Agata Przybyłek to bardzo głośne nazwisko w polskiej literaturze kobiecej. Bardzo chciałam przekonać się do jej książek, a zwłaszcza do "serii z domkami", ale niestety, to nie dla mnie. "Bądź przy mnie zawsze" to trzecie spotkanie z twórczością pisarki i na ten moment ostatnie.

"Bądź przy mnie zawsze" to klasyczna, wzruszająca powieść o miłości, przyjaźni i wsparciu. O osobistych tragediach, złamanych sercach i relacjach, które niosą pociechę i nadzieję. Jest słodko-gorzko, mało skomplikowanie i bardzo przewidywalnie. Choć nie powiem, zakończenie było zaskoczeniem.

Historia nie była zła, tylko zupełnie nie dla mnie. Za dużo tam było dla mnie rozmów o niczym, skupiania się na prozaicznych czynnościach i cukierkowych scen, gdzie każdy każdemu schlebia i z miejsca rodzi się przyjaźń albo miłość. Lubię historie miłosne, ale nie takie. Ta jest dla mnie za lekka, za płytka, wszystkiego mi tu za mało. Do tego strasznie drażniły mnie opisy doktoratu głównej bohaterki. Zdobywanie tego stopnia naukowego miało się niczym nie różnić od studiów licencjackich i magisterskich. Aż szukałam informacji czy na jakichś kierunkach tak to wygląda i nie znalazłam żadnego potwierdzenia. Doktorat to praca naukowa a nie chodzenie na wykłady i ćwiczenia. Niestety, nie polubiłam się ze stylem autorki ani jej pomysłem na fabułę, więc książki nie polecę.

Agata Przybyłek to bardzo głośne nazwisko w polskiej literaturze kobiecej. Bardzo chciałam przekonać się do jej książek, a zwłaszcza do "serii z domkami", ale niestety, to nie dla mnie. "Bądź przy mnie zawsze" to trzecie spotkanie z twórczością pisarki i na ten moment ostatnie.

"Bądź przy mnie zawsze" to klasyczna, wzruszająca powieść o miłości, przyjaźni i wsparciu. O...

Przeczytana drugi raz :) ponieważ zaczynam wszystkie domki czytać mam nadzieję że reszta będzie tak samo dobra jak i pierwsza

Przeczytana drugi raz :) ponieważ zaczynam wszystkie domki czytać mam nadzieję że reszta będzie tak samo dobra jak i pierwsza

To się świetnie czytało. I to wcale nie jest ckliwa historyjka o miłości. Są tu przyjaźń,wiara,miłość ale taka do ludzi,ziemi. Historie potłuczone czasem dosłownie spajające ludzi stających się sobie bliskimi i niezastąpionymi. Wiara w drugiego człowieka,wyrozumiałość,zrozumienie i życzliwość- to czyni tą książkę wyjątkowo wartościową.

To się świetnie czytało. I to wcale nie jest ckliwa historyjka o miłości. Są tu przyjaźń,wiara,miłość ale taka do ludzi,ziemi. Historie potłuczone czasem dosłownie spajające ludzi stających się sobie bliskimi i niezastąpionymi. Wiara w drugiego człowieka,wyrozumiałość,zrozumienie i życzliwość- to czyni tą książkę wyjątkowo wartościową.

"Czasem dochodzenie do celu jest o wiele bardziej przyjemne
niz jego osiągnięcie"

Bardzo poruszyła i zaciekawiła mnie ta powieść. Trafiła do mojego serca.

"Czasem dochodzenie do celu jest o wiele bardziej przyjemne
niz jego osiągnięcie"

Bardzo poruszyła i zaciekawiła mnie ta powieść. Trafiła do mojego serca.

Muszę przyznać, że bardzo wciągnęła mnie ta książka, a zakończenie jest po prostu mistrzowskie! :)

Muszę przyznać, że bardzo wciągnęła mnie ta książka, a zakończenie jest po prostu mistrzowskie! :)

Przepiękna, wciągająca i skłaniająca do refleksji powieść. Bardzo interesująca fabuła, książkę czyta się szybko i ciężko się oderwać od lektury. Polecam

Przepiękna, wciągająca i skłaniająca do refleksji powieść. Bardzo interesująca fabuła, książkę czyta się szybko i ciężko się oderwać od lektury. Polecam

To była cudowna historia! Pełna wzruszeń i emocji, uroniłam wiele łez podczas jej czytania.

Poznajemy Różę, Laurę, Konrada i Alka. Cztery osoby, których drogi w pewnym momencie życia się przecinają.

Róża to staruszka, która przeżyła wojnę i skrywa kilka sekretów, o których nie zamierzała nikomu mówić. Jednak postanowiła wrócić w pewne miejsce, aby pożegnać się z historią.

Konrad to młody chłopak, który mieszka na wsi, a jego życie nie jest usłane różami, z powodu trudnych rodziców.

Alek mieszka w tej samej wsi co Konrad. Jego życie również mocno doświadczyło, dlatego potrafi zrozumieć chłopaka i postanawia mu pomóc.
Pewnego wieczoru poznaje Laurę, studentkę psychologii. Od razu przypadają sobie do gustu i miło spędzają razem czas. Mimo, że Alek czuje się nieodpowiednim facetem dla Laury ich znajomość szybko się rozwija, a dziewczyna, która całe życie spędziła w betonowych murach miasta, zakochuje się w wiejskich krajobrazach.
Za sprawą Konrada poznają także Różę, która zachwyciła ich swoimi opowieściami ze swojej młodości. Cudem przeżyła wojnę, a potem wyjechała z Polski. Okazuje się, że Dworek, w którym kiedyś mieszkał Alek ma wielką wartość również dla Róży.
Ta trójka nagle staje się dla siebie rodziną, chociaż pochodzą z różnych światów. Tak naprawdę każdy z nich do tej pory był samotny i zagubiony, kiedy los postawił ich na jednej drodze, cała czwórka zrozumiała, że dopiero teraz żyją naprawdę i są szczęśliwi.
Jednak Laura musi wyjechać na studia do Kanady, ale oboje z Alkiem są przekonani, że ich miłość przetrwa wszystko. Chłopak zapewnia ją, że będzie na nią czekał. Tylko czy tak z właśnie będzie? Czy ich miłość przetrwa wszystkie przeszkody?

Dawno nie czytałam tak pięknej historii. Urzekła mnie, a ja wiele razy płakałam jak bóbr, momentami wybuchałam śmiechem, a czasami nawet byłam zła. Piękna opowieść o sile prawdziwej miłości, która potrafi przełamać wszelkie bariery, a także o sile wybaczania. Sama zapragnęłam być Laurą chociaż na jeden dzień i żyć tak wspaniałym życiem. (Pomijając jeden minus jakim są rodzice Laury). Jeszcze długo będę wracać do tej wspaniałej historii, ponieważ mimo banalnych tematów jest nadzwyczajna i sprawia, że zaczynamy doceniać małe rzeczy.

To była cudowna historia! Pełna wzruszeń i emocji, uroniłam wiele łez podczas jej czytania.

Poznajemy Różę, Laurę, Konrada i Alka. Cztery osoby, których drogi w pewnym momencie życia się przecinają.

Róża to staruszka, która przeżyła wojnę i skrywa kilka sekretów, o których nie zamierzała nikomu mówić. Jednak postanowiła wrócić w pewne miejsce, aby pożegnać się z...

„Bądź przy mnie zawsze” jest pierwszym tomem rozpoczynającym cykl dziesięciu książek „z domkami” o tym samym tytule autorstwa Agaty Przybyłek. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością rodzimej autorki, ale z pewnością nie ostatnie. Książka należy do gatunku literatura obyczajowa i jest jej bardzo dobrym przedstawicielem. W mojej ocenie Pani Agata stworzyła niebanalną fabułę powieści, która łączy wątek miłosny w teraźniejszości i w przeszłości, tutaj w okresie II Wojny Światowej. Akcja powieści toczy się w tle wiejskiej scenerii, pięknych opisów krajobrazów oraz realiów życia w małych miejscowościach. Wykreowani bohaterowie są wyraziści, a w szczególności para Laura i Alek oraz Pani Róża i nastolatek Konrad, którzy zabierają czytelnika w niezwykłą podróż. Jak przebiegały losy tych postaci można dowiedzieć się z kart powieści. Lekkie pióro autorki powoduje, że książkę czyta się szybko i płynnie. W mojej ocenie powieść jest napisana ładnie i przejrzyście, jest poruszająca i pełna emocji. Niezwykłym atutem jest zakończenie, które nie jest oczywiste od samego początku, co jest ogromnym plusem dla książki i szacunkiem dla autorki oraz zachętą do przeczytania tej powieści. Polecam serdecznie tę część i kolejne również.

„Bądź przy mnie zawsze” jest pierwszym tomem rozpoczynającym cykl dziesięciu książek „z domkami” o tym samym tytule autorstwa Agaty Przybyłek. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością rodzimej autorki, ale z pewnością nie ostatnie. Książka należy do gatunku literatura obyczajowa i jest jej bardzo dobrym przedstawicielem. W mojej ocenie Pani Agata stworzyła niebanalną...

Lekka i przewidywalna opowieść z wątkiem historycznym w tle. Uroku dodaje piękna okładka, która zwróciła moją uwagę (sami powiedzcie, czyż nie jest urokliwa?).

Lekka i przewidywalna opowieść z wątkiem historycznym w tle. Uroku dodaje piękna okładka, która zwróciła moją uwagę (sami powiedzcie, czyż nie jest urokliwa?).

Przygodę z twórczością Agaty Przybyłek rozpoczęłam od ostatniej książki z serii z domkami. Od razu dostrzegłam różnicę w warsztacie pisarskim Autorki, ale to nie jest dziwne, zważywszy, ile lat dzieli dane powieści.
Tę historię niestety oceniam dużo niżej. Na ogół sięgam po książki obyczajowe, gdy chcę zająć czymś swoje myśli. Odprężam się przy nich, wyciszam, relaksuję... Udało się to również podczas tej lektury, ale odrobinę się przy niej wynudziłam. Nie przepadam za książkami, w których dialogi donikąd nie prowadzą. Powinny popychać fabułę do przodu, tutaj natomiast czytałam o niczym ciekawym, a to wielki minus. To druga powieść Autorki, przy której zwróciłam na to uwagę. Niestety zniechęca mnie to do sięgnięcia po kolejne pozycje z serii, ale może dam im jeszcze szansę.
Co do bohaterów... Poza Konradem, któremu szczerze współczułam sytuacji w domu, nie zżyłam się z nikim więcej. Wszyscy z otoczenia Laury szczerze mnie irytowali, typowe i trochę oklepane teksty pani Róży, nie zrobiły na mnie pozytywnego wrażenia.

Przygodę z twórczością Agaty Przybyłek rozpoczęłam od ostatniej książki z serii z domkami. Od razu dostrzegłam różnicę w warsztacie pisarskim Autorki, ale to nie jest dziwne, zważywszy, ile lat dzieli dane powieści.
Tę historię niestety oceniam dużo niżej. Na ogół sięgam po książki obyczajowe, gdy chcę zająć czymś swoje myśli. Odprężam się przy nich, wyciszam, relaksuję......