Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Głosy z zaświatów” to druga, zaraz po „Listach zza grobu” część cyklu o Sewerynie Zaorskim. W tym tomie główny bohater próbuje na nowo ułożyć sobie życie, kiedy to do zakładu patomorfologii w Żeromicach trafiają ciała małych dzieci z okolicy. Nikt nie jest w stanie znaleźć przyczyny śmierci młodych ofiar, nic nie wskazuje na to, że zostały zamordowane. Seweryn jednak jest przekonany, że to właśnie on może stać się głosem z zaświatów i dowiedzieć się, co się wydarzyło. Pojawia się więc pytanie – kto i dlaczego zabija niewinne dzieci? I co z tajemniczymi wiadomościami, które dostaje Zaorski? Kaja Burzyńska natomiast musi zmierzyć się z upiorną przeszłością, która coraz bardziej jej dokucza. Całą sytuację utrudnia również komplikujące się życie rodzinne.

Moi Drodzy, ta książka jest tak ciężka, tak trudna i tak dobra, że trudno jest mi znaleźć słowa. Autor tym razem nie skupił się tylko na przedstawieniu i rozwiązaniu zagadki kryminalnej, ale także poruszył dość ważne tematy związane z historią, np. katastrofę w Czarnobylu czy zagadnienia dotyczące dzieci Zamojszczyzny. Jednak największe granie na emocjach zapewnia wątek dość kontrowersyjny jakim jest pedofilia. Naprawdę niektóre fragmenty bardzo trudno mi się czytało. Musiałam robić sobie przerwy, bo to, co tam się działo, było dla mnie zbyt ciężkie, zbyt przytłaczające. Wywoływało to we mnie ogrom emocji – smutek, złość, poczucie niesprawiedliwości.

Oczywiście muszę również wspomnieć o zakończeniu, które wbija w fotel. Jednym słowem miazga. Zostałam nim totalnie dobita po tym wątku o pedofilii. W głowie miałam multum myśli, a najczęstsze były słowa „co tu się dzieje?”. Muszę przyznać, że ta książka podziałała mi trochę na psychikę.

Co tu dużo mówić… Świetna książka po prostu! Jedna z najmocniejszych i najmroczniejszych tego autora. Jest o wiele lepsza niż pierwsza część. Przeczytajcie! Biorąc pod uwagę pomysł na fabułę, ciężkie tematy, wątek pedofilii i to, że akcja pędzi jak szalona, nie będziecie mogli oderwać się od tej książki, a później długo będziecie o niej pamiętać

„Głosy z zaświatów” to druga, zaraz po „Listach zza grobu” część cyklu o Sewerynie Zaorskim. W tym tomie główny bohater próbuje na nowo ułożyć sobie życie, kiedy to do zakładu patomorfologii w Żeromicach trafiają ciała małych dzieci z okolicy. Nikt nie jest w stanie znaleźć przyczyny śmierci młodych ofiar, nic nie wskazuje na to, że zostały zamordowane. Seweryn jednak jest...

Główną bohaterką książki jest Kalina, która zaraz po tym, jak została oszukana przez wspólniczkę musi spłacać długi, wraca do Polski po wielu latach nieobecności i rozpoczyna pracę w fabryce porcelany. Właścicielką tego przedsiębiorstwa jest jej babcia, z którą kobieta nie miała najlepszych stosunków. W drożeniu się w nowe obowiązki pomaga Kalinie Sergiusz - prawa ręka starszej kobiety. Początkowo mężczyzna nie jest pozytywnie nastawiony do głównej bohaterki. Jednak z biegiem czasu, gdy się lepiej poznają, ich relacja nieco się ociepla. Pewnego dnia Kalina zostaje poproszona przez babkę o odebranie dziwnej przesyłki w Petersburgu. W podróży ma jej towarzyszyć Sergiusz. Dwie tajemnice - babki i Sergiusza - splecione ze sobą, zaniosą Kalinę aż na Syberię. To właśnie tam dziewczyna będzie musiała obrać własne serce.



„Szept syberyjskiego wiatru” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Doroty Gąsiorowskiej. Muszę przyznać, że bardzo przypadł mi do gust styl autorki. Jest on lekki i przyjemny, a historia jest bardzo ciekawie i sprawnie snuta przez co czyta się ją bardzo szybko. Ponadto można pochwalić również opis Petersburga i Syberia, co sprawiło, że książka ma niesamowity i oryginalny klimat. Niestety, moim zdaniem na tym kończą się plusy powieści. Pomysł na fabułę nie jest oryginalny, a sama akcja rozwija się w sposób szablonowy. Nawet jakieś wydarzenia, które miały być zwrotem, które miały zaskoczyć czytelnika, można było bez problemu przewidzieć, tak samo jak zakończenie. W kreacji bohaterów również mi czegoś zabrakło. Nie potrafiłam uwierzyć w ich autentyczność, w ich ból i cierpienie. Przeszłość Kaliny i Sergiusza nie wydawała mi się prawdziwa i wiarygodna. Książka niestety nie dostarczyła mi takiej dawki emocji na jaką liczyłam. A z przykrością muszę stwierdzić, że liczyłam na wiele.

Podsumowując, „Szept syberyjskiego wiatru” to przewidywalna książka, która niestety nie dała mi tego, czego chciałam. Wielu rzeczy mi w niej zabrakło. Jednak na plus zasługuje język i klimat, która stworzyła autorka.

Główną bohaterką książki jest Kalina, która zaraz po tym, jak została oszukana przez wspólniczkę musi spłacać długi, wraca do Polski po wielu latach nieobecności i rozpoczyna pracę w fabryce porcelany. Właścicielką tego przedsiębiorstwa jest jej babcia, z którą kobieta nie miała najlepszych stosunków. W drożeniu się w nowe obowiązki pomaga Kalinie Sergiusz - prawa ręka...

łówną bohaterką książki jest Alisha Green - detektyw, która podczas pewnej policyjnej akcji przeciwko seryjnemu mordercy, została dość poważnie ranna. Po dwóch miesiącach dochodzenia do siebie w końcu wraca do pracy. Jest zdeterminowana, aby dopaść psychopatę, który chciał ją dołączyć do swojej kolekcji martwych kobiet. Niestety śledztwo to utrudnia fakt, iż Ali nie do końca jeszcze wydobrzała, ma kłopoty z pamięcią. Dodatkowo czasami nie jest w stanie określić, co jest wytworem jej wyobraźni, a co wydarzyło się naprawdę. Wydaje się, że w konfrontacji z mordercą, który umiejętnie zaciera ślady, kobieta nie ma szans. Jednak kieruje nią coś nie do opisania. Chce nie tylko uratować swoje życie, ale także pomścić śmierć wszystkich bestialsko zamordowanych kobiet.




Muszę z przykrością przyznać, że niestety strasznie zawiodłam się na książce. Przede wszystkim dlatego, że nie mogłam się w nią wgryźć. Niby ją czytałam, ale chyba bardziej składałam literki niż coś z niej wynosiłam. Wydaje mi się, że to w dużej części było spowodowane językiem, którym posługiwał się autor. Jak dla mnie był on ciężki, a sama narracja dość specyficzna i trudna do przyswojenia. Czytając tę książkę naprawdę kilkakrotnie łapałam się na tym, że myślami jestem gdzieś indziej i kompletnie nie jestem skupiona na fabule. Równie mocno rozczarowała mnie sama fabuła, która początkowo wydawała mi się być bardzo chaotyczna i naprawdę trudno mi się było połapać o co chodzi. Akcja toczy się wolno, nie ma tu nieoczekiwanych zwrotów akcji, a zakończenia bez problemu można się domyślić. Niestety nie czytałam tej książki z wypiekami na twarzy...

Podsumowując, „Martwe dziewczyny” to książka, która do mnie niestety nie trafiła. Nie czułam się związana ani z bohaterami ani z fabułą. Niestety nie mogę jej Wam polecić, ale pamiętajcie - to, że mi się nie podobała nie oznacza, że Wam również.

łówną bohaterką książki jest Alisha Green - detektyw, która podczas pewnej policyjnej akcji przeciwko seryjnemu mordercy, została dość poważnie ranna. Po dwóch miesiącach dochodzenia do siebie w końcu wraca do pracy. Jest zdeterminowana, aby dopaść psychopatę, który chciał ją dołączyć do swojej kolekcji martwych kobiet. Niestety śledztwo to utrudnia fakt, iż Ali nie do...