Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wyjątkowo jak dla mnie udany kryminał, z ciekawymi bohaterami, mordercą którego od samego początku, poznając jego metody mordów, nienawidzimy, i zakończeniem, po którym czuję osobiście niedosyt, bo za szybko się odbyło.
Niby główna bohaterką jest Rizzoli, ale w 1 tomie za dużo to jej nie było, co mnie w sumie uszczęśliwia, bo zdecydowanie bardziej polubiłem detektywa Moora, niż bohaterkę całej serii, która jak dla mnie, jest strasznie irytująca tą postawą, ze wszyscy na nią się uwzięli, tylko ona nie winna.
Bardzo przypadły mi do gustu rozdziały poświęcone medycynie, a mianowicie operacje, które dość dokładnie opisane, mam nadzieję ze cała seria będzie w sobie trochę takowych zawierała, i jak najwięcej scen z Detektywem Moorem :D

Wyjątkowo jak dla mnie udany kryminał, z ciekawymi bohaterami, mordercą którego od samego początku, poznając jego metody mordów, nienawidzimy, i zakończeniem, po którym czuję osobiście niedosyt, bo za szybko się odbyło.
Niby główna bohaterką jest Rizzoli, ale w 1 tomie za dużo to jej nie było, co mnie w sumie uszczęśliwia, bo zdecydowanie bardziej polubiłem detektywa Moora,...

Za dużo wygłupów 2 bliźniaczek, jak samej grozy, dopiero gdzieś od 90 strony zaczyna się robić ciekawie. Laleczka nie powiem, udanie napisana, chodź skupia się nie na tej, co trzeba.

Za dużo wygłupów 2 bliźniaczek, jak samej grozy, dopiero gdzieś od 90 strony zaczyna się robić ciekawie. Laleczka nie powiem, udanie napisana, chodź skupia się nie na tej, co trzeba.

Ostatni tom 1 serii z tego uniwersum.
Przyjemnie się czytało tą serie, chodź mocno młodzieżowa, to ma swoje momenty smutne jak i radosne, barwni bohaterowie, ciekawy, chodź trochę mały świat. Najważniejsze ze jak dla mnie seria nie jest nudna, przez to ze średnia ilość stron każdego tomu to 220-250 stron, to akcja szybko leci. Polecam dla fanów fantasy.

Ostatni tom 1 serii z tego uniwersum.
Przyjemnie się czytało tą serie, chodź mocno młodzieżowa, to ma swoje momenty smutne jak i radosne, barwni bohaterowie, ciekawy, chodź trochę mały świat. Najważniejsze ze jak dla mnie seria nie jest nudna, przez to ze średnia ilość stron każdego tomu to 220-250 stron, to akcja szybko leci. Polecam dla fanów fantasy.

Wyglądem to istny majstersztyk, sporo spędzałem czasu nie na samym czytaniu, a oglądaniem stron, a jest na co popatrzeć :)

Wyglądem to istny majstersztyk, sporo spędzałem czasu nie na samym czytaniu, a oglądaniem stron, a jest na co popatrzeć :)

Takie kryminały to aż się chce czytać, od początku do końca wsiąka jak dobry serial, ostatnie 2 rozdziały to dla mnie był szok.
Była by w sumie 10 mocna, gdyby nie główny bohater który był za zwyczajny, a miejscami irytujący trochę.
Czytałem opinie ze to 1 z słabszych, jak nie najsłabsza tego autora książka, z kolei to moja 1 styczność z jego twórczością i chętnie sięgnę po kolejne, bo zaskoczył mnie mocno :)

Takie kryminały to aż się chce czytać, od początku do końca wsiąka jak dobry serial, ostatnie 2 rozdziały to dla mnie był szok.
Była by w sumie 10 mocna, gdyby nie główny bohater który był za zwyczajny, a miejscami irytujący trochę.
Czytałem opinie ze to 1 z słabszych, jak nie najsłabsza tego autora książka, z kolei to moja 1 styczność z jego twórczością i chętnie sięgnę po...

Przez całą książkę człowiek czekał na ciekawe wydarzenia z tej partyzantki, i się nie doczekał, powoli Griffin idzie po łebkach i skupia się bardziej na walce kogutów w postaci tych na najwyższym szczeblu władzy w armii USA, jak na samych działaniach wojennych, a szkoda, bo poprzednie tomy tej serii, jak zapamiętałem, miały to bardziej zrównoważone, i zdecydowanie więcej humoru miały.

Przez całą książkę człowiek czekał na ciekawe wydarzenia z tej partyzantki, i się nie doczekał, powoli Griffin idzie po łebkach i skupia się bardziej na walce kogutów w postaci tych na najwyższym szczeblu władzy w armii USA, jak na samych działaniach wojennych, a szkoda, bo poprzednie tomy tej serii, jak zapamiętałem, miały to bardziej zrównoważone, i zdecydowanie więcej...

Najgrubsza książka jaką przeczytałem i mozolnie mi to szło, jak początek w miarę ciekawił, tak środek tak rozwleczony, ze aż tempo czytania zmniejszyłem, bo zaraz ziewanie mnie dopadało przy czytaniu.
Gdyby King podzielił ją na 2-3 tomy, zdecydowanie lepiej by to wyszło powieści.
Masa opowiadania względem dialogów, dialogi między postaciami czytało się chętnie, bo ciekawe rozmowy między sobą bohaterowie prowadzili, ale kiedy nachodził rozdział, gdzie przez 30 stron ciągle opis co bohater spotyka, trafia, idzie itp. to z 1h potrafiłem taki czytać...
Zakończenie też wlokło się strasznie powoli, a sama kulminacja bardzo szybko się odbyła, która nie usatysfakcjonowała mnie, bo tyle czekania na ten ogromny finał był, ze liczyłem na zdecydowanie więcej, jak otrzymałem.

Najgrubsza książka jaką przeczytałem i mozolnie mi to szło, jak początek w miarę ciekawił, tak środek tak rozwleczony, ze aż tempo czytania zmniejszyłem, bo zaraz ziewanie mnie dopadało przy czytaniu.
Gdyby King podzielił ją na 2-3 tomy, zdecydowanie lepiej by to wyszło powieści.
Masa opowiadania względem dialogów, dialogi między postaciami czytało się chętnie, bo ciekawe...

Jedne opowiadania lepsze, inne gorsze, ale to co charakteryzuje tą książkę, to wyjątkowo brutalne sceny.
Książka warta przeczytania, choćby dla poznania jakie ludzie cierpienia przeżywali w tym brutalnym okresie historii świata.

Jedne opowiadania lepsze, inne gorsze, ale to co charakteryzuje tą książkę, to wyjątkowo brutalne sceny.
Książka warta przeczytania, choćby dla poznania jakie ludzie cierpienia przeżywali w tym brutalnym okresie historii świata.

Nie przypuszczałem ze aż tak ostatni tom mnie wkurzy i zirytuje, Zuza w tej części to już do szewskiej gorączki swoim rozwydrzonym zachowaniem mnie doprowadzała.
Jak w 2 tomie przynajmniej przez zdecydowanie większą cześć coś się działo, tak 3 tom dosłownie 0 akcji zawiera, ciągle tylko rozmowy, rozmowy, fajny wątek ludzi Cedyno który nie wykorzystany a wręcz idiotycznie poprowadzony, Lea która jest kopią Lary z 1 tomu, niby nie ufa a jak głupia nastolatka nieznajomemu się oddaje... ehh nie chce mi się więcej o tym badziewie myśleć :D
Po przeczytaniu całej serii Wysłanników definitywnie nie chcę już więcej powieści tej autorki widzieć na oczy, bo nic pozytywnego nie wnosi.

Nie przypuszczałem ze aż tak ostatni tom mnie wkurzy i zirytuje, Zuza w tej części to już do szewskiej gorączki swoim rozwydrzonym zachowaniem mnie doprowadzała.
Jak w 2 tomie przynajmniej przez zdecydowanie większą cześć coś się działo, tak 3 tom dosłownie 0 akcji zawiera, ciągle tylko rozmowy, rozmowy, fajny wątek ludzi Cedyno który nie wykorzystany a wręcz idiotycznie...

5 gwiazdek książka otrzymuje tylko za to, co działo się przed zakończeniem, które tak samo irytujące i psujące całą przygodę jest, jak w ostatniej części filmowej Zmierzchu...
Po książce Schizis myślałem ze ta autorka ma dryg do pisania, ale mogę śmiało stwierdzić, ze trylogia Wysłannicy to ściek młodzieżowych fantasy, bo wątpię ze odbiór ostatnia część poprawi.
Trochę coś o kolejnej głównej bohaterce jaką jest Zuza, jej chamski charakter, władczy ton ze wszyscy muszą się ustosunkować, znosić jej chimery, jest mega irytujący. W sumie nawet bardziej mnie ona irytowała od Larysy.

5 gwiazdek książka otrzymuje tylko za to, co działo się przed zakończeniem, które tak samo irytujące i psujące całą przygodę jest, jak w ostatniej części filmowej Zmierzchu...
Po książce Schizis myślałem ze ta autorka ma dryg do pisania, ale mogę śmiało stwierdzić, ze trylogia Wysłannicy to ściek młodzieżowych fantasy, bo wątpię ze odbiór ostatnia część poprawi.
Trochę coś...

Początek zapowiadał świetną przygodę, pytań było sporo kim jest Gabriel, kim są Guardianie, Daniel itp. Chęć poznania tych tajemnic pchnęła mnie do czytania dalej, dalej aż w końcu skończyłem 1 tom.
Po zakończeniu 1 co mi się nasuwa, to kopia Zmierzchu, go znam tylko z filmów w których niezbyt cenię bo pomijając marne love story, wiele innych rzeczy mnie irytowało.
W Wysłannikach nie jest inaczej, na 1 plan to love story i... dość mocno pikantne sceny łóżkowe, które można spokojnie podpiąć pod gatunek erotyczny.
Główna bohaterka Larysa, dla mnie to rozkapryszona dziewucha która sama nie wie czego chce, i sama pcha się w kłopoty jak głupiutka bohaterka Zmierzchu xD
Zakończenie mnie rozczarowało, liczyłem na trochę akcji, a tyle jej co kot napłakał było, mam nadzieję ze w pozostałych 2 tomach będzie się więcej działo.

Początek zapowiadał świetną przygodę, pytań było sporo kim jest Gabriel, kim są Guardianie, Daniel itp. Chęć poznania tych tajemnic pchnęła mnie do czytania dalej, dalej aż w końcu skończyłem 1 tom.
Po zakończeniu 1 co mi się nasuwa, to kopia Zmierzchu, go znam tylko z filmów w których niezbyt cenię bo pomijając marne love story, wiele innych rzeczy mnie irytowało.
W...

5 tom serii w końcu przynosi odpowiedzi na nurtujące nas pytania, kto jest tym tym szpiegiem, jak narodził się pożeracz, kto zapoczątkował całą tą wojnę...
Z książki na książkę coraz więcej się dzieje, nie można się oderwać, co będzie dalej, jak ta historia się zakończy.
Zakończenie mnie mocno zszokowało, nie spodziewałem się takiego obrotu spraw...
Mimo ze to młodzieżowa seria, wybitnie się czyta, jednak nie ważne czy coś jest dla dorosłych, czy dla młodzieży, liczy się opowiadana historia a nie to dla kogo kierowana książka :)

5 tom serii w końcu przynosi odpowiedzi na nurtujące nas pytania, kto jest tym tym szpiegiem, jak narodził się pożeracz, kto zapoczątkował całą tą wojnę...
Z książki na książkę coraz więcej się dzieje, nie można się oderwać, co będzie dalej, jak ta historia się zakończy.
Zakończenie mnie mocno zszokowało, nie spodziewałem się takiego obrotu spraw...
Mimo ze to młodzieżowa...

Wyjątkowo w szkole tej lektury moja klasa nie przerabiała, co mnie mocno teraz dziwi, ze wszystkich lektur które czytałem, (poezje najgorzej wspominam, bo nawet jako dorosły, niezbyt lubię ten styl wierszowy czytać :D) Tajemniczy Ogród jest najlepsza lekturą jaką poznałem.
Książka jest idealna do czytania w każdym wieku, czytając o tym ogrodzie, o pięknej zieleni, zwierzętach, wrzosowisku, aż czuje się ten zapach zieleni, kwiatów itp.
Sam za oknem mam typową dla ostatnimi latami zimy, pochmurne plenery bez ani kropli słońca, przy czym ta książka chociaż w jakimś stopniu moje samopoczucie poprawiała :D
Była by pełna 10, gdyby zakończenie bardziej rozbudowali, a tak mam wrażenie ze na szybko one napisane.

Wyjątkowo w szkole tej lektury moja klasa nie przerabiała, co mnie mocno teraz dziwi, ze wszystkich lektur które czytałem, (poezje najgorzej wspominam, bo nawet jako dorosły, niezbyt lubię ten styl wierszowy czytać :D) Tajemniczy Ogród jest najlepsza lekturą jaką poznałem.
Książka jest idealna do czytania w każdym wieku, czytając o tym ogrodzie, o pięknej zieleni,...