Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Drogi Gościu,

Rozsiądź się, zanurz się w fotelu. Może po herbatce? Czarnej nie mam. Piję tylko zieloną. Niech pan popatrzy w ogień w kominku, poczuje palące się drewno. Przyjemnie? To teraz proszę posłuchać. Co? Nie, nie musi pan, sam będę łuskał. Zaraz usłyszy pan dźwięk saksofonu, gdzieś w oddali. Możliwe, że powinny to być skrzypce, ale no cóż. Tak wyszło. O czym ja to? A tak, opowiem panu teraz jak w szkole... elektryfikowaliśmy... wódka dawała spokój i wyzwalała zaufanie... łuskaliśmy, tak łuskaliśmy wszyscy... grałem w wielu lokalach... do kapeluszy to mam sentyment... wojna to dużo śmierci, wie pan? Skaczę z wątku na wątek? A to przepraszam, ale tak to już nas pamięć wodzi. Co to pamięć? Nie wiem. Tak, coś tam się domyślam, ale to za mało. Pozmieniało się. Chociaż czasem mam wrażenie, że jest tak samo. A może to człowiek jest zmienny, a okoliczności te same? Kto wie? Rzadko kto mnie odwiedza, raczej już tylko ze zwierzętami się dogaduje. Pan jest pierwszym gościem od dawna. Chce pan posłuchać jeszcze? Oczywiście, czasu mam dużo, opowiem coś panu...

Drogi Gościu,

Rozsiądź się, zanurz się w fotelu. Może po herbatce? Czarnej nie mam. Piję tylko zieloną. Niech pan popatrzy w ogień w kominku, poczuje palące się drewno. Przyjemnie? To teraz proszę posłuchać. Co? Nie, nie musi pan, sam będę łuskał. Zaraz usłyszy pan dźwięk saksofonu, gdzieś w oddali. Możliwe, że powinny to być skrzypce, ale no cóż. Tak wyszło. O czym ja to?...

To nie był kontynent dla idei. Parafraza tytułu słynnej książki Cormaca McCarthy'ego wydaje się być niezwykle adekwatną dla futurystycznej wizji islamskiej Francji. Wizji, która daleka jest od przekazów medialnych, które pokazują jedynie przykłady negatywnej działalności imigrantów(utożsamianych z Islamem), a jednocześnie wydaje się być ona bardzo ponura. Houllebecq pokazuje, że tak na prawdę przyczyną ekspansji Islamu nie jest jest tylko i wyłącznie jego ekspansywność, ale bardzo istotna jest także kwestia słabości Europy, która wydaje się być miejscem, w którym od dawna już nie rozwijają się żadne znaczące prądy intelektualne, które mogłyby być przekłuwane na powszechnie wyznawane idee. Jedynie udaje się to osiągnąć poglądom populistycznym, żerującym na najniższych instynktach jak strach przed obcymi. Napędzani tymi instynktami są w powieści identaryści, którzy nie wykreowawszy spójnego programu ideowego, kierują się wyłącznie ksenofobią. Z drugiej strony mamy Islam, który choć jest przedstawiany jako ideologia bardzo spójna, wierząca w porządek świata, to i tak pełna jest wad. Główny bohater powieści, a zarazem jej narrator stanowi ucieleśnienie indolencji intelektualnej Europy. Jest cenionym w środowisku intelektualistą, ale tak na prawdę wyznawane przez niego wartości są przyziemne, a wręcz prymitywne. Zupełnie tak jak Europa na przełomie XX i XXI wieku. Stąd też jego finałowa konwersja na Islam wydaje się być jedynie koniunkturalnym zabiegiem, gdyż, jak to stwierdził główny bohater, dobrze by było mieć parę żon i taki świat jest wygodny dla mężczyzn. Nie przeszkadza mu zupełnie, że takie ujęcie świata wyklucza kobiety z jakiejkolwiek działalności publicznej i wydaje się, że jakakolwiek negatywna zmiana by mu nie przeszkadzała, pod warunkiem, że nie tyczyłaby się jego samego. Książka nie jest z pewnością krytyką Islamu jako takiego, gdyż stanowi on jedynie tło w powieści, która tak na prawdę jest o upadku Europy, a przyczyny tego nie znajdują się, jakby to chcieli identaryści na zewnątrz, ale wewnątrz.

To nie był kontynent dla idei. Parafraza tytułu słynnej książki Cormaca McCarthy'ego wydaje się być niezwykle adekwatną dla futurystycznej wizji islamskiej Francji. Wizji, która daleka jest od przekazów medialnych, które pokazują jedynie przykłady negatywnej działalności imigrantów(utożsamianych z Islamem), a jednocześnie wydaje się być ona bardzo ponura. Houllebecq...

Zły to tak na prawdę nie jest kryminał, romans, powieść psychologiczna, czy obyczajowa. Znaczy się jest tym wszystkim po trochu, ale główną treścią tej książki jest Warszawa. I to w jaki sposób opisana! Jest to bardzo uczciwy, pełen pasji, ale i do bólu realistyczny hołd oddany miastu stołecznemu. Warszawa nadaje powieści klimatu, jak i dynamikę. Autor bardzo zręcznie przechodzi od opisania jakiegoś fragmentu życia charakterystycznego dla tego miasta, jak np. "Ciuchy" po czym idealnie wkomponowuje swoją fabułę w ten wycinek warszawskiej rzeczywistości. Mimo, że nie znam tak dobrze stolicy, uważam, że po lekturze dokładnie czuję czym jest klimat tego miasta po wojnie. Fabularnie poza Warszawą, dzieje się tu bardzo dużo- od gangsterów, poprzez koników, dziennikarzy, formalistycznych stróżów prawa aż po ZŁE-ego i jego pomocników. Każda z tych postaci wydaje się być bardzo dobrze skonstruowana psychologicznie, nikt nie ma takiej samej przeszłości i wszyscy mają inne motywacje swoich działań, bądź też zaniechań.

Zły to tak na prawdę nie jest kryminał, romans, powieść psychologiczna, czy obyczajowa. Znaczy się jest tym wszystkim po trochu, ale główną treścią tej książki jest Warszawa. I to w jaki sposób opisana! Jest to bardzo uczciwy, pełen pasji, ale i do bólu realistyczny hołd oddany miastu stołecznemu. Warszawa nadaje powieści klimatu, jak i dynamikę. Autor bardzo zręcznie...