Dobry łącznik między Diablo 3 a DLC, jak ktoś jest dociekliwszy co się działo i gra w te gry. Czytana 2 razy. Sam początek bardzo przypadł mi do gustu.

Dobry łącznik między Diablo 3 a DLC, jak ktoś jest dociekliwszy co się działo i gra w te gry. Czytana 2 razy. Sam początek bardzo przypadł mi do gustu.

Nie wiem, autor może nie czuje Diablo, może ja nie czuje autora, może on nie umie dobrze pisać, może ja się nie znam.
Niestety pojedyncze elementy nie są złe, ale całość się nie spina, czegoś brakuje, coś przeszkadza w cieszeniu się całością.

Nie wiem, autor może nie czuje Diablo, może ja nie czuje autora, może on nie umie dobrze pisać, może ja się nie znam.
Niestety pojedyncze elementy nie są złe, ale całość się nie spina, czegoś brakuje, coś przeszkadza w cieszeniu się całością.

No nie, już nie mogłam znieść tego literackiego wydania Diablo. Gry uwielbiam, ale książki nie wychodzą im najlepiej. Im dłużej się nad tym zastanawiam, tym bardziej dochodzę do wniosku, że pierwsza część "Wojny grzechu" podobała mi się tylko dlatego, że była spod szyldu "Diablo" i chyba mnie jakaś niemoc osądu omotała. Toż to gnioty są nad gnioty. Aż się boję co będzie z Warcraftami, bo też jak do tej pory przeczytałam jedną - "Władcę klanów" i byłam nim oczarowana, a reszta nie zbiera jakichś najlepszych recenzji, słyszałam nawet, że to "żenada" od zapalonych graczy, przekonamy się niedługo.
"Nawałnica światła" nie ma złej fabuły, jest Tyrael, są nefalemowie, więc dla tych, którzy grali w Diablo III będzie gratka, są nawiązania do Lei, Deckarda Caina i innych postaci, ale mimo wszystko mnie to nie porywa. To już lepiej grać.
Tak się teraz zastanawiam, że chyba powinnam jakiemuś wydawnictwu zaoferować swoje usługi w pisaniu historii Heroesów III, o każdym jednym bohaterze napiszę, ba, o każdej jednostce! Już mam nawet tytuły "Najdzielniejszy gryf", "Władca golemów", "Rusałka śmierci", "Żywiołaki wody w natarciu". Mniej więcej chyba tak samo myślano przy planowaniu tych książek. One naprawdę nie mają sensu.

No nie, już nie mogłam znieść tego literackiego wydania Diablo. Gry uwielbiam, ale książki nie wychodzą im najlepiej. Im dłużej się nad tym zastanawiam, tym bardziej dochodzę do wniosku, że pierwsza część "Wojny grzechu" podobała mi się tylko dlatego, że była spod szyldu "Diablo" i chyba mnie jakaś niemoc osądu omotała. Toż to gnioty są nad gnioty. Aż się boję co będzie z...

Książka dla mnie kompletnie bez wyrazu, jeszcze słabsza niż trylogia Wojna Grzechu (również z uniwersum Diablo). Przemęczyłam całą, chociaż w sumie wcale nie była męcząca, bo wcale nie zapada w pamięć.

Książka dla mnie kompletnie bez wyrazu, jeszcze słabsza niż trylogia Wojna Grzechu (również z uniwersum Diablo). Przemęczyłam całą, chociaż w sumie wcale nie była męcząca, bo wcale nie zapada w pamięć.

Nawałnica Światła jest czymś w rodzaju " mostu " łączącym fabułę gry Diablo 3 a dodatkiem fabularnym Reaper of Souls i opowiada o Tyraelu oraz grupie horadrimów która ma za zadanie wykraść "Czarny Kamień Dusz" z Królestwa Niebios po pokonaniu najwyższego zła.

Muszę przyznać iż jestem fanem gry oraz całej otoczki fabularnej z tym związanej to jednak czytanie tego opowiadania przekładałem z dnia na dzień na rzecz innych tytułów gdyż miejscami książka była dość nudna i mało ciekawa a czasami miałem wrażenie iż autor miejscami pisał ją na siłę.

Czytelnik który po nią sięgnie nie znający fabuły z gry może być lekko zawiedziony gdyż nie jest to wybitne dzieło i najzwyczajniej w świecie pogubi się w fabule opowiadania ale fani Diablo powinni być zadowoleni.

Nawałnica Światła jest czymś w rodzaju " mostu " łączącym fabułę gry Diablo 3 a dodatkiem fabularnym Reaper of Souls i opowiada o Tyraelu oraz grupie horadrimów która ma za zadanie wykraść "Czarny Kamień Dusz" z Królestwa Niebios po pokonaniu najwyższego zła.

Muszę przyznać iż jestem fanem gry oraz całej otoczki fabularnej z tym związanej to jednak czytanie tego...

Książka dla fanów Diablo3.

Tak, tak, tylko tej części. Jako miłośnik uniwersum Sanktuarium, uważam, że książki osadzone w tym uniwersum są o wiele lepsze niż, opowieść pisana pod konkretną cześć gry. O ile "Zakon" był dobry, to "Nawałnica..." wypada o wiele słabiej.
Fani Diablo powinni być zadowoleni.
Jeżeli nie grałeś w Diablo3 i dodatek, ta książka może być nie do końca zrozumiała.
Opowieść jest osadzona pomiędzy D3 a dodatkiem i może być traktowana jako wprowadzenie do V aktu gry.

Książka dla fanów Diablo3.

Tak, tak, tylko tej części. Jako miłośnik uniwersum Sanktuarium, uważam, że książki osadzone w tym uniwersum są o wiele lepsze niż, opowieść pisana pod konkretną cześć gry. O ile "Zakon" był dobry, to "Nawałnica..." wypada o wiele słabiej.
Fani Diablo powinni być zadowoleni.
Jeżeli nie grałeś w Diablo3 i dodatek, ta książka może być nie do końca...

Książka o niebo lepsza od Zakonu, poprzedniej książki Kenyona osadzonej w świecie Diablo. Najlepsze w tej książce jest to, że poza byciem pomostem między Diablo III i Reaper of Souls, nawiązuje ona do innych pozycji z uniwersum, jak książek "Czarna Droga", "Pajęczy Księżyc", "Zakon", trylogii "Wojna Grzechu" oraz komiksu "Sword of Justice", co stanowi spory smaczek dla fanów tych pozycji. Najlepsze dla mnie było to że możemy ponownie spotkać nekromantę Zayla, który był jedną z ciekawszych postaci stworzonych przez Richarda A. Knaaka. Ogółem książkę warto polecić każdemu fanowi Diablo, który chciałby się dowiedzieć czegoś więcej o uniwersum. Lektura powinna być zwłaszcza przyjemna dla tych którzy znają inne powieści osadzone w tym świecie.

Książka o niebo lepsza od Zakonu, poprzedniej książki Kenyona osadzonej w świecie Diablo. Najlepsze w tej książce jest to, że poza byciem pomostem między Diablo III i Reaper of Souls, nawiązuje ona do innych pozycji z uniwersum, jak książek "Czarna Droga", "Pajęczy Księżyc", "Zakon", trylogii "Wojna Grzechu" oraz komiksu "Sword of Justice", co stanowi spory smaczek dla...

Grałem w Diablo i przeczytałem książkę...niestety od literatury spodziewałem się czegoś więcej. Mój znajomy bardzo chciał mieć tą pozycję. Prześcignąłem go i żałuje. Historia pchana jest na siłę a gdy w końcu pojawia się jakaś akcja to zaczyna natychmiast gasnąć. Najbardziej zawiodłem się na tym w jak szybki sposób pokonana jest ta "zła pani anioł".Przez długi czas zastanawiałem się czy ma ona w sobie troche tej ciemności czy nie. Jak w końcu się okazuje, że tak to walka super epicka trwa...pół strony. Ja osobiście zachwycony nie jestem :/

Grałem w Diablo i przeczytałem książkę...niestety od literatury spodziewałem się czegoś więcej. Mój znajomy bardzo chciał mieć tą pozycję. Prześcignąłem go i żałuje. Historia pchana jest na siłę a gdy w końcu pojawia się jakaś akcja to zaczyna natychmiast gasnąć. Najbardziej zawiodłem się na tym w jak szybki sposób pokonana jest ta "zła pani anioł".Przez długi czas...

Zastanawialiście się kiedyś, jak wygląda półka z książkami gracza? Jeśli nie, to podzielę się z wami tytułami, które mam w swojej kolekcji. Biblioteczka Gracza to mój cykl recenzji o książkach, które ściśle są powiązane z grami lub ich historia została wykorzystana do stworzenia gry. Na początek zajmę się tytułami z serii Diablo oraz StarCraft, a później przejdę do innych uniwersów. W pierwszej recenzji opowiem o najnowszej książce ze świata firmy Blizzard – „Diablo 3: Nawałnica światła”.

Reszta tekstu na gameplay.pl

http://bit.ly/1Jt2Mrg

Zastanawialiście się kiedyś, jak wygląda półka z książkami gracza? Jeśli nie, to podzielę się z wami tytułami, które mam w swojej kolekcji. Biblioteczka Gracza to mój cykl recenzji o książkach, które ściśle są powiązane z grami lub ich historia została wykorzystana do stworzenia gry. Na początek zajmę się tytułami z serii Diablo oraz StarCraft, a później przejdę do innych...

Ilekroć decyduję się na przygarnięcie książki o grze, bądź czymkolwiek o czym nie mam zielonego pojęcia, zastanawiam się co mną kieruje. Zazwyczaj jest to jakieś widzimisię, tym razem jednak sprawa była nieco łatwiejsza, gdyż moja przyjaciółka baaardzo chciała tę książkę mieć. Tylko, że ja, w przeciwieństwie do niej, nigdy nie grałam w Diablo.

Najwyższe Zło zostało pokonane, Niebiosa odrodziły się, a Archanioły zdecydowały się strzec Czarnego Kamienia Dusz w swoim królestwie. Ta decyzja może mieć tragiczne skutki, co zdaje się zauważać jedynie Tyrael - Archanioł Mądrości. Jego decyzja jest nieodwołalna i nie spotyka się z przychylnością braci - anioł odrzuca skrzydła i jako człowiek schodzi na ziemię. Jego celem jest zebranie grupy nefalemów, którzy będą mieli dość siły i odwagi, by wraz z nim udać się do Niebios i wykraść szerzący zło kamień. Misja jest niebezpieczna i może sprowadzić śmierć na nich wszystkich.

Co mnie troszkę zdziwiło, to bardzo długi opis z tyłu okładki. Może jest to specjalna wskazówka dla takich laików jak ja, z drugiej jednak strony, zapalony gracz, dowie się z niej aż za dużo. Ja, jak już wspomniałam, nie należę do tej grupy i początkowo czytanie szło mi jak po grudzie. Nie znałam głębszego kontekstu, nie wiedziałam kim są bohaterowie... w ogóle nie wiedziałam nic. Na szczęście wraz z biegiem akcji zorientowałam się o co toczy się walka i wciągnęłam w lekturę. Byłabym nawet skłonna zaryzykować i spróbować zagrać w Diablo, a to już coś, bo jedyne w co gram, to kulki.

Rozdziały w książce są krótkie i naładowane napięciem i emocjami. Nie ma pustych fragmentów, w których nic się nie dzieje. Każdy rozdział to zadanie, które trzeba jak najszybciej wykonać. Całość została opakowana w dobrą fabułę, która jasno charakteryzuje każdą z postaci oraz wskazuje na ich wzajemne relacje. Ze wszystkich postaci najbardziej polubiłam Zayla, nekromantę i jego gadającą czaszkę Humbarta. Miał w sobie spokój i wielką mądrość, której czasem brakowało innym uczestnikom wyprawy. A jego towarzysz Humbart był po prostu ciekawym dodatkiem, który wzbudził we mnie pozytywne odczucia.

Po przemęczeniu tych kilku pierwszych rozdziałów śmiało mogę powiedzieć, że książka mi się podobała. Spodoba się zatem na pewno wszystkim graczom, którzy odnajdą się bez trudu w świecie przedstawionym i może troszkę poszerzą swoje horyzonty, jeśli chodzi o literaturę.

Ilekroć decyduję się na przygarnięcie książki o grze, bądź czymkolwiek o czym nie mam zielonego pojęcia, zastanawiam się co mną kieruje. Zazwyczaj jest to jakieś widzimisię, tym razem jednak sprawa była nieco łatwiejsza, gdyż moja przyjaciółka baaardzo chciała tę książkę mieć. Tylko, że ja, w przeciwieństwie do niej, nigdy nie grałam w Diablo.

Najwyższe Zło zostało...