Christophe Arleston

Piąty album przybliża nam jak w uniwersum Akwilonu rodzą się, a raczej powstają, Czarne Elfy. Przeklęta rasa, która jest świetnymi zabójcami, zachowującymi do tego elegancje oraz klasę, a przy okazji władająca sztuką nekromancji. W przeciwieństwie do Drowów z uniwersum Dungeons&Dragons, tutaj takim elfem może stać się każdy elf, niezależnie od swego pochodzenia. Wystarczy, że jest w nim przebudzony pewien pierwiastek w jego duszy, który staje się na równi klątwą jak i błogosławieństwem. Tym samym taki osobnik z czasem traci swój naturalny kolor skóry, powoli zastępowany czernią, zaś włosy stają się białe. Historia opowiada losy pewnego elfa, który urodził się jako niebieski (morski),jednak od wczesnych lat przejawiał dziwne oznaki do przemocy. Tym sposobem rodzice, choć odrzucali w głębi serca tą myśl, wiedzieli jaki los czeka ich dziecko. Chłopak w wieku 9 lat trafił do fortecy, gdzie szkolono czarne elfy i właśnie ten proces jest dane nam obserwować w albumie. Oczywiście chłopak z miejsca wpada w oko jednemu z lokalnych łobuzów, a ich losy są splecione w zasadzie do samego końca tego albumu. Wypada to fajnie, choć większość sytuacji idzie przewidzieć. Nie zmienia to jednak faktu, że ta przygoda mi się bardzo podobała, bowiem mocno uzupełniła uniwersum Akwilonu. Do tego jest cudownie zilustrowana i bardzo sprawnie napisana, zatem otrzymujemy wszystko czego można oczekiwać od tego typu pozycji. Niby całość jest utrzymana w raczej spokojnym tonie narracyjnym, jednak akcji nie brakuje, a finał to naprawdę miła perełka. Dla fanów gatunku pozycja obowiązkowa, zaś dla mnie spora doza inspiracji twórczej 🙂 MOJA OCENA - 7/10