Bądź przy mnie zawsze

Historia przyjemna, ale dialogi bardzo nienaturalne.

Historia przyjemna, ale dialogi bardzo nienaturalne.

"Bądź przy mnie zawsze" to pierwsze moje spotkanie z autorką i muszę przyznać, że uważam je za udane. Książka nie jest jakaś porywająca, pełna napięcia, emocji i zwrotów akcji, ale powiedziałabym, że jest ciepła i kojąca. Przyjemna lektura na wyciszenie i odpoczynek od codziennego XXI-wiecznego zgiełku. Byłam bardzo zaskoczona, że w książce pojawił się wątek II wojny światowej i na całe szczęście nie był to zbędny dodatek. Zgrabnie wplecione historie cudownej kapliczki czy obrazu dodawały "magii" i napawały nadzieją. Do tego kilka wtrętów psychologicznych i nawiązanie do środowiska psychologiczne, które traktuje jako smaczek, który zrozumie każdy psycholog czy student psychologii.
Ogromny szacunek dla autorki za zabieg z epilogu. Czegoś takiego się totalnie nie spodziewałam i muszę przyznać, że przez to zupełnie inaczej spojrzałam na tę historię.

"Bądź przy mnie zawsze" to pierwsze moje spotkanie z autorką i muszę przyznać, że uważam je za udane. Książka nie jest jakaś porywająca, pełna napięcia, emocji i zwrotów akcji, ale powiedziałabym, że jest ciepła i kojąca. Przyjemna lektura na wyciszenie i odpoczynek od codziennego XXI-wiecznego zgiełku. Byłam bardzo zaskoczona, że w książce pojawił się wątek II wojny...

Przyjemna obyczajówka? Tak miało być i aż do ostatniej strony myślałam, że to cała kwintesencja tej książki - ale niespodziewanie okazało się nią coś zupełnie innego...

Laura, świeżo upieczona absolwentka studiów psychologicznych, przygotowuje się do wyjazdu na doktorat do Kanady - przed nią już tylko ostatnie lato w Polsce, które wcale nie zapowiada się wyjątkowo interesująco. Ale wtedy Laura spotyka Alka - biednego chłopaka ze wsi, prowadzącego własne gospodarstwo. Dwa zupełnie różne światy, różne sytuacje życiowe, różne poglądy... a jednak coś ich do siebie ciągnie tak, że wkrótce niemal każdą chwilę spędzają razem. Ale przecież Laura lada dzień wyjeżdża... prawda?

Naprawdę czytało się tą książkę jak typową obyczajówkę - ludzie i ich codzienne troski, a w tle rozkwitająca, nowo odnaleziona miłość - zapewne powód, dla którego większość osób tak naprawdę po tę pozycję sięgnęła... Mamy też wątki, które mają czegoś nauczyć, wzbudzić refleksję, zwrócić uwagę na istotne problemy społeczeństwa. Jest na przykład Konrad - nastoletni chłopiec z patologicznej rodziny, pomagający Alkowi przy gospodarstwie - chłopiec niezwykle uzdolniony literacko, z ogromną pasją do słowa pisanego, który nawiązuje nietypową przyjaźń ze starszą panią - Żydówką, która po wielu latach powraca do Polski aby pojednać się z przeszłością. Pewnie nikt się nie spodziewał, że nie wszystkie przywołane postaci naprawdę stanowią część opowieści! Zabieg zastosowany przez autorkę na końcu pokazuje wyraźnie, co tak naprawdę się liczy, co tak naprawdę jest ważne, a jednocześnie nie zostało to powiedziane wprost. To jedno zdanie na końcu zmieniło całkowicie i sens i przesłanie, a jednocześnie sprawiło, że historia urosła w moich oczach, mimo że ja sama należę do licznego grona osób, które sięgnęły po nią dla Laury i Alka.

Bardzo mnie ciekawi, w jaki sposób autorka podeszła do innych swoich powieści mam nadzieję wkrótce się o tym przekonać!

Przyjemna obyczajówka? Tak miało być i aż do ostatniej strony myślałam, że to cała kwintesencja tej książki - ale niespodziewanie okazało się nią coś zupełnie innego...

Laura, świeżo upieczona absolwentka studiów psychologicznych, przygotowuje się do wyjazdu na doktorat do Kanady - przed nią już tylko ostatnie lato w Polsce, które wcale nie zapowiada się wyjątkowo...

Gdybym miała opisać jednym określeniem książkę @agata_przybylek #bądźprzymniezawsze byłoby to - "otulająca". Kolejne, które przychodzi mi do głowy to "dająca nadzieję". Zdecydowanie to właśnie taka obyczajowka była mi teraz potrzebna 🙂

Laura, niezwykle ambitna absolwentka psychologii, wraz z przyjaciółkami spędza lato w domu swoich rodziców. To jej ostatnie beztroskie miesiące w Polsce, ponieważ wkrótce rozpoczyna studia doktoranckie w Kanadzie.

Za namową jednej z przyjaciółek, Laura zgadza się na spedzenie wieczoru w okolicznym klubie. Kiedy już traci nadzieję,że ten wieczór może być udany poznaje miejscowego rolnika Alka. Towarzystwo mężczyzny jest dla niej tak niespodziewane a jednocześnie kojące, że z radością myśli o kolejnym spotkaniu. Para jest sobą oczarowana. Jednak wszystko wymaga czasu. Zarówno Laura jak i Alek wiele w życiu przeszli i trudno jest im odrzucić obawy, zwłaszcza,że przecież pochodzą z dwóch różnych światów...

Równolegle poznajemy też historię uroczej staruszki Róży, która po wielu latach wraca w rodzinne strony. Bolesne, wojenne doświadczenia zahartowały ja i sprawiły, że jest gotowa odejść. Przed śmiercią musi tylko załatwić pewną bardzo ważna dla niej sprawę...

Historia kobiety wywiera bardzo duży wpływ na synu gospodarzy, u których się zatrzymuje. Konrad jest niezwykle pracowitym, wrażliwym i utalentowanym chłopakiem o bardzo niskiej samoocenie. Pochodzi z patologicznej rodziny, w której notorycznie jest poniżany i bity. Róża sprawia,że nastolatek powoli nabiera wiatru w żagle...

Przez powieść po prostu się płynie. Bohaterowie wykreowani przez autorkę są tak ciepli i sympatyczni, że aż chciałoby sie ich poznac i odwiedzić owiany historia dworek, leśniczówkę oraz przytulne poddasze.🙂

Gdybym miała opisać jednym określeniem książkę @agata_przybylek #bądźprzymniezawsze byłoby to - "otulająca". Kolejne, które przychodzi mi do głowy to "dająca nadzieję". Zdecydowanie to właśnie taka obyczajowka była mi teraz potrzebna 🙂

Laura, niezwykle ambitna absolwentka psychologii, wraz z przyjaciółkami spędza lato w domu swoich rodziców. To jej ostatnie beztroskie...

Wiele dobrego słyszałam o twórczości Agaty Przybyłek więc korzystając z okazji, że moja mama zaczytywała się w "Bądź przy mnie zawsze" postanowiłam najpierw sięgnąć po właśnie tą książkę.

Niestety spotkało mnie spore rozczarowanie. Historia jest przewidywalna, trochę zbyt schematyczna i zdecydowanie przesłodzona. Samo to jednak nie wywołałoby we mnie takiego zniechęcenia lekturą, jednak przegadanie było tym co przechyliło czarę goryczy. Książka jest zdecydowanie zbyt rozwleczona, zwłaszcza w dialogach ciężko było mi to znieść. Rozmowy Laury i Alka ciągnęły się w nieskończoność i nie byłoby w tym nic złego gdyby nie fakt, że one zupełnie niczego nie wnoszą. Myślałam, że chociaż historia pani Róży mnie porwie, ale niestety nie potrafiłam się z nią zżyć.

"Bądź przy mnie zawsze" Agaty Przybyłek to początek serii, której nie zamierzam kontynuować - dla mnie było zbyt schematycznie z bohaterami, których nie mogłam polubić.

Wiele dobrego słyszałam o twórczości Agaty Przybyłek więc korzystając z okazji, że moja mama zaczytywała się w "Bądź przy mnie zawsze" postanowiłam najpierw sięgnąć po właśnie tą książkę.

Niestety spotkało mnie spore rozczarowanie. Historia jest przewidywalna, trochę zbyt schematyczna i zdecydowanie przesłodzona. Samo to jednak nie wywołałoby we mnie takiego zniechęcenia...

Jest to pierwsza moja książką tej autorki. Książkę czyta się szybko i ogólnie ładna historia, ale zakończenie mam wrażenie takie trochę bez pomysłu, trochę na siłę wymyślone. Mimo wszystko chętnie bym jeszcze przeczytała jakąś książkę autorstwa tej Pani- najchętniej jakąś zimową opowieść.

Jest to pierwsza moja książką tej autorki. Książkę czyta się szybko i ogólnie ładna historia, ale zakończenie mam wrażenie takie trochę bez pomysłu, trochę na siłę wymyślone. Mimo wszystko chętnie bym jeszcze przeczytała jakąś książkę autorstwa tej Pani- najchętniej jakąś zimową opowieść.

Odwieczne dylematy ludzkości dotyczą tego, czym powinniśmy się kierować:
sercem czy rozumem.
🏡
Czy mamy gwarancję tego, że pragmatyczny wybór będzie dla nas najlepszy?
A może to serce jest najlepszym doradcą?
Nie ma opracowanej żadnej teorii wedle której dany wybór byłby najkorzystniejszy.
To my odpowiadamy za nasze życie i za to co jest dla nas ,,najlepszym wyborem”.

Laura to piękna, młoda dziewczyna, która jest absolwentką psychologii. Postanawia spędzić
wakacje w domu rodzinnym. Pewnego wieczoru, gdy zostaje ,,wyciągnięta” przez koleżanki
na imprezę poznaje Alka. Prowadzi on gospodarstwo rolne. Bardzo szybko między tą dwójką
rodzi się sympatia. Świetnie się dogadują, choć pochodzą z dwóch różnych światów.
Po pewnym czasie Laura i Alek zakochują się w sobie. Jednak dziewczyna zamierza po
wakacjach wyjechać za granicę, gdyż ma w planach zrobić doktorat.
Drugą ciekawą historią w książce jest historia pani Róży, która po wielu latach emigracji
wraca do Polski. Zatrzymuje się u nieznajomych ludzi. Starsza pani zaprzyjaźnia się
z nastoletnim synem kobiety. Postanawia ona opowiedzieć mu jako pierwszemu swoją
historię, która wywołuje wiele emocji. Są to m.in. zdarzenia związane z II wojną światową,
więc wywołują one w czytelniku wiele przemyśleń. Jednak miłość silniejsza jest niż śmierć.

Jak potoczą się dalsze losy bohaterów powieści Bądź przy mnie zawsze?
Czy miłość między Alkiem i Laurą będzie na tyle silna, aby pokonać przeciwności losu?
Ciekawym zabiegiem artystycznym było ukazanie historii dwóch miłości: tej z czasów
wojennych i tej obecnej. Jeśli miałabym w jednym zdaniu opisać tę książkę to zrobiłabym to
w sposób następujący:
jest to wzruszająca opowieść o podejmowaniu trudnych decyzji i pokazująca, że prawdziwa
miłość jest w stanie pokonać wszelkie przeciwności losu. Zdecydowanie jest to historia nie
dająca o sobie zapomnieć:)

Odwieczne dylematy ludzkości dotyczą tego, czym powinniśmy się kierować:
sercem czy rozumem.
🏡
Czy mamy gwarancję tego, że pragmatyczny wybór będzie dla nas najlepszy?
A może to serce jest najlepszym doradcą?
Nie ma opracowanej żadnej teorii wedle której dany wybór byłby najkorzystniejszy.
To my odpowiadamy za nasze życie i za to co jest dla nas ,,najlepszym...

“Bądź przy mnie zawsze” to pierwsza książka z dorobku Agaty Przybyłek, którą miałam okazję przeczytać. Wcześniej miałam styczność z jej opowiadaniem w jednej z antologii wydanych przez Czwartą Stronę i pamiętam, że spodobały mi się emocje przekazane przez autorkę.

W tej historii tych emocji było odrobinę mniej. “Bądź przy mnie zawsze” to sielski obrazek, spokojny obraz życia na wsi, przeplatany wspomnieniami z czasów drugiej wojny światowej. Całą siłą tej książki są główni bohaterowie. Rozbieżność wiekowa między nimi i pochodzenie z różnych sfer pozwalają spojrzeć na świat z odmiennych perspektyw. Moim ulubieńcem był Konrad – czternastoletni chłopak wychowywany wśród przemocy, jednocześnie bardzo wrażliwy i utalentowany.

Jeśli miałabym wskazać minusy, to na pewno byłby to “główny konflikt”, który kompletnie mi się nie kleił, a dodatkowo powielał znane schematy. Liczyłam na jakieś spięcia w zupełnie innej ramie czasowej fabuły i z odmiennych powodów - myślę, że wtedy byłoby to bardziej realistyczne.

Krew mnie zalewała, kiedy musiałam czytać sceny z przyjaciółkami Laury. Dialogi wywoływały zażenowanie, ale na szczęście miastowe paniusie pojawiają się w ciągu całej powieści zaledwie kilka razy.

Nie byłabym sobą, gdybym nie skrytykowała takiej redakcji książki, z jaką mamy tu do czynienia. Liczne błędy językowe i mnóstwo, naprawdę mnóstwo literówek ogromnie kłuło w oczy.

Całość jednak pozostawia po sobie pozytywne wrażenie. Powieści obyczajowe mają to do siebie, że zazwyczaj są takim spokojnym, statycznym przerywnikiem pomiędzy kolejnymi przepełnionymi akcją historiami. Ta swoją rolę spełniła w stu procentach, wywołała lekkie wzruszenie w odpowiednich miejscach, a samo zakończenie było naprawdę intrygujące. W tym miejscu deklaruję, że moja przygoda z książkami Agaty Przybyłek będzie kontynuowana.

“Bądź przy mnie zawsze” to pierwsza książka z dorobku Agaty Przybyłek, którą miałam okazję przeczytać. Wcześniej miałam styczność z jej opowiadaniem w jednej z antologii wydanych przez Czwartą Stronę i pamiętam, że spodobały mi się emocje przekazane przez autorkę.

W tej historii tych emocji było odrobinę mniej. “Bądź przy mnie zawsze” to sielski obrazek, spokojny obraz...

To moje drugie spotkanie z prozą Agaty Przybyłek i myślę, że ociupinkę gorsze niż w przypadku "Nie zmienił się tylko blond". Pomysł na fabułę fajny, główni bohaterowie bardzo sympatyczni, jednak coś mi tu nie do końca grało. Myślę, że jest to postać pani Róży. 90-letnia staruszka przylatuje z Sydney do Polski na wieś zabitą dechami, po to by po raz ostatni przywołać uczucia związane ze swoją młodzieńczą miłością. Trochę to mało prawdopodobne i nieco naciągane. Autentyczności nie dodaje również sposób wypowiadania się pani Róży - jest zbyt współczesny, bez naleciałości językowych związanych z wieloletnim przebywaniem zagranicą i zbyt mało babciny. Przeraziło mnie również pojawienia się w rozdziale jej poświęconym (w opisie, nie w dialogu) sformułowania "bez krępacji", które jest bardzo potoczne i raczej używane przez młodzież (poprawnie powinno być "bez skrępowania"). Ogólnie książka fajna, ale więcej niż 7/10 bym nie dała.

To moje drugie spotkanie z prozą Agaty Przybyłek i myślę, że ociupinkę gorsze niż w przypadku "Nie zmienił się tylko blond". Pomysł na fabułę fajny, główni bohaterowie bardzo sympatyczni, jednak coś mi tu nie do końca grało. Myślę, że jest to postać pani Róży. 90-letnia staruszka przylatuje z Sydney do Polski na wieś zabitą dechami, po to by po raz ostatni przywołać uczucia...

Pochłonęła mnie ta powieść. Pięknie napisana więc czyta się z przyjemnością. Zakończenie mnie zaskoczyło, pozytywnie.

Pochłonęła mnie ta powieść. Pięknie napisana więc czyta się z przyjemnością. Zakończenie mnie zaskoczyło, pozytywnie.