Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Według mnie można by było ustalić wspólnie kanon z rodzicami i dziećmi. Wtedy i znalazłoby się miejsce dla klasyków i dla książek, które dzieci po prostu zainteresują. Tak właśnie jest w Finlandii, która przoduje jeśli chodzi o edukację. My jesteśmy daleko w tyle.

A co do nieprzeczytanych lektur. U mnie byli to "Chłopi", ale mam nadzieję, że dojrzeje w końcu i to przeczytam. Poza tym jakie trzeba mieć szczęście, żeby przeczytać niemal wszystko a później na maturze trafić na jeden z tematów właśnie z "Chłopów".

Według mnie można by było ustalić wspólnie kanon z rodzicami i dziećmi. Wtedy i znalazłoby się miejsce dla klasyków i dla książek, które dzieci po prostu zainteresują. Tak właśnie jest w Finlandii, która przoduje jeśli chodzi o edukację. My jesteśmy daleko w tyle.

A co do nieprzeczytany...

więcej

mniej

2

Link

Nie do końca się zgodzę. Nie chodzi o to, że jestem wielkim zwolennikiem "W pustyni i w puszczy", ale język polski postrzegam raczej jako przedmiot gdzie mamy nauczyć się czegoś o naszym języku, jego historii, kształtowaniu się. Poznaniu jakie dzieła literatury były istotne i dlaczego, poznaniu różnych rodzajów i gatunków literackich. Nie uważam, że język polski ma być tożsamy z terapią psychologiczną. Oczywiście sama literatura nas uwrażliwia.
Problemem jest dla mnie to, że książki, które są w kanonie nie zachęcają do czytania, dzieci często porzucają zaczęte lektury bo są dla nich nudne. Choć dla mnie prawie nigdy nie było to problemem (nie przeczytałam tylko 3-4 książek przez cały okres mojej edukacji) to rozumiem, że niektórych trzeba bardziej zachęcić. Jednak kiedyś przeczytałam, że najgorsze co może spotkać książkę to kiedy trafi na listę lektur.
Zgadzam się z komentarzem wcześniej, że problem jest w polskiej psychiatrii, a szczególnie tej dziecięcej. Jednak uważam, że eskalacja agresji nie wynika z tego, że na polskim nie omawia się bardziej współczesnych książek, a raczej np. z tego, że nie mamy obecnie kontroli nad tym co dzieci oglądają w internecie oraz telewizji. Polecam z całego serca piosenkę Myslovitz "To nie był film" - powstała na podstawie pewnej prawdziwej historii i swego czasu wiele stacji nie puszczało jej.

Nie do końca się zgodzę. Nie chodzi o to, że jestem wielkim zwolennikiem "W pustyni i w puszczy", ale język polski postrzegam raczej jako przedmiot gdzie mamy nauczyć się czegoś o naszym języku, jego historii, kształtowaniu się. Poznaniu jakie dzieła literatury były istotne i dlaczego, poznaniu różn...

więcej

mniej

0

Link

Dobrze by było tego jednego dnia znaleźć Schron przeciwczasowy i przenieść się do czasów Kiedy kobiety były smokami a Dziadkowie budowali Złoty dom na Wyspie na końcu świata, w którym zawsze mieszkała Odrobina czarów i Szczypta magii. Wyjść na dwór, Podnieść głowę i spojrzeć w Dal w Błękit Bałtyku. Poczuć Całe piękno świata. Zacząć poszukiwać odpowiedzi na pytanie Czy ryby piją wodę? Jeszcze więcej sekretów zwierząt i ludzi rozwikłać razem z Przyjacielem z szafy. Złapać zająca z bratem i jeść Czekoladowe kulki Do czasu kiedy Strażniczka Słońca przyniesie mi Kapelusz cały w czereśniach oraz Buty szczęścia. Spędzić chwilę poznając Sekretne życie pszczół, Tajemną mowę drzew czy inne Dzikie sekrety przyrody. Na sam koniec dnia Droga poprowadzi w najważniejszym kierunku – Niewidzialnych bibliotek, które są jak Magnes. Tylko tam istnieją Wszystkie barwy marzeń, a Plątanina zaklęć w Okamgnieniu Odpala myślenie. Czuły narrator szepcze mi „Cicho, cichutko, Liczy się każdy oddech. Dobrze jest mieć dokąd pójść”. I Zanim odfrunę i ujrzę Znikającą ziemię zmierzając do Imperium Chmur czy Córki Czarownic W krainie kota złożę jedno Wyznanie: „nie potrzebna mi Amerykańska sielanka czy Okno z widokiem na Weronę. Wystarczy podążać Po nitce do Szczęścia lektury nowych powieści. To są Szczegóły znaczące i gdyby każdy dzień kończył się dobrą książką każdy byłby Dniem Dziecka”.

Dobrze by było tego jednego dnia znaleźć Schron przeciwczasowy i przenieść się do czasów Kiedy kobiety były smokami a Dziadkowie budowali Złoty dom na Wyspie na końcu świata, w którym zawsze mieszkała Odrobi...

więcej mniej

2

Link