Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trafiłam na te książkę przypadkiem. Wcześniej nie sięgałam po książki historyczne, ale po lekturze tej zmieniam zdanie :) Lekko napisana, wciąga i co najważniejsze nawet taki słabeusz historyczny dużo z niej wyniesie wiedzy :) Dużym atutem jest doza humoru.

Trafiłam na te książkę przypadkiem. Wcześniej nie sięgałam po książki historyczne, ale po lekturze tej zmieniam zdanie :) Lekko napisana, wciąga i co najważniejsze nawet taki słabeusz historyczny dużo z niej wyniesie wiedzy :) Dużym atutem jest doza humoru.

Do przeczytania tej książki zachęciła mnie okładka :D Pomyślałam sobie, że warto spróbować. Wcześniej nie miałam do czynienia z twórczością Pana Rogozińskiego. Czysta ciekawość popchnęła mnie by sięgnąć po te pozycje. I się nie zawiodłam. Lektura lekka, wciągająca i ciekawie napisana. Zagadka trzyma w napięciu do samego końca książki. na pewno jeszcze zainteresuje się innymi książkami tego pisarza.

Do przeczytania tej książki zachęciła mnie okładka :D Pomyślałam sobie, że warto spróbować. Wcześniej nie miałam do czynienia z twórczością Pana Rogozińskiego. Czysta ciekawość popchnęła mnie by sięgnąć po te pozycje. I się nie zawiodłam. Lektura lekka, wciągająca i ciekawie napisana. Zagadka trzyma w napięciu do samego końca książki. na pewno jeszcze zainteresuje się...

Uwielbiam ten cykl, ale każda cześć na początku przyprawia mnie o stan przed apopleksją, dopiero w drugiej połowie książki odczuwam pełną satysfakcje. Właśnie za te drugie połowy książki, gdzie akcja jest wartka i człowiek smuci się, że dochodzi do ostatniej strony, uwielbiam ten cykl.

Uwielbiam ten cykl, ale każda cześć na początku przyprawia mnie o stan przed apopleksją, dopiero w drugiej połowie książki odczuwam pełną satysfakcje. Właśnie za te drugie połowy książki, gdzie akcja jest wartka i człowiek smuci się, że dochodzi do ostatniej strony, uwielbiam ten cykl.

Książka mi się podobała, wciągnęła mnie jak " Przeklete Krainy" czy stare przygody Inkwizytora, lekko i przyjemnie pochłaniałam zdania. Coraz bardziej jestem ciekawa wątku Arnolda i czuje niedosyt, mogło by być coś jeszcze zdradzone, jednak, czy to nie zabieg celowy by czytelnik sięgnął po tom kolejny? Ale skoro zaznaczyłam to, że to spoiler. Nie podobało mi się to zawirowanie w chronologii, sen z powiem mi spędziło, niewiarygodnie rozstroiło. Pogubiłam się, czy Mordimer to w końcu jest stary czy młody? Już podejrzewałam, że facet się przeniósł w czasie xD Głupia, myślałam, że autor tego nie zauważył xD Jednak wyjaśnienie autora na końcu w ogóle mnie nie zadowala. Mam tylko nadzieje, ze w kolejnych tomach już bedzie chronologia zgodna z tym co wiemy, bo jak bardziej sie zamiesza to przestane się nad tym rozwodzić.

Książka mi się podobała, wciągnęła mnie jak " Przeklete Krainy" czy stare przygody Inkwizytora, lekko i przyjemnie pochłaniałam zdania. Coraz bardziej jestem ciekawa wątku Arnolda i czuje niedosyt, mogło by być coś jeszcze zdradzone, jednak, czy to nie zabieg celowy by czytelnik sięgnął po tom kolejny? Ale skoro zaznaczyłam to, że to spoiler. Nie podobało mi się to...