Powieści Rogozińskiego mają to do siebie, że dzielą się na kiepskie i bardzo kiepskie. Do pierwszej kategorii zaliczam "Póki śnieg nas nie rozłączy", do drugiej - całą resztę, w tym tom drugi serii o Róży Krull. Fabuły książek Rogozińskiego są grubymi nićmi szyte, mają humor niskich lotów (swoją drogą, skąd się wzięły te porównania do Chmielewskiej? Obok Chmielewskiej to to nawet nie stało),mnóstwo wątków zmierzających donikąd i karykaturalnie napisane postaci. A jednocześnie - są niezłym tłem do słuchania przy sprzątaniu domu. I chyba dlatego niestety ciągle sięgam po jego kolejne powieści.

Powieści Rogozińskiego mają to do siebie, że dzielą się na kiepskie i bardzo kiepskie. Do pierwszej kategorii zaliczam "Póki śnieg nas nie rozłączy", do drugiej - całą resztę, w tym tom drugi serii o Róży Krull. Fabuły książek Rogozińskiego są grubymi nićmi szyte, mają humor niskich lotów (swoją drogą, skąd się wzięły te porównania do Chmielewskiej? Obok Chmielewskiej to to...

Fajna rozrywka pomiędzy czytanymi kryminałami.

Fajna rozrywka pomiędzy czytanymi kryminałami.

6.5/10

Druga odsłona z serii o Róży Krull podobała mi się bardziej niż poprzednia. Możliwe, że to za sprawą bohaterów, ale może to intryga kryminalna bardziej mnie wciągnęła i mocniej przypadła do gustu. Przyzwyczaiłam się już do ekscentryczności Róży, do panikującego Pepe i do pozostałych, równie barwny, postaci, dzięki czemu audiobooka słuchało mi się naprawdę przyjemnie i bawiłam się przednio. Polecam!

6.5/10

Druga odsłona z serii o Róży Krull podobała mi się bardziej niż poprzednia. Możliwe, że to za sprawą bohaterów, ale może to intryga kryminalna bardziej mnie wciągnęła i mocniej przypadła do gustu. Przyzwyczaiłam się już do ekscentryczności Róży, do panikującego Pepe i do pozostałych, równie barwny, postaci, dzięki czemu audiobooka słuchało mi się naprawdę przyjemnie...

Róża Kruul jest świadkiem samobójstwa mężczyzny, którego notabene podglądała. Denat był uczestnikiem konkursu na Mistera Polonia i co najdziwniejsze w niedługim czasie umiera kolejny uczestnik. Róża bierze sprawy w swoje ręce i postanawia rozwiązać zagadkę tych tajemniczych wydarzeń.

Pierwsze moje spotkanie z autorem i nie ostatnie. To się nazywa komedia . A jak jeszcze autor sam z siebie się śmieje to wogóle 🙈
Książka idealna na rozluźnienie i przestój czytelniczy 😁

Róża Kruul jest świadkiem samobójstwa mężczyzny, którego notabene podglądała. Denat był uczestnikiem konkursu na Mistera Polonia i co najdziwniejsze w niedługim czasie umiera kolejny uczestnik. Róża bierze sprawy w swoje ręce i postanawia rozwiązać zagadkę tych tajemniczych wydarzeń.

Pierwsze moje spotkanie z autorem i nie ostatnie. To się nazywa komedia . A jak jeszcze...

Róża jak zawsze świetna

Róża jak zawsze świetna

Mówiąc szczerze w przypadku tego tomu przygód Róży Krull największą jego zaletą są postacie drugo planowe. Mario (mój ulubiony bloger modowy) i Rafał Maślak (który swoją drogą jest postacią jak najbardziwj autentyczną).

Sama zagadka kryminalna zostła dobrze rozpisana i byłam zadowolona z podróży jaką zafundował mi autor tej książki. ;)

Mówiąc szczerze w przypadku tego tomu przygód Róży Krull największą jego zaletą są postacie drugo planowe. Mario (mój ulubiony bloger modowy) i Rafał Maślak (który swoją drogą jest postacią jak najbardziwj autentyczną).

Sama zagadka kryminalna zostła dobrze rozpisana i byłam zadowolona z podróży jaką zafundował mi autor tej książki. ;)

Lekka, łatwa, przyjemna i przede wszystkim wciągająca.

Lekka, łatwa, przyjemna i przede wszystkim wciągająca.

Sięgnąłem po drugą część serii o Róży Krull z ciekawości jak wypadnie ona w moich oczach w stosunku do pierwszej książki. Cóż, czyta się szybko, łatwo i przyjemnie. Intryga związana z wyborem Mistera Polski, zamieszanie związane z morderstwami, jakieś przekręty finansowe w firmie. Wszystko to opowiedziane sprawnie z delikatnym, ledwo wyczuwalny humorem. Już tu ktoś w swojej recenzji wspominał, iż książki te są stylowo podobne do twórczości Pani Chmielewskiej. Mnie też osobiście takie porównaniu przyszło na myśl. Czy jest to porównanie właściwe? Pozostawiam to pytanie otwarte, wszystkim tym którzy dopiero będą się zabierać za czytanie serii. Ode mnie 6.

Sięgnąłem po drugą część serii o Róży Krull z ciekawości jak wypadnie ona w moich oczach w stosunku do pierwszej książki. Cóż, czyta się szybko, łatwo i przyjemnie. Intryga związana z wyborem Mistera Polski, zamieszanie związane z morderstwami, jakieś przekręty finansowe w firmie. Wszystko to opowiedziane sprawnie z delikatnym, ledwo wyczuwalny humorem. Już tu ktoś w swojej...

Róża jest świadkiem samobójstwa jednego z uczestników konkursu Mister Polonia. Ale okazuje się, że mężczyzna nie miał powodu, aby targnąć się na własne życie. Autorka postanawia prowadzić prywatne śledztwo, oczywiście pomagają jej przyjaciele: Betty i Pepe. Okazuje się, że niektórzy potrafią wiele zrobić aby zdobyć tytuł Najprzystojniejszego Polaka Roku.

Książki pana Alka są dla mnie odskocznią, od bardziej wymagających kryminałów. Tutaj jest spokojniej, ale też i zabawniej.

Jak do tej pory książek autora słuchałam w audiobooku i dla mnie są one świetnie, właśnie w takiej formie.

Co do tej książki, to bardzo polubiłam Róże. Nieraz mnie rozśmiesza swoim zachowaniem czy tekstami.
Chętnie poznałabym taką osobę w prawdziwym życiu.
Ale jakby nie patrzeć to też jest odważna, ale i lekkomyślna. Ale za to właśnie ją lubię.

Myślę, też, że niektóre zachowania uczestników konkursów piękności, nie różnią się od tych przedstawionych w książce. Oczywiście nie mówię, że każdy, ale na pewno zdarzają się osoby, które „dążą do celu po trupach”.

Na pewno sięgnę po kolejne tomy z przygodami Róży, ale i przeczytaj inne książki autora.

Róża jest świadkiem samobójstwa jednego z uczestników konkursu Mister Polonia. Ale okazuje się, że mężczyzna nie miał powodu, aby targnąć się na własne życie. Autorka postanawia prowadzić prywatne śledztwo, oczywiście pomagają jej przyjaciele: Betty i Pepe. Okazuje się, że niektórzy potrafią wiele zrobić aby zdobyć tytuł Najprzystojniejszego Polaka Roku.

Książki pana Alka...

"-Ostatnio przeczytałam jednym ciągiem dwanaście nowych książek Remigiusza Mroza i mam pobudzony zmysł łowiecki niczym ogar albo inny wyżeł."

Poza kilkoma akapitami, przy których się uśmiechnęłam, książka zabawna nie jest a nazywanie jej 'w typie Chmielewskiej' jest totalnym nieporozumieniem. Pan Rogoziński nie jest nawet cieniem Królowej Komedii Kryminalnej.

Żart polegający na wyśmiewaniu intelektu kobiet? Żenada.
Straciłam resztki szacunku i sympatii do Pana A.R.
Nawet nie miał tyle odwagi, by zakpić z Magdy Gessler.

Strata czasu.

"-Ostatnio przeczytałam jednym ciągiem dwanaście nowych książek Remigiusza Mroza i mam pobudzony zmysł łowiecki niczym ogar albo inny wyżeł."

Poza kilkoma akapitami, przy których się uśmiechnęłam, książka zabawna nie jest a nazywanie jej 'w typie Chmielewskiej' jest totalnym nieporozumieniem. Pan Rogoziński nie jest nawet cieniem Królowej Komedii Kryminalnej.

Żart...