Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zdecydowanie odradzam lekturę. Niczego się raczej z tej książki nie dowiecie. Nawet trudno powiedzieć, o czym ona jest. Na pewno nie jest to żaden thriller, jak sugeruje to autor w podtytule.
Wątki są zagmatwane, a autor przeskakuje między nimi, nie pokazując żadnego celu, do którego by dążył. A to jakieś wspomnienia, a to rozliczne użalania się nad swoim losem, głównie na tle konfliktu ze służbami (niby dziennikarz śledczy, a psychika taka słabiutka, chyba, że to może gierka taka, żeby się czytelnik powzruszał z nim?), potem pojawia się jakiś wątek trochę śledczy. Są opisy jakichś spotkań i rozmów z różnymi ludźmi w powiązaniu z tematem WSI i Komisji Weryfikacyjnej ds. WSI, ale faktów tu niewiele, albo wcale. Jakiś informator, jeden, drugi się przewija, z którymi prowadzone są zagmatwane rozmowy, w innym miejscu czytamy o zeznaniach „Masy” i ich znaczeniu kryminalno-politycznym, w kontekście ich przekazania przez autora prasie. Pojawia się, ni z tego, ni z owego, rozdział z opowieścią o znajomym księdzu, potem znowu wspominki i użalanki nad sobą. Jest też spory fragment na temat nieudanego samobójstwa autora, podjętego za sprawą zarzutów prokuratorskich postawionych mu po zeznaniach byłego oficera WSW i WSI, ppłk. Tobisza, który to zresztą oficer pojawia się na wielu stronach książki - pewnie stał się swego rodzaju fobią autora. Co i rusz znajdziemy wyrzekania na III RP i na osuwanie się kraju w przepaść (do którego zresztą kraju podejście ma takie: kilka lat później nastała „wolna Polska”), przeplatane to jest czasem fragmentami na temat wiary, Boga, religii – takie osobiste przemyślenia, ideologiczne. Są plotkarskie doniesienia ze świata reporterskiego (jak np. wątek o Tomaszu Wołku), jakieś wymysły, domysły, no i w dwóch-trzech rozdziałach sprawa zabójstwa księdza Jerzego Popiełuszki, też pełna różnych teorii spiskowych i hipotez, przedstawiona jednak bardzo chaotycznie. Przy tym dwuwymiarowo, bo także ze sfabularyzowanego punktu widzenia prokuratora IPN, któremu śledztwo w tej sprawie nie wychodzi, bo mu wciąż ktoś przeszkadza i przerywa.
Cóż, postanowiłem dotrwać do końca książki, dzięki czemu powyższe mogłem napisać – może ktoś skorzysta i nie straci na nią czasu.

Zdecydowanie odradzam lekturę. Niczego się raczej z tej książki nie dowiecie. Nawet trudno powiedzieć, o czym ona jest. Na pewno nie jest to żaden thriller, jak sugeruje to autor w podtytule.
Wątki są zagmatwane, a autor przeskakuje między nimi, nie pokazując żadnego celu, do którego by dążył. A to jakieś wspomnienia, a to rozliczne użalania się nad swoim losem, głównie na...