynthia, nie kryje się prawda na temat jej własnego małżeństwa. Czas lektury to dla wszystkich kobiet czas wyborów i zmian, przewartościowywania życiowych priorytetów i okres ich wewnętrznej przemiany.Goldreich chce poprzez swoje bohaterki nakłonić czytelniczki do wzięcia życia we własne ręce, do podejmowania wyzwań i interesowania się wszystkim tym, co do tej pory zdawało się im być poza ich zasięgiem. Motywacją dla tych zmian bez wątpienia ma być zakończenie powieści o bardzo optymistycznym wydźwięku. Goldreich usilnie stara się pokazać, że jakkolwiek nie byłoby źle to jednak podejmowane przez nas działanie zawsze doprowadzi do pozytywnego dla nas końca, że nie ma rzeczy niemożliwych. Lekko, błyskotliwie napisana, świetna rzecz o problemach współczesnych kobiet i zarazem wielka pochwała literatury.Podsumowując, książka to połączenie świetnej literatury kobiecej z ciekawą analizą wyżej wymienionych powieści. Na pewno nie jest to typowe babskie czytadło. Jeśli ktoś ma ochotę na niebanalną książkę, "Kolacja z Anną Kareniną" powinna przypaść mu do gustu. Polecam.

"Kolacja z Anną Kareniną" to zdecydowanie powieść obyczajowa opowiadające historię sześciu kobiet z Nowego Jorku, które połączyła pasja czytania. Wszystkie mają po trzydzieści parę lat, jest wśród nich samotna matka i szczęśliwa żona, niezamężna flirciara i kobieta, wychowująca autystyczne dziecko. Spotykają się, by dyskutować o ulubionych lekturach, ale książki szybko...

"Wakacyjna miłość" to zbiór dwunastu opowiadań miłosnych polskich pisarzy. Całość prezentuje opis różnych wakacyjnych romansów, znajdziemy tu między innymi opowieść o miłości pomiędzy pomiędzy studentkę a profesorem, starego zegarmistrza a prostytutką, samobójczynią a rozwodnikiem. Każde z nich jest inne, niebywałe i niepowtarzalne: znajdziemy tu różnorodność stylów, historii, poglądów na miłość i jej znaczenie w życiu człowieka. Opowiadania nacechowane humorem, wyobraźnią, inteligencją i dystansem. Oczywiście każde z nich należy oceniać indywidualnie bo każde jest inne, ale każdy znajdzie tu coś dla siebie. Według mnie na wyróżnienie zasługują następujące dwa opowiadania:
1."Wiedeńska miłość Stacha W." autor Stefan Chwin - opowiada współczesną wersję klasycznej "Lalki": mamy tu Wokulskiego - milionera, który jeździ porsche, ubiera się u światowej klasy projektantów, i jest najbogatszym Polakiem oraz Izabellę czyli głupiutką intrygantkę o nieprzeciętnej urodzie, co z tego wyniknie musicie przeczytać sami. Opowiadanie pełne humoru, błyskotliwe i ironiczne, świetnie napisane dlatego też czyta się szybko i przyjemnie. Gorąco polecam.
2."Nieborak" autor Irek Grin - opowiadanie prezentujące historię Artura, nie grzeszącego wiernością notorycznego kłamcę, który po latach spotyka swoją dawną kochankę, której nie pamięta (w końcu miał ich tyle,a jego pamięć jest zawodna), jak się okaże gorzko tego pożałuje. Niebanalna, rewelacyjna, zaskakująca historia, którą czyta się jednym tchem, zdecydowanie mój faworyt całego zbioru.
Pozostałe dziesięć oceniam jako dobre, znajdziemy w nich i humor i przewrotność, które bawią,a czasem skłaniają ku refleksji. Całość polecam na letnie leniwe popołudnia jako lekturę która czasem bawi a czasem wzrusza.

"Wakacyjna miłość" to zbiór dwunastu opowiadań miłosnych polskich pisarzy. Całość prezentuje opis różnych wakacyjnych romansów, znajdziemy tu między innymi opowieść o miłości pomiędzy pomiędzy studentkę a profesorem, starego zegarmistrza a prostytutką, samobójczynią a rozwodnikiem. Każde z nich jest inne, niebywałe i niepowtarzalne: znajdziemy tu różnorodność stylów,...

Tytułowa Marianna, to czterdziestoczteroletnia kobieta, matka dwudziestojednoletniej Ireny i żona Piotra, z którym spędziła już ponad dwadzieścia pięć lat swojego życia. Marianna redaguje romanse i forum internetowe poświęcone wątkowi miłosnemu, tak więc sądzi, iż o miłości oraz relacjach damsko-męskich wie niemalże wszystko. Chętnie doradza innym, oceniając życie emocjonalne nieznajomych, rodziny i przyjaciół. Ku jej wielkiemu zdziwieniu pewnego dnia mąż oświadcza jej iż odchodzi, gdyż zakochał się w innej kobiecie (przy okazji zabierając ze sobą połowę umeblowania ich mieszkania), córka oświadcza, iż chce wyjechać na studia do Paryża, a nowy pracodawca pozbawia redagowania ukochanego forum internetowego. Porzucona, obdarta z resztek godności Marianna boryka się z załamaniem nerwowym i porażką zarówna na polu prywatnym jak i zawodowym. Wszystko zmienia się gdy spotyka na swoje drodze ponownie Michała (porzuconego zarówno przez żonę jak i kochankę, no i oczywiście psa). Dwoje ludzi z przeszłością i podobnymi problemami zaczynają się przyjaźnić i ... Lekka, wakacyjna powieść napisana z humorem, choć nieco przewidywalna. Opisuje losy bohaterów po czterdziestce znajdujacych się na życiowym zakręcie. Bohaterowie wiarygodni, wzbudzający sympatię, dialogi żywe, książkę czyta się szybko i przyjemnie. Polecam na letnie leniwe popołudnia gdyż nie wymaga zbytniego wysiłku intelektualnego, jednak poprawia humor i niesie ze sobą morał, że zakochać się można nawet i po czterdziestce mając już ze sobą spory bagaż doświadczeń.

Tytułowa Marianna, to czterdziestoczteroletnia kobieta, matka dwudziestojednoletniej Ireny i żona Piotra, z którym spędziła już ponad dwadzieścia pięć lat swojego życia. Marianna redaguje romanse i forum internetowe poświęcone wątkowi miłosnemu, tak więc sądzi, iż o miłości oraz relacjach damsko-męskich wie niemalże wszystko. Chętnie doradza innym, oceniając życie...