Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dużą rolę w książce odgrywał Wiedeń i to autorowi wyszło, to mi się podobało. Seethaler potrafi uważnie spojrzeć na miejsce, w tym przypadku na miasto i dać czytelnikowi sporo okazji do zatrzymania się. Inna sprawa, że ostatnio okrutnie chce mi się wrócić do Wiednia, prawie tak bardzo jak do Oslo, więc możliwe, że dlatego ten motyw tak do mnie przemówił.
Więcej niż możliwe.
Wspomniany Franz przenosi się więc do stoicy Austrii z małej wioski i zaczyna tam nowe życie. Znajduje pracę w trafice, zakochuje się, poznaje Zygmunta Freuda, dorasta, normalne ludzkie sprawy się dzieją. Do tego mamy '37 rok, w Austrii czuje się już pierwsze podmuchy, a potem już solidne uderzenia, powietrza przesiąkniętego nazizmem. Widmo wojny.

Dwójka wspomnianych bohaterów niestety rozczarowuje. Brak im charakteru, a cechuje naiwność, podobnie jak całą fabułę. Historia po prostu jest. Prosta i przewidywalna i linearna. a. ;)
Natomiast jeśli ktoś potrzebuje lektury niewymagającej, dość przyjemnej w zasadzie, to można czytać bez poczucia zażenowania. ;)

Nie można odmówić Seethalerowi umiejętności opisywania miejsc, operowania spokojną narracją, która daje dużo oddechu czytelnikowi, ilustrowania codzienności i tej wspomnianej zwyczajności.

Dużą rolę w książce odgrywał Wiedeń i to autorowi wyszło, to mi się podobało. Seethaler potrafi uważnie spojrzeć na miejsce, w tym przypadku na miasto i dać czytelnikowi sporo okazji do zatrzymania się. Inna sprawa, że ostatnio okrutnie chce mi się wrócić do Wiednia, prawie tak bardzo jak do Oslo, więc możliwe, że dlatego ten motyw tak do mnie przemówił.
Więcej niż...